Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010

Ματαιότης

.
«...έρρει τα καλά, γυμνά τα κακά, πλους εν νυκτί, πυρσός ουδαμού, Χριστός καθεύδει.»
Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος

(δεν υπάρχει τίποτα καλό, μόνο δεινά, η πορεία στο σκοτάδι, φως πουθενά, ο Χριστός κοιμάται)


Γεννήθηκα από τη ματαιότητα, στη ματαιότητα, για τη ματαιότητα.

Ό,τι σκέφτομαι είναι μάταιο.
Ό,τι κάνω είναι μάταιο.

Κατά συνέπεια:
Ό,τι γράφω είναι μάταιο.
Αυτό το blog είναι μάταιο.

Θα κάνω μια διακοπή επ’ αόριστον.
Δεν ξέρω πότε θα επιστρέψω. Δεν ξέρω αν θα επιστρέψω.

Ούτως ή άλλως, σας ευχαριστώ θερμά για την προσοχή σας αυτά τα δύο χρόνια.

Μην γράψετε τίποτα. Ας κρατήσουμε ένα επίπεδο.

Τον νου σας, πάντα, στον χρόνο.

Ρομπέν

Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010

Τσαμπουκάς τέλος

.
Ανέστειλαν εχθές την απεργία οι ιδιοκτήτες φορτηγών και βυτιοφόρων. Έτσι απλά. Είδες; Δεν ήταν και τόσο δύσκολο, τελικά, ε; Ο Έλληνας θέλει την τρόικά του.

Στα ανταριασμένα μυαλά των ινστρουχτόρων της εγχώριας υπαρκτής Αριστεράς παίζεται άλλο έργο. Επαναστατικής πλοκής, φαντάζομαι. Αμφότερα τα κόμματα της υπαρκτής Αριστεράς χαιρέτισαν και σιγοντάρισαν την απεργία. Σημαία το δίκιο του φορτηγατζή. Τι απέγινε το δίκιο του εργάτη; Ποιος ξέρει. Του φτωχού εργάτη που κινούσε το πρωί να πάει στο μεροκάματο και δεν είχε βενζίνη και ξεροστάλιαζε σε μια στάση λεωφορείου. Του ταλαίπωρου εργάτη που είπε να πάει κι αυτός πέντε μέρες διακοπές, να αναπαύσει λίγο το κορμάκι του σε καμιά αμμουδιά, αλλά το ντεπόζιτο άδειο.

Καμιά μνεία για το δίκιο του εργάτη. Προείχε, αυτή τη φορά, το δίκιο του φορτηγατζή.

Υποψιάζομαι ότι αν κάποια στιγμή προβεί σε διαδήλωση, προβάλλοντας αιτήματα και διεκδικήσεις, ο κλάδος των εφοπλιστών, τα δύο κόμματα της υπαρκτής Αριστεράς θα ταχθούν, βάσει καταστατικού, στο πλευρό του συντρόφου εφοπλιστή.

Κάποτε η Αριστερά σήμαινε, αν δεν απατώμαι, δράση. Εσχάτως, μόνο αντίδραση σημαίνει.

Αυτό είναι μείζον πρόβλημα. Γιατί από τη δράση υπάρχει, εν γένει, δυνατότητα να προκύψουν πολιτικές λύσεις. Από την ανηγμένη σε ιδεολογία αντίδραση μόνο φτηνή αντιπολίτευση μπορεί να προκύψει. Σαν αυτή που ασκεί το εκάστοτε κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Αλλά από την Αξιωματική Αντιπολίτευση κάπως έχουμε συνηθίσει και θεωρούμε αναμενόμενη τη φτηνή αντιπολίτευση. Ενώ από την Αριστερά ενστικτωδώς περιμένουμε κάτι καλύτερο. Ίσως γιατί διατηρούνται οι αναμνήσεις μιας άλλης Αριστεράς.

Και επιστρέφω στο αρχικό: Δεν ήταν και τόσο δύσκολο, τελικά, ε; Σε κάνει να αναρωτιέσαι: γιατί δεν το είχαν επιχειρήσει τόσα χρόνια, τόσες κυβερνήσεις;

Αυτό είναι που μ’ αρέσει. Όσο πιο εύκολα θα ξεπερνάει τους σκοπέλους η τωρινή κυβέρνηση τόσο πιο περίτρανα θα αποδεικνύεται η ανικανότητα των προηγούμενων.

Πάρτε και μια τραγουδάρα (και βιντεάρα).

Γιατί έτσι.
Ρομπέν



.