tag:blogger.com,1999:blog-625200904752600573.post2912140934201432827..comments2023-10-09T12:36:44.224+03:00Comments on Ρομπέν των Κυριακών: Μια μέρα στην κόλασηΡομπένhttp://www.blogger.com/profile/02111095464828103400noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-625200904752600573.post-28999961200630709112009-01-23T00:28:00.000+02:002009-01-23T00:28:00.000+02:00Ελπίζω να είναι αρκετά προφανές ότι με τη λέξη "γλ...Ελπίζω να είναι αρκετά προφανές ότι με τη λέξη "γλώσσες" δεν εννοώ ελληνικά, αγγλικά, κτλ. Εννοώ όρους έκφρασης που περιγράφουν διαφορετικούς τρόπους βίου.<BR/><BR/>Ας πούμε, ο Γιανναράς και ο Ντόκινς, άνθρωποι θεωρητικά παραπλήσιου βαθμού τεχνικής κατάρτισης, αμφότεροι καθηγητές σε πανεπιστήμια, υποθέτω ότι μπορούν άνετα να επικοινωνήσουν σε μία ή σε δύο ή σε τρεις γλώσσες. Αλλά μιλάνε με χασματωδώς διαφορετικούς όρους. Ο Γιανναράς θα μιλούσε για σχέσεις κοινωνίας σύμφωνα με το Τριαδικό πρότυπο, για αυθυπέρβαση και αυτοπροσφορά, ενώ ο Ντόκινς δεν ξέρω για τι θα μιλούσε, αλλά υποθέτω για δυνατότητες αυτοπραγμάτωσης, για το δυναμικό της επιστήμης και για το ευ ζην. Άντε βάλε τους σε ένα δωμάτιο να συζητήσουν. Άλλοι κόσμοι, άλλες γλώσσες, τίποτα κοινό. <BR/><BR/>Και γιατί να τηρηθούν οι κανόνες που θα γράψουμε; Υπάρχουν εκατοντάδες κανόνες του Συντάγματος που καταστρατηγούνται κατά συρροή και κατ' εξακολούθηση, ατιμώρητα. Ποιοι είναι αυτοί οι κανόνες που για πρώτη φορά στην ιστορία θα τηρούνται από όλους; Τι είναι αυτό που θα εμποδίσει τον επαγγελματία ιδιοτελή να τους παραβεί με σκοπό το ίδιον όφελος; Άλλωστε δεν νομίζω ότι η ιδιοτέλεια γνωρίζει όρια μεταξύ προσωπικού και δημόσιου χώρου, είναι παντός εδάφους και είναι στη φύση της, περιλαμβάνεται στον ορισμό της, να μην κάνει ποτέ πίσω.<BR/><BR/>Νομίζω ότι η Βαβέλ, πέρα από τον ρεαλισμό του διαχωρισμού των γλωσσών, είναι και ένα σύμβολο του διαχωρισμού των τρόπων και του συνεπαγόμενου διαχωρισμού των διατυπώσεων.<BR/><BR/>Ωστόσο δεν αποκλείεται, απλά να είμαι απαισιόδοξος.<BR/><BR/>Κι όσο για το τελευταίο, τα παιδιά έχουν ίσως το ακαταλόγιστο όσο είναι παιδιά. Άντε και για μερικά χρόνια ακόμα. Αλλά όχι για πάντα. Διαφορετικά, κάθε κοινωνία που θα περνούσε μια φάση πολιτικής κατάρρευσης νομοτελειακά θα αφανιζόταν, αφού κανένας δεν θα ήταν υπεύθυνος για την αναχαίτιση της κατρακύλας (αφού, εκτός από τις πρώτες γενιές, που είναι αυτουργοί, οι υπόλοιπες μεγαλώνουν σε καθεστώς πολιτικής κατάρρευσης). <BR/><BR/>Κάποια στιγμή, στα 20 ή 30 ή 40 ή 50, καθένας έχει καθήκον να αρχίσει να σκέφτεται, να ελέγχει, να αποφασίζει. Μπορεί να μην του έχουν μάθει τον τρόπο στην οικογένεια ή στην εγκύκλιο παιδεία, αλλά υπάρχουν φωνές που βοούν. (Μία από αυτές είναι του Γιανναρά.) Ας τις ακούσουν. Μα όταν επισκέπτεσαι την ιστοσελίδα με τις επιφυλλίδες του Γιανναρά, βλέπεις κάτω από κάθε άρθρο 50 ή 80 σχόλια και τα περισσότερα από αυτά είναι προσπάθειες να του "την πέσουν", να τον ακυρώσουν. Οι περισσότεροι από αυτούς, αν όχι όλοι, είναι μορφωμένοι. Απλά, μιλάνε άλλη "γλώσσα". Και ποιος ή τι ευθύνεται γι' αυτό; <BR/><BR/>Τρέχα γύρευε.Ρομπένhttps://www.blogger.com/profile/02111095464828103400noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-625200904752600573.post-33627164222982490342009-01-21T12:21:00.000+02:002009-01-21T12:21:00.000+02:00Κατά τη γνώμη μου το πρόβλημα δεν είναι ποια γλώσσ...Κατά τη γνώμη μου το πρόβλημα δεν είναι ποια γλώσσα μιλάει καθένας και ποια έννοια προσδίδει στη ζωή και την ποιότητα. Αρκεί να μπορούσαμε να διακρίνουμε χονδροειδείς διαφορές μεταξύ προσωπικού και δημόσιου χώρου για να τηρήσουμε 5 βασικούς κανόνες συμπεριφοράς τους οποίους θα γράφαμε σε όλες τις διαλέκτους για να γίνονται κατανοητοί.. Είναι πολύ βασικές αυτές οι ελλείψεις σε επίπεδο καλλιέργειας. Ο Γιανναράς λέει: τι ευθύνες να ζητήσεις αύριο από τα παιδιά που μεγαλώνουν σε αυτόν τον πολιτικά κατεστραμμένο κόσμο..Το λέει για εμάς. Αλλά από αίσθημα ευθύνης προσωπικής θα αναζητήσουμε αύριο κάποια λύση σε πρόσωπα άλλα και άλλους ίσως τρόπους βίου.Finnhttps://www.blogger.com/profile/07147634130195898253noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-625200904752600573.post-36164106383957261232009-01-21T00:58:00.000+02:002009-01-21T00:58:00.000+02:00Το πρόβλημα είναι ότι ο καθένας ορίζει διαφορετικά...Το πρόβλημα είναι ότι ο καθένας ορίζει διαφορετικά την ποιότητα. Το πρόβλημα είναι ότι ο καθένας μιλάει διαφορετική γλώσσα. Το πρόβλημα είναι η Βαβέλ. Και δεν λύνεται.Ρομπένhttps://www.blogger.com/profile/02111095464828103400noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-625200904752600573.post-83666665245001151152009-01-19T19:58:00.000+02:002009-01-19T19:58:00.000+02:00Παίξε Λόττο. Αυτή είναι η επίσημη και η ανεπίσημη ...Παίξε Λόττο. <BR/><BR/>Αυτή είναι η επίσημη και η ανεπίσημη απάντηση (του κράτους και σχεδόν κάθε ιδιώτη). Ατέλειωτος αγώνας για λεφτά, να αγοραστεί μια ιδέα καλοπέρασης. Κανένας λόγος για ποιότητα όμως. Την ποιότητα που την εικόνα της έστησες με λίγες κουβέντες αντί άλλης ευχής για το νέο έτος. Την ποιότητα της σύναψης σχέσεων με περιεχόμενο, όπως την ανασταίνει στην καρδιά μας ο καθηγητής Χρήστος Γιανναράς.Finnhttps://www.blogger.com/profile/07147634130195898253noreply@blogger.com