Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009

Ελληναράς επί Ασωπώ


Αναρωτιέται κανείς, γιατί υπάρχει τόσο βαθιά κρίση σε αυτή τη χώρα, γιατί τίποτα δε λειτουργεί σωστά, γιατί πάμε κατά διαόλου;

Ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Μια από τις πηγές του κακού φαίνεται να είναι η μάζα των άξεστων ελληναράδων. Είναι οι τύποι της λίγδας, του γηπέδου, του στριπτιζάδικου και της ρεμούλας. Οι πρωταθλητές του στίβου των χαμηλών ενστίκτων. Οι άνθρωποι είναι μάστιγα. Οι αρχαίοι Σπαρτιάτες θα τους έριχναν στον Καιάδα. Για κάποιο απροσδιόριστο λόγο, από τη δεξαμενή αυτών των αποβλήτων αντλούνται υψηλόβαθμα στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης και χαμηλόβαθμα στελέχη της κυβέρνησης. Όσοι δεν προωθούνται σε καρέκλες στρέφονται στις επιχειρήσεις και συνεταιρίζονται με κείνους που ήδη κάθονται στις καρέκλες, ώστε μαζί να ρημάξουν τον τόπο. Φυσικά δεν ρημάζουν τον τόπο τζάμπα - ποιος εργάζεται αμισθί σήμερα; Η όλη διαδικασία τούς αποφέρει τεράστια κέρδη.

Η δεύτερη κατηγορία της συμφοράς είναι οι χαρτογιακάδες 0%. Όπου 0% είναι το ποσοστό επιτυχούς διεκπεραίωσης των υποθέσεων που αναλαμβάνουν. Ετούτοι είναι σπουδαγμένοι (κάποιοι έχουν τελειώσει το Harvard), συνήθως επαρκείς ρήτορες και πάντα εξασκημένοι ηθοποιοί. Παρότι ντύνονται και φέρονται επίσημα, δεν παράγουν ποτέ θετικό αποτέλεσμα, διότι είναι είτε σκατόψυχοι και πουλημένοι είτε παροιμιωδώς ανίκανοι.

Τέλος, έχουμε τα μεγάλα αρπακτικά. Πορωμένοι, αδίστακτοι, μισάνθρωποι. Είναι αυτοί που έχουν το χρήμα και τη δύναμη. Τα κράτη είναι υπηρέτες τους. Τα άτομα είναι πολύ μικρά για την όρασή τους, δεν τα βλέπουν. Αν ποτέ σκοντάψουν πάνω σε άτομα, θα στείλουν τη μπουλντόζα να τα ισοπεδώσει. Στην ουσία αυτοί κατευθύνουν τις τύχες των λαών, μια που οι λαοί δεν δείχνουν μεγάλη προθυμία να κατευθύνουν οι ίδιοι τις τύχες τους.

Και τώρα, ας δούμε πώς η αγαστή συνεργία μεταξύ αυτών των τριών ανθρωποειδών γράφει τρίπρακτες τραγωδίες σαν αυτή του Ασωπού.

Πράξη πρώτη. Κάποιοι εγκληματικά αδιάφοροι ελληναράδες ανοίγουν φάμπρικες στη Βοιωτία. Τοξικά, χημικά, βαρέα μέταλλα, καρκινογόνα, όλα χύνονται στον Ασωπό. Ή διοχετεύονται, μέσω γεωτρήσεων, απευθείας στον υδροφόρο ορίζοντα, για να μη φαίνονται κιόλας (κάποια από τα λύματα έχουν έντονο χρώμα και "βγάζουν" μάτι). Κάποιες άλλες καρικατούρες άξεστων από την ίδια κατηγορία, που ακμάζουν στην τοπική αυτοδιοίκηση, κάνουν τα στραβά μάτια. Ποιος ξέρει γιατί. Ένα μυστήριο είναι.

Πράξη δεύτερη. Στην κυβέρνηση οι χαρτογιακάδες 0% κάνουν μανικιούρ-πεντικιούρ, πίνουν μοχίτο, σχεδιάζουν διακοπές στο Γκστάαντ και όλες τις κλήσεις και εκκλήσεις για βοήθεια τις συνδέουν με Κάιρο. Το μόνο που χρειάζεται για να σταματήσει η ρύπανση του Ασωπού είναι η δημιουργία κατάλληλης μονάδας βιολογικού καθαρισμού για τη διαχείριση των λυμάτων (αυτό έπρεπε να είχε γίνει από τη στιγμή της εγκατάστασης των βιομηχανιών, το 1969). Μα, ενώ στη Βοιωτία ο καρκίνος θερίζει, εκείνοι δεν πράττουν τα στοιχειώδη, τα εντελώς αυτονόητα. Ποιος ξέρει γιατί. Ένα μυστήριο κι αυτό.

Πράξη τρίτη. Θα μπορούσε ίσως ο κρατικός μηχανισμός να είναι πιο δραστήριος κι αποδοτικός, αν ήταν καλολαδωμένος. Δηλαδή, αν ήταν γεμάτα τα ταμεία. Εδώ ανεβαίνουν στη σκηνή οι γυπαετοί της τρίτης κατηγορίας. Η δικιά τους συνεισφορά στο δράμα είναι ότι έχουν φροντίσει να είναι τα ταμεία άδεια. Με κομπίνες σαν του χρηματιστηρίου ή των ολυμπιακών αγώνων αναδιανέμουν συνεχώς τον πλούτο από τους μικρομεσαίους προς τους μεγαλοπελώριους.

Κι έτσι στη Βοιωτία άνθρωποι αρρωσταίνουν και πεθαίνουν μαζικά. Όσοι απομένουν έχουν να αντιμετωπίσουν τον πόνο της απώλειας αγαπημένων προσώπων και τον τρόμο για ένα μέλλον αβέβαιο.

Αυλαία. Όρθιοι οι θεατές, δηλαδή το ναρκωμένο πόπολο και μια εσωτερικά σπαρασσόμενη ιντελιγκέντσια, χειροκροτούμε, εξίσου υπόλογοι, τη φρίκη. Τη χειροκροτούμε κάθε φορά που συναλλασσόμαστε με τη φαυλότητα, για να μας εξασφαλίσει μια κάποια θεσούλα ή μια ταπεινή εξυπηρετησούλα. Προωθούμε ή ανεχόμαστε τον κάθε άξεστο, τον κάθε ανάξιο, τον κάθε κοπρίτη, για ένα θλιβερό ίδιον όφελος. Εξαθλιωμένοι, ελεεινοί, αποξενωμένοι από κάθε έννοια αξιοπρέπειας ή λεβεντιάς, αρκούμαστε σ' ένα κόκαλο, σ' ένα ψίχουλο από το χέρι του αφέντη. Απορροφημένοι στο τώρα, στη μυωπική επιδίωξη, αποτυγχάνουμε να διακρίνουμε τις συνέπειες, που ορίζονται από την προφανή νομοτέλεια: όποιος σπέρνει κοπρίτες θερίζει κοπριές.

Ο Ασωπός μας αφορά όλους. Ας μη βαυκαλιζόμαστε. Όταν οι θεσμοί ασθενούν, δεν ασθενούν επιλεκτικά, ασθενούν για όλους. Σήμερα το πρόβλημα διαπιστώνεται στη Βοιωτία, αύριο κάπου αλλού. Ποιος πιστεύει ότι στην υπόλοιπη Ελλάδα όλες οι βιομηχανίες λειτουργούν νομότυπα, σύμφωνα με τις δέουσες προδιαγραφές ασφάλειας για τη δημόσια υγεία; Σε προηγούμενο άρθρο (Η αυτοκρατορία του αδιανόητου) είχα παραθέσει δημοσιεύματα που φέρνουν στο φως προβλήματα ρύπανσης σε άλλα ποτάμια. Εξάλλου, ποιος ξέρει πόσα και ποια από τα τρόφιμα που φτάνουν στο πιάτο μας παράγονται στη Βοιωτία με νερό Ασωπού;

Αξίζει να αφιερώσετε λίγο χρόνο, για να δείτε τα σύντομα βίντεο που ακολουθούν.

Στο Asopos SOS θα βρείτε απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα, π.χ. πώς μπορείτε να βοηθήσετε.

Η γνώση είναι δύναμη. Διαδώστε την.

Ρομπέν






3 σχόλια:

tassos είπε...

Ανατριχιαστικό.

Όχι ότι στο βωμό του κέρδους δεν προκαλούνται καταστροφές αλλού, αλλά νομίζω ότι η κοροϊδία δεν είναι στον ίδιο βαθμό.

Αν αυτό το ζήτημα δε λυθεί όπως αρμόζει δεν πρέπει να κατέβει ο κόσμος στο δρόμο; Τι χειότερο υπάρχει από ένα κράτος που αδιαφορεί/συγκαλύπτει/ανέχεται το μαζικό φόνο των πολιτών του;

Ρομπέν είπε...

Φοβάμαι ότι υπάρχει κάτι χειρότερο:
ένα σώμα πολιτών που αδιαφορεί/ανέχεται το μαζικό φόνο των πολιτών.

Finn είπε...

Απελπίζει και πονάει και μόνο το άκουσμα.
Έχεις δίκιο.