Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

Μέρες Βροχής - ταινία μικρού μήκους

.
Μια προσπάθεια που αξίζει τη στήριξή μας: εδώ.

.
.

Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

Νέο τεύχος Unfollow

.

.

Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013

Νίκος Λυγερός για την ΑΟΖ

.
 
.

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013

Colpo grosso

.
Η καταιγίδα φόρων και χαρατσιών που έχουν επιβάλει οι μνημονιακές κυβερνήσεις στον ελληνικό λαό επισωρεύει χρέη ιδιωτών προς το Δημόσιο, λόγω αδυναμίας πληρωμής – βλέπε εδώ.

Ας προσθέσουμε, τώρα, αυτό το κομμάτι στο παζλ του μεγάλου κόλπου που εκτυλίσσεται μπροστά στα αμήχανα μάτια μας.

Αρχικά, προ Μνημονίων, είχαμε μια κυβέρνηση, την ελληνική, να χρωστάει σε μεγάλες τράπεζες του εξωτερικού, κυρίως γερμανικές και γαλλικές, δηλαδή σε ιδιώτες. Επαναλαμβάνω, μια κυβέρνηση χρωστάει σε ιδιώτες. Αυτή η κατάσταση είναι αρκετά ευσταθής για τη χώρα-οφειλέτη, διότι ο ιδιώτης, η τράπεζα, δεν έχει πολλές δυνατότητες να πιέσει μια χώρα. Το πολύ-πολύ να κλείσει την κάνουλα της χρηματοδότησης. Τι παραπάνω μπορεί να κάνει; Να στείλει στρατό; Δεν νομίζω. Άντε, μέσω της κυβέρνησής της, η τράπεζα να ασκήσει κάποιες, μάλλον ήπιες, πολιτικές πιέσεις.

Ερχόμαστε στην εποχή των Μνημονίων, όπου γίνεται το πρώτο βήμα αλλαγής της σχέσης οφειλής. Το ελληνικό δημόσιο, δανείζεται τώρα, μέσω της τρόικας, από χώρες, δηλαδή από λαούς, για να ξεχρεώσει τους ιδιώτες. Αυτό δεν είναι πολύ έξυπνο, αφενός διότι η ηθική υποχρέωση του οφειλέτη απογειώνεται και αφετέρου διότι ο οφειλέτης έχει πλέον να αντιμετωπίσει τη δυσαρέσκεια, ενίοτε δε και την οργή, ολόκληρων λαών και των κυβερνήσεων που τους εκπροσωπούν. Η πολιτική πίεση που ασκείται τώρα στον οφειλέτη είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη, σχεδόν συντριπτική. Με αυτό το βήμα, λοιπόν, η σχέση οφειλής διαμορφώνεται ως εξής: μια κυβέρνηση χρωστάει σε λαούς. Κακή εξέλιξη, αλλά δεν τελειώνει εδώ.

Προσθέτουμε τώρα το πιο πρόσφατο κομμάτι του παζλ: το χρέος που δημιούργησαν κυβερνήσεις μετακυλίεται στους πολίτες, μέσω εξοντωτικών, άδικων, καταχρηστικών, ενδεχομένως και αντισυνταγματικών, εισπρακτικών μέτρων. Στο εξής, κάθε φορά που η ελληνική κυβέρνηση θα αδυνατεί να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις της προς τους λαούς, δεν θα φταίει η ίδια, αλλά ο ελληνικός λαός, που χρωστάει ένα κάρο λεφτά στην κυβέρνηση. Με αυτό, το δεύτερο, βήμα η σχέση οφειλής διαμορφώνεται ως εξής: ένας λαός (ο ελληνικός) χρωστάει σε λαούς.

Το τρίτο βήμα δεν είναι καν βήμα. Είναι στάση. Στάση στην κινούμενη άμμο της λήθης. Καθώς θα περνάνε τα χρόνια, ο ελληνικός λαός αφενός θα συνηθίζει και αφετέρου θα ξεχνάει. Οι νέες γενιές δεν θα έχουν ζήσει τη βίαιη μετάβαση, απλά θα γεννηθούν και θα μεγαλώσουν στις νέες συνθήκες, τις οποίες θα θεωρήσουν δεδομένες από πάντα και για πάντα, όπως εμείς είχαμε θεωρήσει δεδομένες εκείνες στις οποίες γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε. Με τον καιρό (και με την προπαγάνδα), τόσο οι παλιοί δανειστές (οι ιδιωτικές τράπεζες) όσο και οι παλιοί οφειλέτες (οι ελληνικές κυβερνήσεις) θα βγουν από το κάδρο. Θα ξεχαστούν. Αυτό που θα παραμείνει στο κάδρο θα είναι το χρέος ενός λαού σε άλλους λαούς. Θα μείνει το χρέος σαν άχθος υποζυγίου, συλλογική ενοχή και σύμπλεγμα κατωτερότητας.

Τώρα κάντε λίγα βήματα πίσω, για να δείτε τη συμπληρωμένη εικόνα από μια απόσταση. Δεν παγώνετε μπροστά στην κρυστάλλινη ομορφιά της αρχιτεκτόνησης; Δεν σας φαίνεται το τελικό αποτέλεσμα πολύ βολικό (για αυτούς που κινούν τα νήματα) για να είναι τυχαίο;

Αλλά, για μια στιγμή! Κάτι λείπει από την εικόνα. Μια λεπτομέρεια, μια τελευταία πινελιά, που θα την ολοκληρώσει με τον τρόπο που το μικρό και απλό κουμπί εκτόξευσης ολοκληρώνει τον μεγάλο και πολύπλοκο μηχανισμό ενός πυραύλου με πυρηνική κεφαλή: η λογική λέει, και νομίζω η Ιστορία συνυπογράφει, ότι όταν ένας λαός χρωστάει πολλά σε άλλους λαούς – ιδιαίτερα δε όταν ο οφειλέτης λαός είναι μικρός και ανίσχυρος, αλλά πλούσιος σε φυσικούς πόρους και η παγκόσμια οικονομία περνάει ύφεση – είναι πολύ πιθανό ο οφειλέτης λαός να υποστεί από τους άλλους λαούς ένα από τα δύο: εκμετάλλευση ή πόλεμο. Δεν αποκλείεται να υποστεί και τα δύο.

Τώρα είναι πλήρης η εικόνα. Τώρα μπορείτε να δείτε καθαρά το μήνυμα: για άλλη μια φορά, η κακότητα ολίγων, η βλακεία πολλών και η αδράνεια περισσοτέρων οδηγούν την ανθρωπότητα σε βαθύ σκοτάδι. Αριστούργημα.

Ρομπέν
.

Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2013

Debt management

.

.