Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

Ανοικτή επιστολή Ιβάν Σαββίδη

.
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ - ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ 5ης ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΑΕ, ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ ΡΩΣΙΑΣ & ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΗΣ 4ης ΚΑΙ 5ης ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΔΟΥΜΑΣ ΙΒΑΝ ΣΑΒΒΙΔΗ

Εξοχώτατε κ. Πρωθυπουργέ,

Αξιότιμε κ. Υπουργέ Εξωτερικών,

Αγαπητοί Έλληνες συμπατριώτες,

Στις δύσκολες στιγμές, που περνά η Ελλάδα, θα ήθελα κατ’ αρχάς να εκφράσω την αμέριστη στήριξη σύσσωμης της ελληνικής Ομογένειας από τη Ρωσική Ομοσπονδία και τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, τόσο στην κυβέρνησή Σας, που έχει αναλάβει ένα δύσκολο έργο, όσο και στο σύνολο του ελληνικού λαού, που δοκιμάζεται από την οικονομική κρίση. Θα ήθελα επίσης να Σας διαβεβαιώσω ότι η ελληνική Ομογένεια από την Περιφέρειά μας, όπως είμαι βέβαιος και κάθε Έλληνας του εξωτερικού από κάθε γωνιά του κόσμου, είμαστε πρόθυμοι να συμμετάσχουμε και να ενισχύσουμε κάθε πρωτοβουλία, που θα δίνει πνοή στην ελληνική οικονομία και θα συμβάλει στην ταχύτερη δυνατή επιστροφή της στην ανάπτυξη. Όπως επανειλημμένως έχω δηλώσει, αγαπητέ κ. Παπαδήμο, πολλοί από τους ομογενείς Έλληνες διαθέτουν οικονομικά μέσα, επιρροή και διασυνδέσεις στις κοινωνίες, όπου ζουν και θα μπορούσαν με τον τρόπο τους να κινητοποιήσουν περισσότερες δυνάμεις προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης των οικονομικών σχέσεων με την Ελλάδα, πράγμα που ισχύει πολύ περισσότερο για την Ομογένεια της Ρωσίας, μιας χώρας με ακατάλυτους ιστορικούς και πνευματικούς δεσμούς με την ιστορική πατρίδα όλων μας. Είναι προφανές ότι η προηγούμενη ελληνική κυβέρνηση είχε ενοχληθεί από τις επανειλημμένες εκκλήσεις μου προς εκείνη να αξιοποιήσει τη δύναμη των ομογενών, προσκαλώντας τους να αποκτήσουν ομόλογα, ιδιοκτησίες ή να επενδύσουν στην Ελλάδα και προπαντός από τις απορίες, που έχω συχνά εκφράσει σχετικά με την απροθυμία του κ. Γ. Παπανδρέου να προωθήσει την ενεργειακή και εν γένει οικονομική συνεργασία με τη Ρωσία. Πράγμα, που διαφάνηκε άλλωστε και κατά τη μία και μοναδική συνάντησή του με το Ρώσο πρωθυπουργό Β. Πούτιν το Φεβρουάριο του 2010, αλλά και την πλήρη αδιαφορία του να διερευνήσει τις δυνατότητες δανειακής υποστήριξης από τη ρωσική κυβέρνηση, πολύ πριν τα πράγματα οδηγηθούν εκεί που οδηγήθηκαν σήμερα. Με ιδιαίτερη έκπληξη και απογοήτευση, όμως, πληροφορήθηκα ότι ο αρμόδιος για την Ομογένεια και τη διεθνή οικονομική συνεργασία της Ελλάδας υφυπουργός Εξωτερικών κ. Δημήτριος Δόλλης απευθύνθηκε πρόσφατα σε υψηλόβαθμους αξιωματούχους της Ρωσικής Ομοσπονδίας, οι οποίοι επισκέπτονταν την Ελλάδα, ζητώντας τους να με εμποδίσουν να εκφράζω τις προφανώς ενοχλητικές για την τότε ηγεσία του απόψεις μου, διότι υποτίθεται ότι βλάπτω την ελληνορωσική συνεργασία.Θα προκαλούσε θυμηδία, αν δεν ήταν τραγικό, το γεγονός ότι ο αρμόδιος υφυπουργός – προερχόμενος μάλιστα και ο ίδιος από την Ομογένεια – αντί να προωθεί τις διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας και να αξιοποιεί κάθε πρόσωπο και κάθε δύναμη, σπεύδει να συκοφαντήσει και να προσπαθήσει να «κλείσει το στόμα» ενός πολιτικού ελληνικής καταγωγής, που δραστηριοποιείται σε μια χώρα τόσο σημαντική για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, όπως η Ρωσία.Θα ήταν εντελώς κωμικό, αν δεν προκαλούσε απεριόριστη θλίψη, το γεγονός ότι ο «παραπονούμενος» στους Ρώσους αξιωματούχους υφυπουργός είναι και ο αρμόδιος επικεφαλής από ελληνικής πλευράς της ελληνορωσικής διυπουργικής επιτροπής, η οποία πρόκειται να συνεδριάσει ξανά μετά από ενάμιση χρόνο, προσφέροντας άλλη μια εύγλωττη απόδειξη της επιβεβαιωμένης ραγδαίας επιδείνωσης των ελληνορωσικών σχέσεων κατά την περίοδο της διακυβέρνησης της Ελλάδας από τον κ. Γ.Παπανδρέου.Δικαιούμαι να συμπεράνω ότι ο κ. Δόλλης δεν θα προχωρούσε σε αυτού του είδους την εις βάρος μου παρέμβαση προς τη ρωσική κυβέρνηση και την ηγεσία της, εάν δεν ήταν εν γνώσει του τότε προϊσταμένου του υπουργού επί των Εξωτερικών και του τότε Πρωθυπουργού. Δικαιούμαι επίσης να παραδώσω στην κρίση Σας και στην κρίση της ελληνικής κοινής γνώμης, κατά πόσον άνθρωποι αυτού του είδους και πολιτικοί αυτής της ποιότητας μπορούν να κατέχουν κρίσιμα αξιώματα, όπως οι σχέσεις με τους Ομογενείς και η διεθνής οικονομική συνεργασία. Θα ήθελα να Σας διαβεβαιώσω, κ. Πρωθυπουργέ, ότι παραβλέποντας ανθρώπους, που σχεδόν ήδη ανήκουν στο παρελθόν της Ελλάδας, δεν θα πάψω να καταβάλλω εμπράκτως κάθε προσπάθεια για την ενίσχυση των σχέσεων Ελλάδας και Ρωσίας, δύο χωρών, που επισφράγισαν τους δεσμούς τους με την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους.Θα ήθελα επίσης να διαβεβαιώσω τα υπόλοιπα μέλη της ελληνικής κυβέρνησης και της Βουλής των Ελλήνων, καθώς και τον αδελφό ελληνικό λαό, ότι οι Ομογενείς από τη Ρωσία και την πρώην Σοβιετική Ένωση θα συνεχίσουν να ενδιαφέρονται ενεργά για την ευημερία της Ελλάδας και να εργάζονται συστηματικά για την προώθηση της συνεργασίας της ομόδοξης χώρας τόσο με τη Ρωσία, όσο και με όλες τις χώρες του μετασοβιετικού χώρου, όπου υπάρχουν και αγωνιούν για το μέλλον της Ελλάδας ελληνικές κοινότητες.Παρακολουθώ με αγωνία την οικονομική και κοινωνική δοκιμασία της Ελλάδας και εύχομαι από καρδιάς στους Έλληνες σωφροσύνη και καλή τύχη στις περαιτέρω επιλογές τους, οι οποίες και θα επαναφέρουν την ευημερία στην ιστορική μας πατρίδα.

Ιβάν Σαββίδης

http://www.antibaro.gr/node/3563

.

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Ο μύθος του δικαιώματος

.
Η αξία του δικαιώματος είναι υπερτιμημένη και περιορίζεται από το γεγονός ότι, στην πράξη, ο ανώτερος βαθμός ελευθερίας που παρέχουν οι κοινωνίες στα μέλη τους είναι η δυνατότητα να επιλέξουν το είδος της ανελευθερίας τους.
Ρομπέν
.

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

ΚΙΣΣΙΝΓΚΕΡ, ΣΟΡΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ

.
του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Aνοιχτή επιστολή στον Πρωθυπουργό


Aγαπητέ κ. Παπαδήμο,

Δεν έχουμε σχεδόν τίποτα κοινό, δεν με ξέρετε, δεν σας ξέρω. Εκτός από δύο χαρακτηριστικά που μοιραζόμαστε, και δεν μοιράζεστε με κανέναν από τους ισχυρούς ξένους “φίλους” σας, τους οποίους, ενδεχομένως, εμπιστεύεστε και στη συνδρομή των οποίων ίσως υπολογίζετε. Οι δικοί σας φίλοι μπορεί να είναι κάπως διαφορετικοί από αυτούς που είχε ο κ. Παπανδρέου, τους Σόρος, Ρόντος, Ρουμπινί, Στρως-Καν, Ρότσιλντ, Νετανιάχου κ.α., μπορεί να συμπίπτετε σε ορισμένους. Αναλογιστείτε όμως τι έπαθε ο κ. Παπανδρέου ακολουθώντας τις συμβουλές τους; Εσείς καταλαβαίνετε πολύ καλύτερα από τον προκάτοχό σας τι συζητάτε, το πρόβλημα όμως δεν είναι εκεί, είναι στο τι θέλουν οι “φίλοι”. Αναλογιστείτε, μια στιγμή έστω, ζυγείστε στο μυαλό σας, την πιθανότητα να πάθετε εσείς πολύ χειρότερα από τον κ. Παπανδρέου.

Τα δύο πράγματα που δεν μοιράζεστε με τους φίλους σας και μοιράζεστε μαζί μου, είναι ότι είμαστε και οι δύο ‘Ελληνες και ότι έχουμε, υποθέτω, αμφότεροι συμφέρον να μην γνωρίσει, επί των ημερών σας, η Ελλάδα βιβλική καταστροφή, να μη μείνετε στην ιστορία ως Παπαδήμιος, να μη σας κυνηγάνε μέχρι το τέλος της ζωής σας οι τύψεις ή/και οι ‘Eλληνες. Μοιάζετε αρκετά σοβαρός για να ξέρετε ότι αυτά είναι πραγματικές, όχι θεωρητικές δυνατότητες, έστω κι αν προτιμάτε να τις απωθείτε.

Διαβάζω στις μεγαλύτερες εφημερίδες να σας γράφουν μέλος της “κυβέρνησης Sachs”. Μπορεί να είναι ο οίστρος των ρεπόρτερ και των αναλυτών, μπορεί να είναι η διάθεση να μειώσουν την Ελλάδα δια του πρωθυπουργού της. Το δικό μου μάτι διαβάζει μια συγκαλυμμένη προειδοποίηση και απειλή από τους φίλους σας σε αυτά τα δημοσιεύματα. Είναι σα να σας λένε: “Mην ξεχνάς που ανήκεις. Aν μας κάνεις μπαγαμποντιές, θα σε πετάξουμε την άλλη μέρα στα σκυλιά”. ‘Oπως έκαναν με τον κ. Παπανδρέου και το “δημοψήφισμα”, όταν εξάντλησε τη χρησιμότητά του, ή παλιότερα με τον Ιωαννίδη.

Κύριε Παπαδήμο, φοβούμαι ότι πρέπει να ξεχάσετε αυτά που ξέρατε ως τραπεζίτης. Δεν αντιμετωπίζετε μια οικονομική κρίση, για την οποία νομίζετε ότι έχετε κάποια εργαλεία. Είστε στο επίκεντρο μείζονος εθνικής κρίσης και μεγάλης, παγκόσμιας, στρατηγικής κρίσης.

Αν όντως βρήκαν αυτό τον τρόπο να σας μειώσουν, τρομάξουν, προειδοποιήσουν, γιατί άραγε το κάνουν; Τι φοβούνται από σας, τον ορθόδοξο τραπεζίτη, το μέλος της Trilateral, τον πρώην αντιπρόεδρο της ΕΚΤ; Μήπως ότι θα γίνετε ξαφνικά κομμουνιστής, ή εθνικιστής, ή ότι θα πάτε να βρείτε τον Πούτιν και τους Κινέζους; ‘Oχι βέβαια. Φοβούνται κάτι άλλο: ότι, κάποια στιγμή, ακόμα και σεις, ο δικός τους άνθρωπος, θα επαναστατήσετε συνειδητοποιώντας τι σας βάζουν να κάνετε, θα “τσινίσετε”. Αν το φοβούνται, είναι γιατί γνωρίζουν καλύτερα από σας τον ρόλο που θα αχθείτε να παίξετε.

Aνήκετε σε μια τάξη και προίστασθε ενός πολιτικού συστήματος που υποφέρουν από βαριά “καθεστωτική τύφλωση”, τυπική κρίσεων όπως η τωρινή. Η ιστορία διηγείται πολλά παραδείγματα, όπως τη Μαρία Αντουανέτα, που, όταν της είπαν ότι ο κόσμος δεν έχει ψωμί να φάει, διερωτήθηκε γιατί δεν τρώει παντεσπάνι. Λίγο καιρό αργότερα, το κεφάλι της κυλούσε από τους ώμους της. Με τον αποκεφαλισμό της και του άντρα της, ιδρύθηκε η σύγχρονη εποχή, που οι συνάδελφοί σας τραπεζίτες θέλουν τώρα να τελειώσουν, πιστεύοντας ότι κάνουν το “έργο του Θεού” και αποκαθιστούν τη “Βασιλεία του Χρήματος”.

Η τύφλωση των Γάλλων Βασιλέων ήταν αστεία υπόθεση, μπροστά σε αυτά που συμβαίνουν σήμερα, και τα γράφει, έστω κάπως μασημένα, χωρίς διευθύνσεις και τηλέφωνα, ο Σόρος στα βιβλία του και τα λέει στις διαλέξεις του. Ο Ούγγρος χρηματιστής και οπαδός του Πόπερ, υποστηρίζει ότι σε αυτόν και τους φίλους του ανήκει, σε μεγάλο βαθμό, η “τιμή” της διάλυσης της ΕΣΣΔ. Αν καταλαβαίνουμε καλά την ιδέα του, που υποστηρίζει ότι δοκίμασε επιτυχώς στη διάλυση της ΕΣΣΔ, είναι η διάχυση σε κόμβους επιρροής των εξελίξεων, ιδεών που μοιάζουν να ανταποκρίνονται στις τακτικές ανάγκες διαφόρων τμημάτων των ελίτ, τους δίνουν τακτική διέξοδο, εις βάρος των στρατηγικών συμφερόντων τους. Για να παίξεις αυτό το παίγνιο πρέπει να έχεις ένα βαθμό πολύ ανώτερης στρατηγικής ευφυίας, να μη φαίνεσαι, αλλά να έχεις πολύ επιρροή σε κρίσιμα σημεία του δικτύου αποφάσεων.

Ο Σόρος υποστηρίζει ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε αθεράπευτη “δίνη θανάτου” και, αντιδρώντας στην 26η Οκτωβρίου, προέβλεψε την κατάρρευσή της το πολύ σε τρεις μήνες, μέχρι τέλη Ιανουαρίου. Τι θα γίνει τότε; Που και πως θα γίνει; Ξέρει κάτι που δεν ξέρουμε; Εσείς κ. Παπαδήμο είστε σίγουρος τι εννοεί; Δύο πράγματα απασχολούν τον Σόρος: Ευρώπη και Μέση Ανατολή.

Διερωτώμαι κ. Πρωθυπουργέ γιατί λύσσαξαν, απειλούν Θεούς και Δαίμονες να μη κάνουμε εκλογές και δημοψήφισμα, προκειμένου να εφαρμοσθεί η 26η Οκτωβρίου, που προβλέπουν ότι θα καταρρεύσει, και να βάλετε την υπογραφή της Βουλής κάτω από τη δανειακή σύμβαση; Το μόνο που θα μείνει από αυτή την ιστορία είναι οι υπογραφές που σας ζητάνε. Πήτε μου ειλικρινά κ. Παπαδήμο. Εσείς, ως τραπεζίτης, θα υπογράφατε για μια τράπεζα που διοικούσατε μια τέτοια σύμβαση;. Θα την υπογράφατε για το σπίτι σας; Μπορείτε, εσείς και μια Βουλή εκλεγείσα σε τόσο διαφορετικές συνθήκες, να δεσμεύσετε για πάντα την Ελλάδα;

Για να μη χρεωκοπήσουμε, θα απαντήσετε. ‘Εχουμε ήδη χρεωκοπήσει. Tο ξέρετε καλύτερα από μένα. Χρεωκοπήσαμε με το μνημόνιο, όχι γιατί δεν το εφαρμόσαμε. ‘Oπως λέει ο ‘Aνταμ Σμιθ, η καλύτερη λύση σε μια τέτοια κατάσταση είναι να παραδεχθούν πιστωτές και δανειολήπτες την πραγματικότητα και να δουν τι κάνουν. Επικυρώνοντας τη δανειακή σύμβαση, αφοπλίζετε τη χώρα από το ισχυρότερο χαρτί της, προτού της επιτεθούν οι ύαινες.

Για να μείνουμε στο ευρώ, θα πείτε. Ποιό ευρώ, θα υπάρχει ευρώ; Θα μείνουμε στο ευρώ ως βιώσιμο κράτος ή ως μη βιώσιμο προτεκτοράτο; Θα μείνετε στο ευρώ με την ύφεση να σκαρφαλώνει του χρόνου στο 10%, με το μισό πληθυσμό άνεργο, με το κράτος και την κοινωνία σε προχωρημένη αποσύνθεση; Κάντε μια βόλτα στην Αθήνα κ. Πρωθυπουργέ, θα σας διαφωτίσει πολύ περισσότερο από τις στατιστικές σας για το τι συμβαίνει. Αν αφοπλίσετε σήμερα την Ελλάδα θα διευκολύνετε την έξοδο, όχι την παραμονή στο ευρώ, αλλά και όσα άλλα σχέδια εναντίον της χώρας κυοφορούνται. Κι εσείς το ίδιο θα κάνατε ως τραπεζίτης στη θέση τους. Θα κυττάγατε, πριν ρημάξετε την άμοιρη πατρίδα μας, να έχετε κλείσει τις εκκρεμότητες, να βάλετε στο χρηματοκιβώτιο τους τίτλους ιδιοκτησίας.

Ο Κίσσινγκερ, συνάδελφός σας στην Trilateral και αρχιτέκτονας της κυπριακής προβοκάτσιας, επισκέφθηκε το 1972 την Ευρώπη για να αποτρέψει τους Ευρωπαίους από τη συμμετοχή ΚΚ στις κυβερνήσεις. Τόνισε στους συνομιλητές του: “Παρακολουθείστε προσεκτικά τι θα γίνει στη Χιλή”. Το 1973, ο στρατηγός Πινοσέτ επέβαλε άγρια στρατιωτική δικτατορία, σφάζοντας και βασανίζοντας τους πολιτικούς του αντιπάλους. Ο Κίσινγκερ πλήρωσε μεγάλο πολιτικό κόστος, για να κραδαίνει το παράδειγμα. Τα τανκς και τα βασανιστήρια άνοιξαν το δρόμο στη σαραντάχρονη επέλαση των αγορών. Τώρα, η σειρά κινδυνεύει να είναι ανάποδη. Η οικονομική βία δεν θα ακολουθεί, προηγείται ίσως της αστυνομικο-στρατιωτικής. Χρειάζονται πάλι ένα τελικό τώρα παράδειγμα, μιας τρομακτικής οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής καταστροφής, ένα παράδειγμα τόσο πιο τρομερό όσο πιο μεγάλο είναι το σχέδιό τους και είναι κολοσσιαίο το σχέδιο να διαλύσουν την ΕΕ και να αφαιρέσουν από τους ευρωπαϊκούς λαούς τα δικαιώματα, την ευημερία και την ειρήνη που απήλαυσαν μετά το 1945. Μην τους προσφέρετε την Ελλάδα για τους σκοπούς τους. (Αναφερόμενοι στα τανκς δεν εννοούμε τις επικοινωνιακές προβοκάτσιες που στήνει το κόμμα του μνημονίου και οι διεθνείς φίλοι του, σε μια προετοιμασία επανάληψης του σοβιετικού ψευτοπραξικοπήματος του Αυγούστου 1991, που κατέστησε δυνατό το πραγματικό πραξικόπημα του Γέλτσιν, την απαγόρευση του ΚΚΣΕ και τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Δικτατορία στην Ελλάδα δεν θα κάνουν οι σχεδόν ανύπαρκτοι χουντικοί, αν γίνει θα χρειαστεί για να υπηρετήσει το μνημόνιο).

Αυτοί γνωρίζουν ότι δεν θα τα καταφέρετε να πάτε ομαλά με το μνημόνιο. Ξέρουν ότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να οδηγηθούμε απροετοίμαστοι σε κοινωνική έκρηξη και απευθείας σύγκρουση του ελληνικού λαού με τη Γερμανία. Προτιμάνε να αυτοκτονήσουν σιωπηλά οι ‘Eλληνες, όπως άλλοι λαοί του πρώην ανατολικού μπλοκ, ή να διοχετεύσουν αλλού την τεράστια ενέργεια που απελευθερώνει η διάλυση της ελληνικής κοινωνίας. Αν γίνει εξέγερση θέλουν να ηττηθεί, ολοκληρώνοντας τον παραδειγματισμό, αλλά και στιγματίζοντας πάλι τη Γερμανία, καθιστώντας δηλαδή πολιτικά αδύνατη μια ένωση των ευρωπαϊκών λαών κατά των αγορών. Την έχουν ήδη πείσει ότι μπορεί να κάνει αντιπυρική ζώνη γύρω από την Ελλάδα, να τη ρίξει στα σκυλιά και να γλυτώσει η ίδια. ‘Oπως έπεισαν τον Γκορμπατσώφ ότι θα δώσει την Ανατολική Ευρώπη και θα κρατήσει την ΕΣΣΔ.

Μπορείτε ακόμα να σταματήσετε την καταστροφή. Να υπερασπίσετε τη χώρα σας και την Ευρώπη, διακόπτοντας την ασκούμενη πολιτική. Αν δεν μπορείτε να κάνετε αυτό, μπορείτε τουλάχιστο να προετοιμάσετε τη χώρα για την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που θα ζήσει. Εισάγετε τρόφιμα, καύσιμα, είδη πρώτης ανάγκης, εμψυχώστε τους αξιωματικούς. Βρείτε συμμάχους. Κάντε εκλογές. Πάψτε να γίνεστε ιμάντας εξωτερικών πιέσεων. ‘Oτι κι αν κάνετε όμως, μη φέρνετε στη Βουλή τη δανειακή σύμβαση. Αν δεν μπορείτε να γίνετε εθνικός ηγέτης, μη φορτώνεστε αυτή την ενοχή, εξασφαλίστε τουλάχιστο την ηρεμία και την ησυχία σας κατά το υπόλοιπο του βίου σας.

Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος
Konstantakopoulos.blogspot.com

Επίκαιρα, 1.12.2011
.

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α. (ΕΛληνική ΛΑϊκή Δημοκρατική Αντίσταση) - Μίκης Θεοδωράκης

.

Μετά από πολλές σκέψεις και προβληματισμούς, ψυχική αγωνία και τεράστιο βάρος ευθύνης, αποφάσισα τελικά να σας καλέσω για να σκεφτούμε όλοι μαζί μήπως έφτασε επί τέλους η στιγμή της μεγάλης ιστορικής πρωτοβουλίας που θα απευθύνεται σε όλους τους Έλληνες και θα τους καλεί σε μια γενική εξέγερση με στόχο να δώσουμε ένα τέλος σ' αυτή τη συνεχιζόμενη εθνική κρίση που έχει καταστήσει την Ελλάδα προτεκτοράτο, που μας ντροπιάζει και που οδηγεί τον Λαό μας σε μια καθημερινή πτώση δίχως τέλος.

Όλοι είμαστε μάρτυρες όσων συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες στο πολιτικό προσκήνιο: Η πολιτική μας ηγεσία έγινε περίγελως. Το πρώτο όργανο της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, η Βουλή των Ελλήνων εξευτελίστηκε. Κάποιες αδύναμες φωνές στη Βουλή δεν ακούγονται, χάνονται ή θάβονται. Η εξουσία των Τραπεζών ασκείται πλέον ανοικτά από το πρωθυπουργικό γραφείο της προσωρινής κυβέρνησης.

Η Ελλάδα λοιδορείται και υβρίζεται διεθνώς, η περιουσία του λαού εκποιείται στους ξένους και ο Ελληνικός Λαός βυθίζεται κάθε μέρα όλο και πιο βαθειά στη φτώχεια.

Σ' αυτές τις κρίσιμες ώρες είμαστε όλοι φορτωμένοι με την ίδια ευθύνη, ανεξάρτητα από επαγγελματικές, οικονομικές, μορφωτικές και άλλες ιδιότητες. Έχουμε το ίδιο χρέος και τα ίδια δικαιώματα για την οργάνωση ενός αγώνα που θα είναι ουσιαστικά μια καθολική αντίσταση απέναντι στο σημερινό Σύστημα Εξουσίας με σκοπό να απαλλάξουμε τη χώρα μας από την παρουσία του και στη θέση του να προσφέρουμε στον Λαό μας αξιοπρέπεια, ευημερία, κοινωνική πρόοδο. Να του προσφέρουμε τη δυνατότητα να πάρει τη Μοίρα του στα δικά του χέρια μέσα στα πλαίσια μιας όσο γίνεται περισσότερο πραγματικής και Δίκαιης Δημοκρατίας.
Για να γίνει αυτό, θα πρέπει παράλληλα να παλεύουμε για την κατάκτηση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας. Αυτής της Εθνικής Ανεξαρτησίας που ποδοπατούν οι ξένοι και οι ντόπιοι συνεργάτες τους μέσα και έξω από τη χώρα μας. Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ μας θα πρέπει να έχει απολύτως σαφές περιεχόμενο: ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΟΔΟ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Επομένως στόχος μας θα πρέπει να είναι να φύγουν οι ξένοι της Ευρωζώνης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που μπροστά τους σκύβουν το κεφάλι τα δύο κόμματα εξουσίας, επαιτούν όλο και πιο πολλά δάνεια και τους καλούν να μας κυβερνήσουν αδιαφορώντας για τις επόμενες γενιές που από τώρα τις γονατίζουνε για πολλές δεκαετίες μπροστά στα υπέρμετρα βάρη των τόκων.

Όσον αφορά τα χρέη που μας φόρτωσαν και μας φορτώνουν με απάνθρωπους όρους, εμείς τα αρνούμεθα ρητά και κατηγορηματικά.

Αυτοί είναι με λίγα λόγια οι στόχοι ενός Μετώπου για την ΕΛληνική ΛΑϊκή Δημοκρατική Αντίσταση, που σας καλούμε να οργανώσουμε όλοι μαζί.
Αυτό που προέχει σήμερα δεν είναι η επιδίωξη των επί μέρους ατομικών, κομματικών ή άλλων εγωιστικών επιδιώξεων αλλά η συστράτευση όλων μας -μέσα σε κλίμα συλλογικότητας και ισότητας- στο δικό μας «Χρέος», που είναι το Χρέος προς τον Λαό μας και την Πατρίδα μας.


Προς το παρόν μένουμε στα κοινά σημεία που μπορούν να μας ενώσουν όλους, εγκαινιάζοντας την τακτική που λέει «Κάθε φορά κι ένα μεγάλο βήμα. Μπροστά.».
Για τώρα επιδιώκουμε: Την Εθνική μας Ανεξαρτησία με την Απαλλαγή μας από την παρουσία της Τρόικα και του ΔΝΤ, που παράνομα έχουν καθίσει στο σβέρκο μας και μας εξευτελίζουν. Την οικοδόμηση του Κοινωνικού Κράτους, ώστε να έχουν ασφάλεια αλλά και προοπτική οι εργαζόμενοι και ιδιαίτερα οι νέοι. Την παραπομπή στη Δικαιοσύνη όλων των υπευθύνων για την εξαθλίωση της χώρας. Την αντικατάσταση του σημερινού σάπιου συστήματος εξουσίας με την εγκαθίδρυση μιας πραγματικής Δημοκρατίας.

Η κατάκτηση αυτών των στόχων είναι το πρώτο. Από κει και πέρα
η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση θα είναι ελεύθερη να προχωρήσει στους καινούριους στόχους που εκείνη τη στιγμή θα πιστεύει ότι εξυπηρετούν το μέλλον του λαού μας.

Μετά την εγκαθίδρυση μιας Κυβέρνησης Ανεξαρτησίας, πραγματικής Δημοκρατίας, Κοινωνικής Δικαιοσύνης, η αλλαγή του Συντάγματος και όλα τα υπόλοιπα μεγάλα και ζωτικά μας θέματα, όπως η Εθνική μας Άμυνα, η ανόρθωση της χώρας με την οικονομική της ανάπτυξη και η αναδιοργάνωση του κράτους σε σύγχρονες βάσεις, οι διεθνείς μας σχέσεις, η μόρφωση των πολιτών και η άνοδος του βιοτικού μας επιπέδου, θα είναι αντικείμενα του επόμενου μεγάλου βήματος που θα αποφασίσει μέσα στις νέες συνθήκες πραγματικής Δημοκρατίας ο κυρίαρχος λαός ύστερα από ελεύθερες εκλογές.

Τότε θα έχουμε την «πολυτέλεια» να διαλέξουμε τους διαφορετικούς δρόμους που επιβάλλει η θέση του καθενός στην κοινωνία και τα πολιτικά του ιδεώδη.
Η σημερινή όμως αντίθεση της ελληνικής κοινωνίας μας ενώνει γύρω από ένα Μέτωπο. Απ' τη μια μεριά βρίσκεται η ελληνική ολιγαρχία που υπηρετεί τα ξένα συμφέροντα, οι πολιτικοί της σύμμαχοι που τους υποστηρίζουν, ενώ απ' την άλλη η συντριπτική πλειοψηφία του Λαού μας που αποτελεί το μεγάλο θύμα της σημερινής κατάστασης.

Και γι' αυτό το λόγο το εγχείρημά μας για την λαϊκή ενότητα θα κινηθεί γύρω από στόχους που ενώνουν όλους τους Έλληνες. Ουσιαστικά έχουμε μπροστά μας ένα Ενιαίο Μέτωπο που μας ενώνει, ένα κοινό στόχο που μας χαλυβδώνει, ένα βασικό στόχο που απαιτεί ενότητα και πάλη για να κατακτήσουμε την Εθνική Ανεξαρτησία και την απαλλαγή μας από κάθε είδους δεσμά που μας καταδικάζουν και εμποδίζουν την ελεύθερή μας ανάπτυξη σε όλους τους τομείς της εθνικής ζωής.

Περιεχόμενο Δράσης

  • Θα δημιουργήσουμε οργανώσεις σε όλη τη χώρα και σε όλους τους χώρους δουλειάς।
  • Θα καταρτίσουμε πυκνό πρόγραμμα συγκεντρώσεων και ομιλιών (περιφερειακά και κεντρικά).
  • Θα γενικεύσουμε την Ανυπακοή σε κάθε προκλητική και ουσιαστικά παράνομη απόφαση που θίγει τους εργαζόμενους όπως είναι λ.χ. το χαράτσι και οι δημεύσεις.
  • Θα επιδιώξουμε με κάθε τρόπο (έντυπα, αφίσες, τρυκ κλπ.) την διαφώτιση των πολιτών προσπαθώντας ταυτόχρονα να τους προτρέψουμε σε δράσεις κοινωνικής αλληλεγγύης,. Στόχος μας να μην αφήσουμε ούτε μία οικογένεια να πεινάσει.
  • Θα υπερασπίσουμε τον κάθε πολίτη, εργαζόμενο ή άνεργο, φοιτητή, εργάτη ή αγρότη, κάθε θύμα της κυβερνητικής βίας.
  • Θα υπερασπίσουμε με μαζικό-ενεργητικό τρόπο τον δημόσιο πλούτο της χώρας.
  • Θα δημιουργήσουμε δίκτυο για τη διαφώτιση της διεθνούς κοινής γνώμης τόσο με προσωπικές παρεμβάσεις όσο και με οργανωμένες συνεντεύξεις τύπου και συγκεντρώσεις, ειδικά στην Ευρώπη.
  • Θα απευθυνθούμε σε όσους πολιτικούς δεν έχουν συμβιβαστεί. Στους «αγανακτισμένους πολίτες». Στους ακτιβιστές. Στους ανθρώπους του Πνεύματος και της Τέχνης. Στους εργαζόμενους. Στους νέους. Η Ελλάδα του Αγώνα μπορεί να βγει από τη σημερινή της απομόνωση και να ξαναγίνει για όλη την καθηλωμένη Ευρώπη εστία έμπνευσης, Πολιτισμού και νέων οραματισμών.
  • Θα στηλιτεύουμε με κάθε τρόπο κάθε αντιλαϊκή απόφαση και ενέργεια της κυβέρνησης αλλά και όσων την στηρίζουν. Τέλος
  • Θα εργαστούμε συστηματικά για να βγάλουμε το Λαό στους δρόμους και θα προσπαθήσουμε να οργανώσουμε ιδιαίτερα μεγάλες εκδηλώσεις παντού.
Ο λαός θα πρέπει να πάρει στα δικά του χέρια το μέλλον της Ελλάδας!

Αθήνα, 14.11.2011

Μίκης Θεοδωράκης

.

Αναπάντητα ερωτήματα

.

.

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Εγκλωβισμένοι στον μικρόκοσμο του εαυτού

.
Όσο πιο επίμονα προσπαθεί κάποιος να πείσει για τη σπουδαιότητα των έργων του, τόσο πιο απίθανο να έχει στο ενεργητικό του σπουδαία έργα. Όταν τα έργα δεν έχουν τίποτα να πουν, τα λόγια γίνονται φλύαρα, για να καλύψουν το ένοχο κενό μιας εκκωφαντικής σιωπής. Επιστρατεύονται τότε υπερθετικοί βαθμοί, ρητορικά σχήματα και βαρύγδουπες λέξεις (δημοκρατία, εθνική σωτηρία κ.λπ.). Αλλά η προπαγάνδα, η εντυπωσιοθηρία, η υπερβολή, το ψέμα έχουν ως αποτέλεσμα τον ευτελισμό της γλώσσας, τον βιασμό της λογικής και την απονοηματοδότηση των λέξεων. Οι λέξεις καταντούν αισχρές παρωδίες του εαυτού τους. Ο λόγος κενώνεται από αληθές περιεχόμενο και εκφυλίζεται σε θόρυβο. Γι’ αυτό οι ομιλίες των πολιτικών είναι βαρετές, κουραστικές: ο θόρυβος κουράζει. Δεν είναι ότι λείπουν από τις ομιλίες τους ωραίες λέξεις και έξυπνα σχήματα, είναι ότι τη στιγμή που εκφέρονται από τα δικά τους χείλη αδειάζουν από περιεχόμενο.

Ο κενός λόγος εκφέρεται από κενούς ανθρώπους. Το κενό που αποκαλύπτεται στο βλέμμα τους δεν είναι παρά μια αμυδρή αντανάκλαση του κενού που βασιλεύει μέσα τους. Είναι μέσα τους κενοί, γιατί ο εαυτός δεν μπορεί να γεμίσει τον εαυτό του. Ο εαυτός μόνο από τον Άλλο γεμίζει. Ο νάρκισσος είναι προσηλωμένος στο είδωλό του, ο ιδιοτελής προσηλωμένος στις ατομικές του επιδιώξεις· δεν υπάρχει στο κάστρο του εαυτού χαραμάδα για να εισχωρήσει ο Άλλος. Όταν δεν υπάρχει χαραμάδα για τον Άλλο, λείπει η δυνατότητα για αλήθεια. Γιατί η αλήθεια δεν συλλαμβάνεται ατομικά, παρά μονάχα κοινωνείται. Η αλήθεια είναι ένα διαρκές ομαδικό άθλημα, όχι μια οριστική ατομική νίκη.

Σκληρή δοκιμασία για τα νεύρα μας η παρέλαση πρωταθλητών του κενού από τις τηλεοπτικές οθόνες, με σημαιοφόρο το αξιοθρήνητο πλάσμα που παριστάνει τον πρωθυπουργό. Κοιτάζουν μα δε βλέπουν, ακούνε μα δεν κατανοούν, μιλάνε μα δεν λένε. Καμιά χαραμάδα για τον Άλλο. Καμιά ρωγμή στο πέτρινο προσωπείο. Ούτε μία σπίθα πρωτοτυπίας, ευφυΐας, γνησιότητας. Δεν χρειάζεται να αναλύσεις τα «επιχειρήματά» τους, για να βγάλεις τα συμπεράσματά σου· η ανία, η κούραση που σου προκαλεί ο λόγος τους σε πληροφορούν με αρκετή εγκυρότητα: είναι κάλπηδες.

Ο Σαρτρ είχε πει: «Η κόλαση είναι οι άλλοι». Δεν είπε ψέματα. Είπε, όμως, τη μισή αλήθεια – ίσως, το μέρος που τον αφορούσε. Πράγματι: για τον νάρκισσο, για τον ιδιοτελή, οι άλλοι σημαίνουν ανταγωνισμό, απειλή, εμπόδια, οι άλλοι είναι εχθροί που πολιορκούν το κάστρο. Όμως, για τον άνθρωπο που είναι πρόσωπο, δηλαδή για κείνον που είναι στραμμένος (και) προς τα έξω, που έχει ανοιχτές πόρτες και παράθυρα, που είναι έτοιμος όχι μόνο να πάρει, μα και να δώσει, που αναπαύεται περισσότερο στο «εμείς» παρά στο «εγώ», οι άλλοι είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί στον παράδεισο. Αυτή είναι η μισή αλήθεια που παραλείφθηκε.

Οι εγωμανείς της πολιτικής και των ΜΜΕ που τρέφουν τηλεοπτικώς τη βραδινή μας κατάθλιψη εχθρεύονται τον λαό, είναι πασιφανές. Ανάλογα με τις περιστάσεις, τον βλέπουν είτε σαν θήραμα είτε σαν υποζύγιο είτε σαν απειλή. Ποτέ ως ομοούσιο εταίρο στο ενωτικό «εμείς». Νομίζουν ότι τους συμφέρει να ψεύδονται, να εξαπατούν, να χειραγωγούν. Αυταπατώνται. Υπολογίζουν με βάση τα περιορισμένα δεδομένα του μικρόκοσμου που περατώνεται στα τείχη του κάστρου.

Οι κατάπτυστοι θύτες μας είναι, πριν από όλα, θύματα του εαυτού τους. Εγκλωβισμένοι στον περιτειχισμένο μικρόκοσμο του εαυτού, δεν γνώρισαν ποτέ τον ηδονικό ίλιγγο ελευθερίας της διακινδύνευσης στα ανοιχτά λιβάδια. Γι’ αυτό, όταν, μετά από καιρό, θα έχει πια σβήσει η οργή του κόσμου, θα απομείνει ο οίκτος για αυτά τα στερημένα ανθρωπάρια, που κατασπατάλησαν τη ζωή τους στη μία όχθη της αλήθειας: αυτήν της κολάσεως.

Ρομπέν
.

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

ΑΠΑΤΗ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ - Μίκης Θεοδωράκης

.
Ο επιθανάτιος ρόγχος της Κυβέρνησης σε συνδυασμό με την απροσμέτρητη μεγαλομανία και ανικανότητα των ηγετών της μας οδηγεί εδώ και δυόμιση χρόνια προς το απόλυτο χάος.

Παίζουν με τις αντοχές του λαού μας και χρησιμοποιούν τους θεσμούς αδιαφορώντας για τις συνέπειες.

Το νέο εύρημα του Δημοψηφίσματος είναι εντελώς υποκριτικό, αφού η Κυβέρνηση έχει πάρει ως τώρα άπειρες σοβαρότατες αποφάσεις και έχει υπογράψει συμφωνίες με τις οποίες έχει δεσμεύσει ασφυκτικά τον ελληνικό λαό και έχει υποθηκεύσει το μέλλον του, χωρίς ποτέ να τον ρωτήσει για τίποτα. Μας ρώτησε όταν μας οδήγησε στο ΔΝΤ; Ή όταν υπέγραφε την πρώτη δανειοληπτική σύμβαση; Τώρα που μας έδεσε χειροπόδαρα, τώρα θυμήθηκε το Δημοψήφισμα;

Όμως είναι γνωστό, ότι το Δημοψήφισμα είναι τρόπος δημοκρατικής έκφρασης της θέλησης του Λαού, όταν αυτός είναι ελεύθερος να αποφασίσει και όχι όταν τον έχουν φέρει προ τετελεσμένων γεγονότων και κάτω από συνθήκες εκβιασμού.

Τώρα που ο ελληνικός λαός είναι κυριολεκτικά παγιδευμένος εξ αιτίας της Κυβέρνησης και με τις δικές της υπογραφές, έρχονται να θέσουν υποκριτικά το ερώτημα αν συναινούμε στην τελευταία μόνο συμφωνία που υπέγραψαν τις μέρες αυτές, προσπαθώντας πονηρά να νομιμοποιήσουν αναδρομικά ό,τι αντισυνταγματικό έχουν κάνει ως τώρα και εκβιάζοντάς μας ότι αν δεν συναινέσουμε, θα χάσουμε ό,τι έχουμε, ακόμα και μισθούς και συντάξεις.

ΟΧΙ λοιπόν στο δημοψήφισμα.

Όσο για μας, έντονη προσπάθεια για τη δημιουργία του Πανεθνικού Παλλαϊκού Μετώπου Σωτηρίας.

Αθήνα, 1.11.2011

Μίκης Θεοδωράκης
.

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Δεν ξεχνώ

.
Αναρτώ εδώ ρήσεις ανδρών επιφανών, για να μην ξεχνάμε τι είπε ποιος και πότε.

Εκπομπή "Πρόσωπο με Πρόσωπο", 24/10/2011

Ντίνος Ρόβλιας (Υφυπουργός Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας):
"Τον κύριο Ράιχενμπαχ τον γνώρισα, ήρθε κουβεντιάσαμε, δεν είχε καθόλου τέτοια πρόθεση και... μου 'δωσε την εντύπωση ότι αγαπάει την Ελλάδα."


Ελπίζω να αγαπάει και τους ηλίθιους ο κ. Ράιχενμπαχ, γιατί αν δεν τους αγαπάει και αν θεωρήσει ότι όλοι οι Έλληνες είμαστε σαν αυτούς που γνώρισε, τότε προβλέπω να μας αγαπήσει αλύπητα. Με την κακή έννοια.




Διάγγελμα Γ. Παπανδρέου στις 27/10/2011

Παγκόσμιο ρεκόρ. Ποτέ στην ιστορία δεν χώρεσε τόσο ψεύδος, τόση παπαριά, τόση στρέβλωση, τόσο κλισέ, τόση παραπλάνηση σε 7 λεπτά και 24 δεύτερα.

Παρά τη μικρή διάρκεια, το βίντεο είναι εξαιρετικά κουραστικό, αφενός γιατί το κακομοίρικο ύφος του ομιλητή σου προκαλεί θλίψη και αφετέρου, και κυρίως, γιατί, όσο και αν προσπαθήσεις, δεν βρίσκεις ίχνος ψυχής στην ομιλία ή στον ομιλητή. Άψυχο βλέμμα, άψυχο πρόσωπο, άψυχα λόγια, άψυχος άνθρωπος.

Όσο και αν είναι κουραστικό, προτείνω να επιστρέφουμε κάθε τόσο σε αυτό το βίντεο, να ακούμε αυτά που λέει ο πρωθυπουργός και να τα συγκρίνουμε με αυτά που θα βιώνουμε στους ερχόμενους μήνες. Τουλάχιστον, αυτή τη φορά, ας μήν ξεχάσουμε.




Γιώργος Παπακωνσταντίνου (Μάιος 2011):

"Το κούρεμα του χρέους θα ήταν τεράστιο λάθος για τη χώρα!"


.

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Αυτή είναι η Ελλάδα

.

.

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Φωνή βοώντος εν τη ερήμω της Βουλής

.

.

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Ανικανότητα και παραμύθια της Χαλιμάς

.
Τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ και τα ζωντόβολα που "ενημερώνονται" από τα παπαγαλάκια ευπειθώς και με πάντα απενεργοποιημένη μια ξεχασμένη εγκεφαλική λειτουργία που λέγεται κρίση, αναμασάνε, μήνες τώρα, το παραμύθι περί ανικανότητος του πρωθυπουργού. Το κόλπο είναι ότι, αν η πλεμπάγια πειστεί πως η καταστροφή οφείλεται σε ανικανότητα, πάει και τελείωσε, τότε δεν θα αναζητήσει άλλες, πιο βαθιές, αναγωγικές και επικίνδυνες ερμηνείες. Αλλά, ας μας εξηγήσει ένας φωστήρας: πώς ένας ωκεανός ψέματος μπορεί να ερμηνευθεί με όρους ανικανότητας; Ίσως έχει έλθει η στιγμή (αν δεν έχει ήδη παρέλθει) για πιο βαθιές, αναγωγικές και επικίνδυνες ερμηνείες. Αν, βέβαια, έχει μείνει υγιής εστία δραστηριότητας στον καμένο εγκέφαλο αυτού του προδομένου λαού.

Ρομπέν



.

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

Β. Κόκκινος: Η εξαπάτηση του λαού είναι τιμωρητέα

.
(για μεγέθυνση, κάντε κλικ πάνω στο άρθρο )
.

.

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

Αν δεν ξυπνήσουμε, τελειώσαμε!

.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ἡ χάρις καὶ ἡ εὐλογία τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ εὔχομαι νὰ σκεπάζει ὅλους σας, τὴν κοινωνία, τὸ ἔθνος καὶ τὴν Ἐκκλησία μας.

Σκέφθηκα πολὺ γιὰ νὰ συντάξω αὐτὴ τὴν ἐγκύκλιο καὶ νὰ τὴν ἀπευθύνω στὴν ἀγάπη σας. Μέχρι τὴν τελευταία στιγμὴ δὲν ἤμουν σίγουρος ἂν ἔπρεπε νὰ τὸ κάνω.

Τὶς τελευταῖες ὅμως μέρες, μέσα στὴν κατάσταση τοῦ γενικευμένου πανικοῦ ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν πατρίδα μας, τῶν σπασμωδικῶν ἀποφάσεων τῶν ὑπευθύνων διαχειριστῶν τῆς ζωῆς καὶ τοῦ μέλλοντός μας, τὴν ἐπαναλαμβανόμενη ἐναλλαγὴ ὑποσχέσεων καὶ διαψεύσεων ποὺ ἔχουν τραυματίσει τὸ ἠθικὸ καὶ τὴν ἀξιοπρέπειά μας, τὸν καταιγισμὸ τῶν χωρὶς τέλος φορολογικῶν ἐπιβαρύνσεων, δέχθηκα σωρεία τηλεφωνημάτων καὶ μηνυμάτων πολιτῶν τῆς περιοχῆς μας ποὺ ζητοῦν ἀπεγνωσμένα μία παρέμβαση καὶ κάποια συμπαράσταση στὸ οἰκονομικό τους ἀδιέξοδο καὶ δράμα.

Οἱ μισθοὶ καὶ οἱ συντάξεις περικόπηκαν, ἀρκετοὶ ἀπολύθηκαν, οἱ ἄνεργοι πληθύνονται, πολλοὶ στέγνωσαν οἰκονομικά. Καὶ ξαφνικά μας ζητεῖται ἀπειλητικὰ καὶ ἐκβιαστικὰ νὰ πληρώσουμε, ἐπὶ πλέον φόρο γιὰ τὸ σπίτι ποὺ μένουμε σὰν νὰ εἶναι τὸ κράτος πλέον φτωχότερο ἀπὸ τοὺς φτωχούς. Φτάσαμε, ἀντὶ τὰ ἔξοδά μας νὰ γίνονται γιὰ τὸ φαγητό, τὸ σπίτι καὶ τὶς ἀνάγκες μας, ὅ,τι ξοδεύουμε νὰ πηγαίνει σὲ δύο φοβερὲς λέξεις: σὲ φόρους καὶ σὲ χρέη.

Δὲν εἶναι δύσκολο νὰ ἀντιληφθεῖ κανεὶς τὸ αἴσθημα πνιγμοῦ ποὺ διακατέχει ἴσως καὶ τὴν πλειοψηφία τῶν συμπολιτῶν μας, σίγουρα καὶ ἀρκετοὺς ἀπό μας. Ποιὸς μποροῦσε νὰ φαντασθεῖ ὅτι ὁ ὑπέροχος καὶ ὑπερήφανος λαός μας θὰ ἔφτανε σὲ αὐτὸ τὸ κατάντημα; Νὰ ἔχει δώσει καὶ τὴν τελευταία σταγόνα τοῦ ἱδρώτα του, τοῦ κόπου του, τῆς ἀξίας του, καὶ παρὰ ταῦτα νὰ ἔχουμε ὡς λαὸς διασυρθεῖ παγκοσμίως; Καὶ τώρα χωρὶς καμμία ἐλπίδα καὶ ἐγγύηση νὰ διεκδικεῖ τὸ κράτος μᾶς πιεστικὰ τὰ δάκρυα καὶ τὸ αἷμα μας;

Εἶναι αὐτονόητο ὅτι δὲν ἀντέχουμε ἄλλο. Δὲν εἶναι ὑπερβολὴ αὐτό. Πρέπει ὅμως νὰ τὸ ποῦμε. Νὰ τὸ φωνάξουμε στὰ αὐτιὰ τῶν ἁρμοδίων: «Ὡς ἐδῶ! Δὲν μποροῦμε ἄλλο. Βρέστε ἄλλες λύσεις. Ἴσως πιὸ δύσκολες, ἀλλὰ πιὸ ἀποδοτικές, πιὸ ἔξυπνες καὶ σίγουρα πιὸ ἀνθρώπινες. Ἂν δὲν μπορεῖτε, ὁμολογῆστε τὴν ἀδυναμία σας.

Δὲν εἶναι ντροπὴ νὰ μὴν μπορεῖ κανείς. Εἶναι ὅμως ἀπαράδεκτο νὰ ἐπιμένει στὴν εὐθύνη τῆς γενικευμένης καταστροφῆς μας. Μᾶς φτιάξατε ἕνα κράτος ποὺ προσφέρει στὸν λαὸ πολὺ λιγότερα ἀπὸ ὅσα τοῦ ἀπαιτεῖ.

Πρέπει νὰ τὸ καταλάβετε, δὲν εἶστε μόνο ὀφειλέτες στοὺς δανειστές σας, εἶστε ὀφειλέτες καὶ στὸν λαὸ ποὺ ταχθήκατε νὰ ὑπηρετεῖτε. Ἀφοῦ δὲν καταφέρνετε τὴν ἐθνικὴ σωτηρία μέσα ἀπὸ πολιτικὴ συνεργασία, αὐτὴ θὰ προκύψει ἀναγκαστικὰ μέσα ἀπὸ λαϊκὴ ἀπαίτηση καὶ πρωτο­βουλία».

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ἦρθε ἡ ὥρα ποὺ πρέπει ὁ λαὸς νὰ δείξει τὸ διαμέτρημα τῆς δύναμής του, νὰ κάνει γνωστὰ τὰ ὅριά του. Ἦρθε ἡ ὥρα ὅλοι μαζὶ νὰ πάρουμε στὰ χέρια μας τὶς τύχες μας.

Ὅσο παραμένουμε ἀδρανεῖς, ὅσο μένουμε ὑποτελεῖς σὲ ἐσφαλμένες ἢ ἀβάσταχτες ἐπιλογές, τόσο καθιστοῦμε τὸν ἑαυτὸ μᾶς συνυπεύθυνο στὸν ἀργὸ ἀλλὰ βέβαιο ὑπαρκτικὸ ἐκφυλισμό μας. Ἂν δὲν ξυπνήσουμε, τελειώσαμε. Δὲν θὰ ὑπάρχει συνέχεια! Καιρὸς πλέον νὰ ξεσηκωθοῦμε. Τὰ πάντα πρέπει νὰ ἀλλάξουν. Καὶ ἐπειδὴ δὲν θὰ τὰ ἀλλάξουν κάποιοι ἄλλοι, πρέπει νὰ μποῦμε στὸ παιχνίδι ὅλοι.

Ὅποιος πονάει γιὰ τὴν κατάσταση καὶ ἀγαπάει τὴν ἀλήθεια ἔχει θέση σὲ αὐτὴ τὴν ἀλλαγή. Κανεὶς δὲν περισσεύει. Ὅλες οἱ ἀνατροπές, ὅλες οἱ μεγάλες ἀλλαγὲς ἔγιναν ἀπὸ ἡρωικοὺς ἀνθρώπους, κυρίως νέους. Ὄχι ἀπὸ συμβιβασμένους οὔτε ἀπὸ ἀγανακτισμένους, ἀλλὰ ἀπὸ ὑγιῶς ἐπαναστατημένους. Ὅλοι μαζὶ καὶ πρέπει καὶ μποροῦμε καὶ ἐπιβάλλεται νὰ ἀλλὰ-ξουμε μὲ δική μας πρωτοβουλία τὸ μέλλον μας. Ὄχι μὲ βία, ἀλλὰ μὲ δύναμη καὶ ἀποφασιστικότητα.

Ὄχι μὲ μηδενιστικὲς ἐπιλογές, ἀλλὰ μὲ καθαρότητα, ἡρωισμὸ καὶ ἐξυπνάδα.

Σίγουρα καὶ ἡ δική μας εὐθύνη ὡς λαοῦ δὲν εἶναι καθόλου μικρή. Συμφωνήσαμε μὲ τὶς μικρονοϊκὲς πολιτικὲς ἐπιλογὲς καὶ τὶς κάναμε συνὴ-θεῖες καὶ νοοτροπία μας.

Ἡ ἀνειλικρίνεια, ἡ ἀδιαφορία, τὸ βόλεμα, τὸ εὔκολο κέρδος, ἡ προσβολὴ τῶν θεσμῶν, ἡ ὕβρις κατὰ τῆς πίστης καὶ παράδοσής μας, ἡ ἀσέβεια κατὰ τοῦ κράτους καὶ τῶν νόμων, οἱ ἀλόγιστες διεκδικήσεις ἀποτέλεσαν κομμάτια τῆς ζωῆς τοῦ νεοέλληνα ποὺ δὲν μᾶς τιμοῦν καθόλου. Δὲν μᾶς φταῖνε μόνον οἱ ἄλλοι εἴτε αὐτοὶ λέγονται κερδοσκόποι εἴτε ξένα συμφέροντα εἴτε πολιτικοί.

Τὸ δικό μας μερίδιο εὐθύνης γιὰ τὸ σημερινό μας κατάντημα δὲν εἶναι εὐκαταφρόνητο. Ἡ λύση τῆς μετάνοιας καὶ ἀλλαγῆς εἶναι μονόδρομος.

Τοὺς ἄλλους δὲν μποροῦμε νὰ τοὺς ἀλλάξουμε. Τὴ δική μας ὅμως νοοτροπία καὶ ζωὴ ἔχουμε καὶ τὴ δυνατότητα καὶ τὴν εὐθύνη νὰ τὶς διορθώσουμε. Ἂς ἀρχίσει ὡς ἐπανάσταση αὐτὴ ἡ ἀλλαγὴ ἀπὸ τοὺς ἑαυτούς μας. Αὐτὸ εἶναι τὸ πιὸ ἡρωικό.

Ὁμολογῶ ὅτι καὶ ὡς Ἐκκλησία μᾶς κάνανε κομμάτι τοῦ καταρρεόντος κρατικοῦ συστήματος.

Γι’ αὐτὸ καὶ συχνά μας παρερμηνεύει ὁ λαός. Ἀγκαλιάσαμε τὸ κράτος, στηριχθήκαμε σὲ αὐτὸ καὶ τραυματίσθηκε ἡ βαθειὰ σχέση μας μὲ τὸν λαό. Τὸν ὑπηρετήσαμε μὲν ὡς πονεμένο καὶ φτωχό, ἀλλὰ δὲν τὸν ἀγκαλιάσαμε ὡς κομμάτι τῆς ὑπόστασής μας.

Τουλάχιστον δὲν καταφέραμε νὰ μᾶς νοιώσει ἔτσι. Μολύνθηκε τὸ γάλα τῆς μάνας του, τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ἀπέστρεψε τὸ πρόσωπό του ἀπὸ τὸ στῆθος της.

Αὐτὸ εἶναι ὅ,τι χειρότερο ὑπάρχει. Ὁ λαὸς εἶναι ὅ,τι ἱερώτερο ἔχουμε μετὰ τὸν Θεὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία στὴ φύση τῆς εἶναι ἡ ἀνάσα τοῦ λαοῦ. Αὐτὴν τὴν ἀνάσα τελευταία στερηθήκαμε. Ἦρθε ἡ ὥρα νὰ ξαναρχίσει ὁ ζωτικὸς θηλασμός.

Δὲν ἀμφισβητῶ βέβαια ὅτι εἴμαστε καὶ θύματα. Κάποιοι μᾶς ξεγέλασαν. Κάποιοι διαχειρίσθηκαν τὰ θέματά μας μὲ ἔνοχη ἀνικανότητα.

Κάποιοι μᾶς διέσυραν διεθνῶς καὶ μᾶς ὁδήγησαν στὰ στόματα τῶν θηρίων αὐτοῦ του κόσμου εἴτε ἀπὸ ἐπιπολαιότητα εἴτε ἐνδεχομένως καὶ ἀπὸ ὕποπτες σκοπιμότητες. Καὶ νὰ ποῦ φτάσαμε! Ἰσοπεδωθήκαμε στὸ μηδὲν τῆς περιουσίας μας καὶ στὸ τίποτα τῆς ἀξιοπρέπειάς μας.

Παρὰ ταῦτα δὲν ψάχνουμε γιὰ ἐνόχους. Τώρα ἐπειγόμαστε γιὰ λύσεις.

Λύσεις ὅμως ποὺ δὲν πατᾶνε τὸν λαό, ἀλλὰ ἀνασταίνουν τὴν τιμή του. Ἦρθε ἡ ὥρα ποὺ θὰ πρέπει ὅσοι παίρνουν ἀποφάσεις νὰ καταλάβουν τί συμβαίνει στὰ σπίτια, στοὺς δρόμους, στὰ μαγαζιὰ καὶ στὴν καθημερινότητα. Τί συμβαίνει στὶς ψυχές μας. Αὐτὸ δὲν θὰ τὸ μάθουν ἀπὸ τὴν τρόϊκα οὔτε ἀπὸ τὶς μεταξύ τους διαβουλεύσεις.

Θὰ τὸ μάθουν ἀπὸ τὸν λαό. Πρέπει τὴν φωνή μας νὰ τὴν ἀκούσουν. Δὲν γίνεται ἀλλιῶς.

Θὰ ἤθελα λοιπὸν νὰ πῶ σὲ ὅσους δὲν μποροῦν νὰ πληρώσουν τὴν λεγόμενη «ἔκτακτη εἰσφορὰ ἀκινήτων» νὰ μὴ φτάσουν σὲ ἀπόγνωση. Νὰ ξέρουν ὅτι θὰ βρεθοῦμε ὅλοι ἑνωμένοι στὸ πλευρό τους καὶ θὰ φωνάξουμε μαζί: «Οὐκ ἂν λάβοις παρά του μὴ ἔχοντος».

Ἂς καταλάβουν ὅτι δὲν ἔχουμε. Δὲν μποροῦμε. Φτάσαμε στὰ ὅριά μας, ἀλλὰ ἀρνούμαστε νὰ μᾶς τελειώσουν. Ἂν ἀδρανήσουμε δὲν θὰ τὸ καταλάβουν. Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς προφὴτευσε πρὶν ἀπὸ διακόσια πενήντα χρόνια λέγοντας: «Θὰ σᾶς βάλουν βαρὺ καὶ δυσβάσταχτο φόρο ἀκόμη καὶ στὰ παράθυρα καὶ στὰ κοτέτσια, ἀλλὰ ὅμως δὲν θὰ προλάβουν».

Πράγματι, δὲν θὰ προλάβουν! Μὴ λυγίσετε μπροστὰ στὴν οἰκονομικὴ χρεωκοπία. Αὐτὴν ἤδη τὴ ζοῦμε. Ἀρνηθεῖτε τὴ χρεωκοπία τῆς ἀξιοπρέπειας, τῆς ἱστορίας, τῆς ἐθνικῆς συνείδησης. Αὐτὰ μποροῦμε καὶ πρέπει νὰ τὰ διεκδικήσουμε μέχρι τελευταίας ρανίδας. Ἔστω τώρα, τὴν τελευταία στιγμή.

Τὰ Μεσόγεια καὶ ἡ Λαυρεωτικὴ εἶναι μία εὐλογημένη περιοχὴ ποὺ μέχρι προτινὸς ἔσφυζε ἀπὸ ἀνάπτυξη καὶ εὐημερία. Τὸν τελευταῖο ὅμως καιρὸ ὅλο καὶ πληθαίνουν αὐτοὶ ποὺ μὲ ἀπόγνωση στρέφονται στὴν Ἐκκλησία ἡ ὅπου βροῦν, καὶ ἐκλιπαροῦν γιὰ συμπαράσταση καὶ βοήθεια.

Πολλοὶ ἔχουν λυγίσει, ἔχουν οἰκονομικὰ γονατίσει. Δὲν μποροῦν νὰ θρέψουν τὰ παιδιά τους. Ἔχασαν τὸν ὕπνο τους. Ζοῦν τὴν ἀπειλὴ τοῦ παρόντος καὶ μὲ τὸν φόβο τοῦ μέλλοντος.

Ἔχουν ἰδιοκτησίες, ἀλλὰ δὲν ἔχουν χρήματα. Αὐτοὶ πῶς θὰ πληρώσουν; Ποῦ νὰ τὰ βροῦν; Θὰ τοὺς πάρουν τὸ σπίτι; Θὰ τοὺς κόψουν τὸ ρεῦμα; Εἶναι δυνατὸν νὰ βυθίσουν στὸ σκοτάδι τὴν Κερατέα ἡ τὸ Λαύριο ποῦ φιλοξενοῦν τὸ μεγαλύτερο ἐργοστάσιο τῆς ΔΕΗ στὴν πατρίδα μας;

Ὅ,τι καὶ νὰ συμβεῖ, ἀδελφοί μου, θὰ ἤθελα νὰ ξέρετε ὅτι ἡ τοπικὴ Ἐκκλησία μας θὰ δώσει τὰ πάντα γιὰ νὰ σταθεῖ στὸ πλευρό σας. Ἂν σὲ ἕναν κόψουν τὸ ρεῦμα, ἐμεῖς θὰ τὸ κόψουμε σὲ ὅλους τους ναούς. Θὰ κάνουμε γάμους μὲ κεριὰ στὰ χέρια καὶ λειτουργίες μὲ δάκρυα στὰ μάτια. Μὲ κανέναν τρόπο δὲν θὰ δεχθοῦμε, τὴ στιγμὴ ποὺ νοικοκυριὰ εἶναι βυθισμένα στὸ σκοτάδι, οἱ ναοὶ νὰ λειτουργοῦν μὲ ἀναμμένους τοὺς πολυελαίους.

Ὅλοι μαζὶ λοιπὸν τώρα, ὀφείλουμε νὰ πιέσουμε τοὺς ἐκπροσώπους μᾶς περισσότερο ἀπὸ ὅσο τοὺς πιέζουνε οἱ δανειστές. Γιατί ἡ ἀνάγκη μας γιὰ ἐπιβίωση ξεπερνάει τὴν ἀνάγκη τους νὰ κυριαρχήσουν πάνω μας. Γιατί ἡ ἀξιοπρέπειά μας ἀξίζει περισσότερο ἀπὸ τὰ πάσης φύσεως συμφέροντα. Γιατί ἡ ἐθνική μας ὑπερηφάνεια στηρίζεται σὲ μία ἱστορία ποὺ ὅλοι τους ζηλεύουν. Γιατί τὴν Εὐρώπη τὴν βλέπουμε περισσότερο ὡς οἰκογένεια ποὺ κατανοεῖ τὴν δυσκολία τῶν λαῶν παρὰ ὡς θηλιὰ ποὺ ὁδηγεῖ σὲ ἀσφυξία τὶς κοινωνίες.

Δὲν μᾶς ἔμεινε τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ μεταμορφώσουμε ξανὰ τὴν Ἑλλάδα σὲ πατρίδα μας, τὴν ἱστορία της σὲ ταυτότητά μας, τὰ παραδείγματα τῶν προγόνων μας σὲ βιώματά μας καὶ νὰ ἐπιστρέψουμε ἀπὸ τὸν ἀσύνετο νεοπλουτισμὸ στὴν ἀξιοπρεπῆ λιτότητα καὶ ὀλιγάρκεια, ἀπὸ τὶς ὑποτελικὲς ὑποχωρήσεις στὸν ἡρωισμὸ καὶ ἀπὸ τὸν παγκόσμιο διασυρμὸ στὴν ἐθνικὴ ὑπερηφάνεια καὶ τὸν πανθομολογούμενο θαυμασμό.

Ἔτσι, ὁ Θεός, ὅπως λέγει καὶ ὁ λαός, δὲν θὰ μᾶς ἀφήσει, γιατί μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο δὲν θὰ Τὸν ἔχουμε κι ἐμεῖς ἀφήσει.

Μὲ πατρικὲς εὐχὲς καὶ τὴν ἐλπίδα τῆς ἀφύπνισης,


Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικὴς ΝΙΚΟΛΑΟΣ

(Πηγή)
.

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Αξιοπιστία

.
Από αριστερά προς τα δεξιά:
Μίστερ Μπιν - Μπένι Χιλ - Λουί ντε Φινές


.

Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011

ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΣΗΜΕΡΙΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

.
Συνέντευξη του Έντγκαρ Πόνσε στον Δημήτρη Κωνσταντακόπουλο

Πρώην Πρόεδρος των συνδικάτων του Ισημερινού και πρώην ηγετικό στέλεχος του ΚΚ, ο ‘Eντγκαρ Πόνσε επελέγη από τον Πρόεδρο του Ισημερινού Ραφαέλ Κορέα για τη θέση του Πρέσβη στην Κούβα, που θεωρείται μια από τις πλέον, αν όχι η πιο σημαντική της διπλωματίας των λατινοαμερικανικών κρατών. Η πρώτη ερώτηση που τούκανα, συναντώντας τον στην Αβάνα, ήταν τι γίνεται στον Ισημερινό. Η απάντηση διήρκεσε ένα δίωρο και τη βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα, ώστε να μεταφέρω τα κύρια σημεία της στους αναγνώστες των Επικαίρων.

Ο διορισμός του Ραφαέλ Κορέα, το 2005, στη θέση του Υπουργού Οικονομικών του Ισημερινού από τον Πρόεδρο Παλάσιο δεν προμήνυε κάτι το συγκλονιστικό. Κανείς δεν περίμενε από τον νέο Υπουργό να κάνει κάτι ριζικά διαφορετικό από τους προκατόχους του. ‘Aντε μερικές δηλώσεις για τα μάτια του κόσμου, μερικές διακοσμητικές αλλαγές και στο τέλος όλα τα ίδια μένουν. Η πολιτική ως απάτη δεν είναι ελληνική αποκλειστικότητα.

Ο νέος Υπουργός όμως άρχισε να κάνει και να λέει αναπάντεχα πράγματα. Διακήρυξε ότι η χώρα πρέπει να προχωρήσει σε ένα βαθύ οικονομικό μετασχηματισμό, προϋπόθεση για τον οποίο ήταν ο Ισημερινός πρώτα να αποφασίζει τις δικές του ανάγκες και μετά να αποπληρώνει το εξωτερικό του χρέος. Σταμάτησε επίσης το σύστημα προκαταβολικής διαβούλευσης με το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα. (Πήρε δηλαδή τον ακριβώς αντίστροφo δρόμο από αυτόν, τον καταστροφικό και προδοτικό εν τέλει, που πήραμε εμείς το 2010).

“Ριζοσπαστική” δεν ήταν όμως μόνο η πρόταση του Κορέα, ήταν και η ίδια του η παρουσία. Πρώτον, ήξερε γιατί μίλαγε. Η οικονομική του πρόταση ήταν στέρεη κι ο ίδιος διέθετε ένα αξιοσημείωτο μπαγκράουντ ως οικονομολόγος, την τεχνοκρατική και επιστημονική επάρκεια για να στηρίξει όσα έλεγε. Δεύτερον ήταν απλός, μιλούσε σαν κανονικός άνθρωπος, όχι ως πολιτικός απατεών. Φτωχός ο ίδιος, είχε κάνει εξαιρετικές σπουδές με υποτροφία στο Βέλγιο και τις ΗΠΑ. Εξακολουθούσε να χρησιμοποιεί ένα πολύ παληό Φολκσβάγκεν. Ο Πόνσε ήταν τότε Πρόεδρος των συνδικάτων και, όπως λέει, κάθε φορά που ερχόταν στα γραφεία να τους δει, έπρεπε μετά να κατέβουν να σπρώξουν για να πάρει μπροστά!

Το “ποτήρι” για την ντόπια “ολιγαρχία” και τις πετρελαϊκές πολυεθνικές εταιρείες ξεχείλισε τέσσερις μήνες μετά τον διορισμό του Κορέα, όταν ο Υπουργός επισκέφθηκε τον Ούγκο Τσάβες στη Βενεζουέλα και μίλησε μαζί του για πετρέλαια. Μετά την επιστροφή του, ο Πρόεδρος Παλάσιο τον κάλεσε και τον επετίμησε, γιατί μπήκε σε χωράφια που δεν ήταν δικά του και μίλησε για πολύ σοβαρά θέματα με τον Τσάβες. Ο Πρόεδρος αντικατέστησε στη συνέχεια τον επικεφαλής της Κρατικής Πετρελαϊκής Εταιρείας του Ισημερινού, γεγονός που προκάλεσε την παραίτηση του Κορέα.

Για πρώτη φορά στην ιστορία του Ισημερινού συνέβη τότε κάτι πρωτοφανές. Ο Υπουργός Οικονομικών ήταν, παραδοσιακά, το πιο μισητό πρόσωπο στη χώρα. Τώρα, ξαφνικά, ο λαός βγήκε στους δρόμους να τον υπερασπιστεί. Τα συνδικάτα οργάνωσαν διαδηλώσεις υπέρ του.

Μια ολόκληρη χώρα, βυθισμένη μέχρι τότε στην ηττοπάθεια και την απογοήτευση από όλες τις πολιτικές δυνάμεις και τα συνδικάτα, συσπειρώθηκε ξαφνικά γύρω από αυτόν τον οικονομολόγο και πολιτικό που φαινόταν να ξέρει και να εννοεί αυτά που λέει και να είναι υπέρ του λαού. Ο Κορέα δημιούργησε μια Ομάδα Συντονισμού των Επαγγελματικών Ομάδων και των Κοινωνικών Κινημάτων που απετέλεσε την πολιτική του βάση και έριξε το σύνθημα “Eπανάσταση των Πολιτών”. Το τρίπτυχό του, η συνταγή της επιτυχίας του, ήταν “ζεστή καρδιά, καθαρά χέρια, καθαρό μυαλό” ή, σε μια παραλλαγή, “αγάπη, τιμιότητα, εξυπνάδα”.

Χρειαζόταν κάτι ακόμα για τη νίκη. ¨Ηταν η συμμαχία με τους Αυτόχθονες, που αντιπροσωπεύουν το 35% του πληθυσμού. Παραδοσιακά απομονωμένοι από την πολιτική ζωή, από τα πλέον φτωχά και εκμεταλλευόμενα στρώματα, έχουν τη δική τους “κοσμοθεώρηση”. Η Γη είναι η μάνα μας και μας ανήκει, ο ‘Ηλιος είναι ο Βασιληάς, το νερό και τα φυτά θεότητες. Πρέπει να τους αποδεχθείς για να σε αποδεχθούν. Ο Κορέα τους μίλησε στη γλώσσα τους κι αυτοί τον υποστήριξαν.

Η συμμαχία Αυτοχθόνων, φοιτητών, συνδικάτων, αριστεράς υπό τον Κορέα, ως φορέα επαναφοράς του ανθρωπισμού στο κέντρο του πολιτικού δαβήματος, απεδείχθη αήττητη. Οι πολίτες ταυτίστηκαν με τον σαραντάρη υποψήφιο Πρόεδρο και τον εξέλεξαν πανηγυρικά. Σχημάτισε κυβέρνηση με μικρό μέσο όρο ηλικίας, γύρω στα 35, με 60% γυναίκες και συμμετοχή αυτοχθόνων. Το πρώτο διάταγμά του αφορούσε τη μείωση του μισθού του. ‘Εφτιαξε νέο σύνταγμα που ο λαός του Ισημερινού ενέκρινε σε δημοψήφισμα με 78% και το οποίο μου δίνει ο Πρέσβης, με αίσθημα μεγάλης περηφάνειας. Το Σύνταγμα εισάγει νέα δικαιώματα, όπως το δικαίωμα των πολιτών σε μια καλή ζωή, το δικαίωμα στο νερό και στην προστασία του φυσικού τους περιβάλλοντος.

Ο Κορέα απεμάκρυνε εντός 10 μηνών τις ναυτικές βάσεις των ΗΠΑ, που δεν μπορούν να είναι τίποτα άλλο από εν δυνάμει εργαλείο επέμβασής τους στα εσωτερικά των χωρών της υποηπείρου και ενέταξε στη χώρα στο φιλόδοξο σχέδιο λατινοαμερικανικής ολοκλήρωσης, την ALBA (“Mπολιβαριανή Συμμαχία για τη Λατινική μας Αμερική”). Η Ουάσιγκτων άρχισε να λέει ότι οδηγεί τον Ισημερινό στον “κομμουνισμό”.

Για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, οι φτωχοί είδαν μια κυβέρνηση που τους υπερασπίζεται. Η κοινωνικο-oικονομική πολιτική του Κορέα περιέλαβε την κατάργηση των αντεργατικών νόμων, την λήψη υπόψιν των αποφάσεων των ίδιων των εργαζομένων και της κοινωνίας στους τομείς της γεωργίας και των κοινωνικών υπηρεσιών, τη μη επιβολή νέων φόρων στους φτωχούς, την αύξηση των αμοιβών της εργασίας, μέτρα εναντίον των τραπεζών και ιδίως απαγόρευση αύξησης των επιτοκίων και παροχή ρευστότητας στους μικροϊδιοκτήτες και για την ανάπτυξη μικροεπιχειρήσεων, έμφαση στην εκπαίδευση, την υγεία και την αγροτική παραγωγή. Η κυβέρνηση δημιούργησε ένα Υπουργείο Μετανάστευσης και υιοθέτησε κίνητρα για την επιστροφή των δύο εκατομμυρίων που βρίσκονται στο εξωτερικό.

Κάθε Σάββατο ο Κορέα βρίσκεται σε ένα διαφορετικό μέρος της χώρας και μιλάει στον λαό κάνοντας τον απολογισμό της κυβερνητικής δράσης. Η ομιλία του μεταδίδεται από την τηλεόραση με πολύ μεγάλη τηλεθέαση.

Τώρα το νέο μέτωπο του Κορέα, είναι τα ιδιωτικά ΜΜΕ που, όπως θα ανέμενε κανείς, υποστηρίζουν την ολιγαρχία της χώρας και συνδέονται με την πολιτική των ΗΠΑ. Η κυβέρνηση πρότεινε την νομοθετική απαγόρευση στους ιδιοκτήτες ΜΜΕ να είναι και μέτοχοι ιδιωτικών επιχειρήσεων. Το νομοσχέδιο επιβάλλει επίσης ένα μίνιμουμ υποχρεώσεων στα ΜΜΕ, σε ότι αφορά την υποχρέωση ορθής πληροφόρησης των τηλεθεατών και προστασίας των παιδιών. Η κυβέρνηση έκανε δημοψήφισμα για το θέμα αυτό, που κέρδισε με τη σχετική πλειοψηφία του 44%.


Kαι πως τα χρηματοδοτήσατε όλα αυτά; ρωτάω τον Πόνσε. Με την αλλαγή της κατεύθυνσης που διοχετεύονταν μέχρι τότε τα πετρελαϊκά και φορολογικά έσοδα, την αναδιοργάνωση του κρατικού μηχανισμού, τη διακοπή της λεηλασίας των πόρων της χώρας.

Χρειάστηκε βέβαια να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα του χρέους. Ο Κορέα διακήρυξε ότι αναγνωρίζει το νόμιμο εξωτερικό χρέος, όχι όμως αυτό που πήγε στις τσέπες των αξιωματούχων. Οι τράπεζες ζήτησαν επαναδιαπραγμάτευση. Αποπληρώθηκε τμήμα του χρέους με μικρότερα επιτόκια.

Στις 30 Σεπτεμβρίου του 2010, αστυνομικοί που διαμαρτύρονταν για μισθολογικά τους θέματα συνέλαβαν τον Πρόεδρο Κορέα. Λίγο αργότερα πολεμικά αεροσκάφη άρχισαν να κόβουν βόλτες πάνω από την πρωτεύουσα του Ισημερινού, οι ένοπλες δυνάμεις του οποίου, χρόνια εκπαιδευόμενες από τις ΗΠΑ, δεν μοιάζουν ενθουσιασμένες με τον Πρόεδρο.
Μαθαίνοντας τη σύλληψη του Κορέα, ο λαός του Ισημερινού βγήκε μαζικά στους δρόμους και τον απελευθέρωσε το βράδυ της ίδιας μέρας. Η πρώτη ενέργεια του Προέδρου, μετά το μίνι-πραξικόπημα, ήταν η απέλαση του αμερικανού Πρέσβη.

Μερικοί πιστεύουν ότι οι Κορέα, Μοράλες, Τσάβες δεν θα ζούσαν, αν οι κουβανικές υπηρεσίες, που φημίζονται ως από τις καλύτερες στον κόσμο, δεν συνέδραμαν την ασφάλειά τους. Διακριτικός, ο Πρέσβης περιορίζεται να πει: “Noιώθουμε πολύ έντονα την αλληλεγγύη της Κούβας”.

“Οι χώρες της ALBA συνιστούν απειλή για την Αυτοκρατορία. Αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να ελευθερωθούμε, από τον δρόμο του ‘Εβο (Μοράλες, Πρόεδρος της Βολιβίας), του Τσάβες, του Κορέα”, λέει ο Πόνσε, που υπογραμμίζει τη σημασία των αναπτυσσόμενων τώρα σχεδίων συνεργασίας και περιφερειακής ολοκλήρωσης της Λατινικής Αμερικής, όπως είναι η ALBA, η ‘Ενωση Κρατών της Νότιας Αμερικής UNASUR και, ιδίως, το νέο σχέδιο μιας Κοινότητας Κρατών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής (SELAC). ‘Εχει αρχίσει η χρήση νέας νομισματικής μονάδας, του sucre για τις ανταλλαγές μεταξύ των χωρών της περιοχής, αν και το πείραμα είναι ακόμα στην αρχή του. ‘Ένα πείραμα επαναστατικό αν οδηγήσει στη μερική τουλάχιστο απελευθέρωση από τη νομισματική δικτατορία ΗΠΑ ή ΕΕ.

Eδώ και δέκα χρόνια, μια “επιδημία” αριστερών κυβερνήσεων ανεβαίνει στην εξουσία της μίας μετά την άλλη χώρας της Λατινικής Αμερικής, αναπόφευκτη αντίδραση σε δύο δεκαετίες νεοφιλελευθερισμού και διαχείρισης από το ΔΝΤ, με μέτρα αντίστοιχα αυτών που εφαρμόζονται τώρα στην Ελλάδα και τα οποία προκάλεσαν μια άνευ προηγουμένου ιστορική οπισθοδρόμηση και καταστροφή στην ήπειρο. Εκτός των άλλων, οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές είχαν ως συνέπεια και την καταστροφή μεγάλου τμήματος των μεσαίων τάξεων, δηλαδή της πολιτικής βάσης της λατινοαμερικανικής δεξιάς.

“Οι λαοί μας ριζοσπαστικοποιούνται ενστικτωδώς, από ανάγκη. Θέλουν να πολεμήσουν την ολιγαρχία και τα ΜΜΕ, που την αντιπροσωπεύουν. Δίνουμε σήμερα τον αγώνα για τη δεύτερη ανεξαρτησία μας”.

Ο Ισημερινός είναι πολύ διαφορετική χώρα από την Ελλάδα και καμία άλλωστε εμπειρία δεν μπορεί να μεταφερθεί αυτόματα. Ο Κορέα και το λαϊκό κίνημα γύρω του εμφανίστηκε στο τέλος του λατινοαμερικανικού κύκλου νεοφιλελεύθερης κατεδάφισης, όχι στην αρχή του ευρωπαϊκού, στην οποία πρωταγωνιστούμε για κακή μας τύχη, εξαιτίας και ειδικών προβλημάτων μας, και της εμφάνισης μιας κυβέρνησης ελεγχόμενης από εχθρικές προς την Ελλάδα δυνάμεις. Ο Ισημερινός είναι μια φτωχή χώρα του τρίτου κόσμου, όπως θα γίνει και η Ελλάδα, αν εξακολουθήσει καν να υπάρχει ως χώρα, μόνο που η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Τα ελληνικά μεσαία στρώματα ελπίζουν ακόμα να αποφύγουν τη δική τους, αν όχι την καταστροφή της χώρας.

Δύο συμπεράσματα βγάζει κανείς από τη σύγκριση Ισημερινού και Ελλάδας. Πρώτον, δεν υπάρχει τρόπος να διακοπεί η καταστροφική πορεία χωρίς αντίσταση και σύγκρουση. Το να κάνει μια χώρα το καλό παιδί είναι ο βασιλικός δρόμος για την καταστροφή, όπως ιδιαίτερα καταφέραμε να αποδείξουμε στην Ελλάδα. Δεύτερο, προϋπόθεση σωτηρίας είναι η εμφάνιση μη διεφθαρμένου, αξιόπιστου, σοβαρού πολιτικού προσωπικού, ικανού να εκφράσει μια κινητοποιημένη κοινωνία γύρω από σοβαρές ιδέες. Απέχουμε ακόμα πολύ στην Ελλάδα.

Τι θα συμβούλευες τους ‘Ελληνες, ρωτάω τον Πόνσε που λέει:

“Nα μη σταματήσετε τη λαϊκή κινητοποίηση προτού αλλάξετε την κυβέρνηση. Και να αποφύγετε το σενάριο της Αιγύπτου, που άλλαξε η κυβέρνηση, αλλά προδόθηκε μετά ο λαός. Ο λαός θα βρει τελικά τον δρόμο του”.

Πηγή:
Konstantakopoulos.blogspot.com
Επίκαιρα, 4.8.2011
.

Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011

H MΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΚΥΠΡΑΙΟΥ ΣΤΟΝ ΕΞΑΝΤΑ

.
«Ήταν κάπου 9 το πρωί στις 15 Ιουνίου, όταν έφτασα με το μετρό στο Σύνταγμα. Αποφάσισα να μη βγω στον κεντρικό χώρο της πλατείας αλλά στην έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας. Βγαίνοντας στο πεζοδρόμιο, είδα στη Βασιλίσσης Σοφίας κάτι που με «πάγωσε». Ένα σιδερένιο τείχος. Ένα τείχος που όμοιό του είχα δει να στήνουν οι πάνοπλοι ισραηλινοί στρατιώτες απέναντι από τους άοπλους Παλαιστινίους αμάχους.

Αμέσως ένα προαίσθημα ανησυχίας και ενδόμυχα ένας φόβος, αν θέλεις, με κυρίεψε. Αυτοί τη φορά ήταν αποφασισμένοι για όλα είπα μέσα μου. Αυτό με έκανε να είμαι πιο προσεκτικός και πιο επιφυλακτικός. Ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να ξεσπάσει η «φωτιά».

Οι απλοί έλληνες πολίτες που βρίσκονταν εκεί, ήταν και αυτοί προβληματισμένοι με τους αστυνομικούς «ρόμποκοπ» όπως τους ονόμαζαν κοροϊδευτικά, λόγω των ειδικά ενισχυμένων στολών που φορούσαν.

Η ώρα περνούσε όταν ξαφνικά βρισκόμενος στο τέλος της πλατείας Συντάγματος, άρχισε ομοβροντία χημικών, δακρυγόνων και χειροβομβίδων κρότου λάμψης. Μαζική και χωρίς στόχευση. Ο κόσμος πανικόβλητος έτρεχε να κρυφτεί. Και εγώ μαζί τους σε μια γωνιά Μητροπόλεως και Φιλελλήνων. Με το ένα το κινητό για να μεταδίδω με την άλλη η φωτογραφική μηχανή. Τα λεπτά ατελείωτα και μαζί το κλάμα και η δυσφορία στην αναπνοή. «Θα αντέξεις» έλεγα στον εαυτό μου δίνοντας κουράγιο. Βλέπω μέσα από την στοά του υπουργείου Οικονομικών πίσω από τα ΜΑΤ να βγαίνουν κουκουλοφόροι με καδρόνια στα χέρια. «Πάγωσα». Αυτό δεν πρέπει να το χάσω είπα.

Μα ξαφνικά μπροστά μου σωριάζεται ένας ηλικιωμένος. Δεν το σκέφτηκα ούτε στιγμή. Μαζί με κάποιους άλλους συμπολίτες μας, τον σηκώσαμε και τον πήγαμε στο πρόχειρο ιατρείο στην πλατεία. Βλέποντας, θυμήθηκα τα πρόχειρα νοσοκομεία εκστρατείας που είχα δει στο Κόσοβο. Πραγματικά πεδίο μάχης μέσα στην πρωτεύουσα της χώρας μου. Της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Συνέχισα. Αυτή τη φορά τα επεισόδια γίνονταν Φιλελλήνων και Ξενοφώντος. Με μεγαλύτερη ένταση. Χωρίς κουκουλοφόρους. Τα ΜΑΤ έριχναν αδιάκριτα και αναίτια χειροβομβίδες κρότου λάμψης και χημικά. Το ίδιο σκηνικό. Κανένα έλεος σε κανέναν. Τα ΜΑΤ χτυπούσαν με τα κλομπ ό,τι κινιόταν. Μια φρενίτιδα οργής και βίας. Σαν κοπάδι καρχαριών.

Αυτό με έκανε να μπω στις αρχές μιας στοάς επί της Φιλελλήνων, να μεταδίδω και να τραβώ φωτογραφίες από εκεί. Αυτό ήταν το μοιραίο λάθος μου.

Οπισθοχωρώντας μια ομάδα των ΜΑΤ, ο διμοιρίτης με ρωτάει γιατί τραβάω φωτογραφίες. Και ξέροντας τη διαδικασία του λέω είμαι δημοσιογράφος και του δείχνω την ταυτότητα της Ενώσεως Συντακτών. Μάταια. Αυτό τον εξόργισε. Αφού με στόλισε σε «άψογα γαλλικά», με δείχνει με το δάκτυλο σε έναν από την ομάδα του. Κατάλαβα πως κάτι θα γινόταν. Αλλά πίστευα πως το πολύ-πολύ να εισέπραττα καμία «βουρδουλιά». Όχι. Ο ευτραφής άνδρας των ΜΑΤ σε κλάσματα δευτερολέπτων πετάει μπροστά μου μια χειροβομβίδα κρότου-λάμψης. Όταν η προβλεπόμενη απόσταση έκρηξης είναι 50 μέτρα, καταλαβαίνετε τι έπαθα όταν η έκρηξη έγινε στους 50 πόντους. Ένιωσα όλο το σώμα μου να τινάζεται, πέφτω μέσα στην στοά και για δευτερόλεπτα νόμιζα πως ήμουν νεκρός.

Λίγο μετά ένιωσα χέρια να με σηκώνουν και θολά να προσπαθώ να τους δω. Δεν μπορούσα όμως να τους ακούσω. Ήταν ο Γιώργος, ο Τάκης, η Μαρία, η Κωνσταντίνα, ο Νίκος και ο Πρόδρομος, όπως έμαθα μετά. Ζαλισμένος και λουσμένος με λίτρα νερού, προσπαθούσα να συνέλθω. «Πρέπει να φύγεις να πας στο νοσοκομείο» μου έλεγαν με νοήματα. Κατάλαβα πως έπρεπε να το κάνω αμέσως.

Με δυσκολία άρχισα να ανεβαίνω την Φιλελλήνων. Για να κατευθυνθώ προς το Ζάππειο και μετά στον Ευαγγελισμό, πεζός. Μαζί και δεκάδες άλλοι απλοί πολίτες, κάποιοι από αυτούς με τα παιδιά τους που προσπαθούσαν να διαφύγουν.

Εκεί όμως μας περίμενε μια δεύτερη μεγάλη έκπληξη. Μια ομάδα δειλών (ας μου επιτραπεί η έκφραση) της «Ομάδας Δέλτα» με μηχανές μας περικυκλώνει, όπως οι Ινδιάνοι τη μονάδα του στρατηγού Κάστερ. Άρχισαν να μας βρίζουν και να μας χτυπούν. Προσπαθώντας να καλύψω έναν άγουρο έφηβο, ήταν δεν ήταν 15 ετών, δέχθηκα απανωτά χτυπήματα στη μέση και τα πόδια, με τις μηχανές να έρχονται επάνω μας με φόρα και μερικά μέτρα πριν από εμάς οι οδηγοί τους να φρενάρουν απότομα. Κανονικός τραμπουκισμός και «νόμιμη» βία.

Χωρίς ακοή, χτυπημένος και να σφαδάζω από τους πόνους έφτασα στον «Ευαγγελισμό». Όμως δεν εφημέρευε και έπρεπε να πάω στον «Ερυθρό». Στην κατάσταση που ήμουν, ούτε ένα ασθενοφόρο δεν υπήρχε να με μεταφέρει.

Έφτασα με μεγάλη δυσκολία στον Ερυθρό. Οι γιατροί και το προσωπικό της κλινικής ΩΡΛ και οι παθολόγοι ήταν το λιγότερο άψογοι. Πέρασα δέκα εφιαλτικές ημέρες προσπαθώντας να σώσουν οι γιατροί την ακοή στο δεξί αυτί, πρωτοστατούντος του καθηγητή κ. Βαθυλάκη. Δυστυχώς όμως η ζημιά ήταν πολύ μεγάλη. Είχε επέλθει πλήρης κώφωση και στα δύο αυτιά. Είχε καταστραφεί πλήρως το βασικό όργανο ακοής ο κοχλίας και στις δύο πλευρές του κεφαλιού. Ήμουν κωφός. Οι αστυνομικοί των ΜΑΤ είχαν κάνει καλά τη δουλειά τους. Άφησαν ανάπηρο έναν πολίτη. Και αυτός ήμουν εγώ.

Ο ευαίσθητος και δημοκράτης υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Χ. Παπουτσής δεν καταδέχθηκε ούτε μια συγνώμη να ζητήσει. Ούτε φυσικά ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. κ. Λ. Οικονόμου. Θα σκέφτηκαν πως ανήκω στις «παράπλευρες απώλειες». Και στα ολιγαρχικά καθεστώτα δεν υπάρχει «συγνώμη» αλλά το: «καλά να πάθεις». Νομίζω όμως πως ακόμα το πολίτευμά μας ονομάζεται Δημοκρατία.

Τώρα καλούμαι να ζήσω διαφορετικά. Μια διαφορετική ζωή, χωρίς ακοή, με κατεστραμμένα το μέλλον και τα όνειρά μου από τη μανιακή βία των ΜΑΤ, που ένας Θεός ξέρει τι εντολές είχαν.

Τουλάχιστον πρόλαβα να ακούσω πριν πέσω, το: «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία».
.

Τρίτη 5 Ιουλίου 2011

ΔΗΛΩΣΗ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

.
Επειδή ζούμε εκρηκτικές στιγμές, θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στους χαρακτηρισμούς μας. Ο κ. Πεταλωτής, αστόχαστα; και ανιστόρητα, με χαρακτήρισε έμμεσα φασίστα. Αυτή είναι πολύ βαρειά κουβέντα, που επειδή ακριβώς βιάζει την ιστορική πραγματικότητα, είναι πολύ πιθανό να γυρίσει κάποτε μπούμεραγκ ενάντια σ' αυτόν που την εκστομίζει και την παράταξή του.

Για να του φρεσκάρω τη μνήμη, φασιστική πράξη είναι όταν το 20% του εκλογικού σώματος, όπως δείχνουν όλα τα γκάλοπ ότι είναι η σημερινή δύναμη του ΠΑΣΟΚ, περιφρονεί το 80%. Και οχυρωμένο πίσω από την Τρόικα, τα ΜΑΤ και τους κουκουλοφόρους, υποβάλλει τον Λαό και το Έθνος σε σκληρή δοκιμασία με απρόβλεπτες συνέπειες για την ίδια την ύπαρξή τους. Όσον αφορά τους βουλευτές που φορτώθηκαν την ιστορική ευθύνη του ΝΑΙ, δεν είναι μόνο οι αφισσοκολητές της ΣΠΙΘΑΣ (που κατηγορεί και απειλεί ο κ. Πεταλωτής) που πιστεύουν ότι η πράξη τους προσβάλλει το δημόσιο αίσθημα, τις ιστορικές μας παραδόσεις, τον οικονομικό και κοινωνικό ιστό της χώρας και τους αγώνες για ελευθερία που ξεκίνησαν από το ΟΧΙ των Ελλήνων.

Είναι η συντριπτική πλειοψηφία του Λαού. Είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες αγανακτισμένοι πολίτες που καθημερινά σας μουντζώνουν εσάς και την παράταξή σας, κ. Πεταλωτή. Αν τολμάτε λοιπόν, πείτε καθαρά στους Έλληνες ότι είναι φασίστες, γιατί δεν έμαθαν να προσκυνούν όπως μερικοί άλλοι την κ. Μέρκελ και ΣΙΑ. Και βγάλτε απ' το μυαλό σας ότι θα μπορέσετε με τη γνωστή μέθοδο της λάσπης να μας φορτώσετε οποιαδήποτε μη ειρηνική συμπεριφορά, αφού από την Ιδρυτική Διακήρυξη έως και σήμερα τονίζουμε συνεχώς ότι κάνουμε μία ειρηνική επανάσταση.

Βραχάτι, 4.7.2011

Μίκης Θεοδωράκης
.

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΜΗΝΥΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

.
Η καρδιά της Ελλάδας χτυπάει τώρα στη Θεσσαλονίκη.

Η καρδιά της Ελλάδας χτυπάει τώρα στη Θεσσαλονίκη.
Η φωνή του προδομένου ελληνικού λαού, ενώνεται με τη φωνή του Μίκη Θεοδωράκη, ιδρυτή της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών, και υψώνεται για να ακουστεί ως τα πέρατα της Ευρώπης και όλου του πλανήτη.

Την Πέμπτη στις 7 το απόγευμα στην πλατεία Αριστοτέλους, ο πρύτανης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Ιωάννης Μυλόπουλος και η Τιμητική Επιτροπή από εξέχοντες Θεσσαλονικείς, καλούν τον Μίκη Θεοδωράκη σε ανοιχτή συγκέντρωση-συλλαλητήριο, με σύνθημα ΟΧΙ στο ΜΝΗΜΟΝΙΟ, ΟΧΙ στο ξεπούλημα, ΟΧΙ στην ξένη εξάρτηση. Στη συγκέντρωση θα μιλήσουν, ο Γιώργος Κασιμάτης, καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου, και μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών, ο Βασίλης Πολυμένης, Επίκουρος καθηγητής του Α.Π.Θ. της Χρηματοοικονομικής, ο Νότης Μαριάς, Αν. καθηγητής Θεσμών Ε.Ε, Πανεπιστημίου Κρήτης, ο Κώστας Ζουράρις, Πολιτειολόγος, μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών και ο Μίκης Θεοδωράκης

Στην Τιμητική Επιτροπή συμμετέχουν οι: Βούλα Πατουλίδου, Πόπη Μοσκώφ, Κωστής Γκορτζής (Ναύαρχος), Νίκος Παρασκευόπουλος (καθηγητής Νομικής του Α.Π.Θ.).

Για το Γραφείο Τύπου
Ιωάννα Κολοβού

http://www.mikis-theodorakis-kinisi-anexartiton-politon.gr/el/news/?nid=933


Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

.
Σήμερα βιώνουμε μια μεγάλη εθνική τραγωδία. Σύσσωμος ο ελληνικός λαός οδηγήθηκε στην άκρη του γκρεμού χωρίς να το ξέρει και δίχως να το θέλει. Ακόμα κι αυτοί που ψήφισαν τα δύο κόμματα Εξουσίας, τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, είμαι βέβαιος ότι δεν γνώριζαν τις αντιλαϊκές και αντεθνικές δεσμεύσεις με τις οποίες φόρτωναν τη χώρα πίσω από την πλάτη μας οι δύο κυβερνήσεις της Δεξιάς και του Κέντρου για εξήντα ολόκληρα χρόνια, από το 1950, το τέλος του εμφυλίου πολέμου, έως σήμερα. Ποιοι είναι οι ένοχοι; Η ξένη εξάρτηση από τους Δυτικούς μας δήθεν συμμάχους, το «Ανήκομεν εις την Δύσιν», που είναι οι ΗΠΑ και η Ευρώπη των Τραπεζών, καθώς και οι ντόπιοι συνεργάτες τους και υπάκουοι εκτελεστές των εντολών τους, ο πολιτικός κόσμος με κύριους εκφραστές τα δύο κόμματα Εξουσίας, οι άλλοτε εθνικόφρονες, το Μεγάλο Κεφάλαιο και τα όργανά του, το Κράτος και τα ΜΜΕ, δηλαδή το Σύστημα Εξουσίας.

Η πρώτη λοιπόν απόφαση που θα πρέπει να πάρουν οι Ανεξάρτητοι Πολίτες αυτής της χώρας είναι να κόψουν με το μαχαίρι αυτή τη μονομερή εξάρτηση που τόσα δεινά μας έχει προκαλέσει, με την κατάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας και την αντικατάσταση του δόγματος «Ανήκομεν εις την Δύσιν» με την πατριωτική θέση «Ανήκουμε στον εαυτό μας», «Ανήκουμε στην Ελλάδα», εγκαινιάζοντας μια πολιτική ίσων αποστάσεων με γνώμονα το εθνικό μας συμφέρον, θέτοντας ως υψηλότερο στόχο την κατάκτηση της Ουδετερότητας.

Για το ιδεώδες αυτό θεωρούμε ότι η αρχαία μας κληρονομιά που πάντοτε ακτινοβολεί, δηλαδή η Δελφική Ιδέα και το Ολυμπιακό Πνεύμα μας προσφέρουν μεγάλες πιθανότητες για την ανακήρυξη της χώρας μας -με διεθνή συναίνεση- σε Κέντρο της Παγκόσμιας Ειρήνης και Πολιτισμού. Έχοντας μπροστά μας αυτά τα υψηλά ιδανικά που θα μας βγάλουν μια για πάντα από τη μέγγενη της εξάρτησης και θα μας οδηγήσουν για πρώτη φορά μετά το 1821 και το 1940 σε μια περίοδο πραγματικής Ελευθερίας και Ανεξαρτησίας, Λαϊκής Κυριαρχίας και Πατριωτικής Αναγέννησης, θα πρέπει σύσσωμος ο Ελληνικός Λαός, ενωμένος πίσω απ' αυτό το Μεγάλο Όραμα να ξεκινήσει να παλεύει οργανωμένα με στόχο να συντρίψει το Απόστημα που μας δηλητηριάζει και μας απειλεί, να συντρίψει την ξένη εξάρτηση και το Σύστημα Εξουσίας.

Εξ άλλου το εξαρτημένο πολιτικό μας Σύστημα καταρρέει. Σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση διαβάζω ότι ο ελληνικός λαός περιμένει τη σωτηρία του από τον άγνωστο Έλληνα δίνοντάς του το 70% των ψήφων, ενώ για τα δύο κόμματα εξουσίας η εμπιστοσύνη δεν ξεπερνά το 30%.
Η σημερινή Κυβέρνηση που έχει φτάσει στο 20%, στην ουσία κυβερνά παράνομα και όχι μόνο γιατί στηρίζεται στο ένα πέμπτο των ψηφοφόρων αλλά και γιατί η ηγεσία της μας οδήγησε με τη δική της βούληση στο χάος προκαλώντας την εκτίναξη των spreads στις 900 μονάδες και στη συνέχεια βάζοντάς μας εκβιαστικά κάτω από τον έλεγχο του ΔΝΤ, της Τρόικα και του Μνημονίου δηλώνοντας συνάμα προκλητικά πως παραδίδει αυτοβούλως στους ξένους ένα τμήμα της Εθνικής μας Ακεραιότητας!

Στη συνέχεια, χωρίς τη συναίνεση της Βουλής και την υπογραφή του Προέδρου της Δημοκρατίας, έκανε νόμο του κράτους την επαίσχυντη Δανειοληπτική Σύμβαση που μας δένει χειροπόδαρα χωρίς καμμιά διαπραγμάτευση, όπως έκαναν η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, με εντελώς αντισυνταγματικό και παράνομο τρόπο, με μία και μόνο υπογραφή, του κ. Παπακωνσταντίνου.
Το αποτέλεσμα ήταν να εκτιναχθεί το Χρέος από τα 132% του ΑΕΠ στα 142%, με προοπτική να φτάσει στα 2012 στο 150%. Δηλαδή 20 μονάδες σε δύο χρόνια, ενώ παράλληλα οδήγησαν την οικονομία και την κοινωνία σε βαθειά κρίση προξενώντας ανυπολόγιστα δεινά στις ασθενέστερες τάξεις.

Σήμερα και μπροστά στον κίνδυνο της κατάρρευσης της Κυβέρνησης, οι ξένοι επιδιώκουν να στρατεύσουν στο πλευρό τους και τη Ν.Δ. βαφτίζοντας το Μέτωπο των δύο κορυφαίων πολιτικών δυνάμεων ως δήθεν Εθνική Ενότητα. Όμως τι είδους εθνική ενότητα θα είναι αυτή, όταν μένει απ' έξω το 70% του ελληνικού λαού;

Συναίνεση, φυσικά, με τυφλή υπακοή στις εντολές της Τρόικα. Που θα γίνεται ολοένα και πιο απαιτητική. Μια τέτοια δήθεν «εθνική συναίνεση» εμείς τη θεωρούμε επιζήμια για τη χώρα, γιατί θα εγκλωβίσει μεγαλύτερες λαϊκές δυνάμεις μέσα στην ίδια καταστροφική και αδιέξοδη πολιτική που ακολουθεί η σημερινή κυβέρνηση. Που θα γίνεται όλο και χειρότερη όσο οι ξένοι βλέπουν ότι ο ελληνικός λαός δεν αντιδρά. Και είναι ευτύχημα ότι οι αρχηγοί της Αντιπολίτευσης πλην του κ. Καρατζαφέρη κατάλαβαν αυτή τη νέα σκηνοθεσία του κ. Παπανδρέου που δεν δίστασε να εμπλέξει ακόμα και τον θεσμό του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Ήδη ο Γιούνγκερ μας προετοιμάζει για τα χειρότερα. Επειδή δεν έχουν εμπιστοσύνη ότι θα ξεπληρώσουμε τα χρέη μας, προτείνει να διοριστεί από την Ευρώπη (δηλαδή ουσιαστικά από τη Γερμανία) μια Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων για την ολοκληρωτική εκποίηση του εθνικού μας πλούτου. Αυτή η Επιτροπή που θα είναι ανεξάρτητη και πάνω από κάθε δικό μας έλεγχο, θα εκτιμά την αξία του τάδε ή του δείνα περιουσιακού μας στοιχείου και θα εισπράττει το ποσόν για να το στείλει κατ' ευθείαν σε κάποια Τράπεζα της Ευρώπης. Έτσι φτάνουμε στο απόλυτο ξεπούλημα της πατρίδας μας στους ξένους, στην απόλυτη ντροπή και στην έσχατη εθνική προδοσία.

Θα ΄θελα να ξέρω, όταν θα φτάσουμε σ' αυτό το κατάντημα, σ' αυτό το τελευταίο σκαλοπάτι του Κακού, θα μας φυτρώσουν άραγε «τα φτερά τα πρωτινά μας τα μεγάλα» που λέει ο Ποιητής ή μήπως θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι έχουμε οριστικά μεταβληθεί σε λαό ορνίθων;
Μπροστά σ' αυτή την επικείμενη ατιμωτική εθνική καταστροφή που θα κάνει τους Έλληνες ξένους μέσα στην ίδια τη χώρα τους, πιστεύω ότι δεν έχουμε άλλο όπλο να την σταματήσουμε από το να διακηρύξουμε όσο γίνεται περισσότεροι πατριώτες ότι θεωρούμε αυτή την επαίσχυντη Πράξη, ΑΚΥΡΗ. Για να ξέρουν από τώρα όλοι οι υποψήφιοι αγοραστές ότι σε περίπτωση που ο Ελληνικός Λαός θα γίνει κυρίαρχος, θα επιδιώξει θα τους διώξει με όσα μέσα διαθέτει, για να καθαρίσει η χώρα μια για πάντα από την κόπρο του Αυγείου.

Και κάτι ακόμα: Πιστεύω ότι αν δεν ξεσηκωθούμε όλος ο λαός από τώρα έγκαιρα και περιμένουμε την ώρα του δήμιου για να το κάνουμε, φοβάμαι πως τότε θα είναι πολύ αργά. Γιατί ίσως τότε να βρίσκεται αλλού το σώμα μας κι άλλού η κεφαλή μας... Χαιρετίζουμε πάντως το πρώτο ελπιδοφόρο σκίρτημα της ανεξάρτητης ελληνικής νεολαίας χωρίς να ξεχνάμε το στίχο του Οδυσσέα Ελύτη «Ένα το χελιδόνι κι η Άνοιξη ακριβή, για να γυρίσει ο Ήλιος θέλει δουλειά πολλή».
Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε τη μεγάλη διαφορά που χωρίζει τους Ανεξάρτητους Έλληνες από τις πολιτικές δυνάμεις του Συστήματος.

Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι για όσες δυνάμεις είναι εγκλωβισμένες στο Σύστημα δεν υπάρχει λύση. Με την παρουσία της Τρόικα και του ΔΝΤ, όποια κυβέρνηση είτε μονοκομματική είτε κυβερνητικής συνεργασίας, θα είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο. Δηλαδή αντιλαϊκά μέτρα που θα χειροτερεύουν συνεχώς και παράλληλα θα οδηγούν στη διαρκή αύξηση της οικονομικής μας εξάρτησης με την εκτίναξη του Χρέους.
Επομένως μονάχα μια ανεξάρτητη Κυβέρνηση που θα έχει τη δύναμη να αντικαταστήσει το σημερινό εξαρτημένο Σύστημα Εξουσίας (κι αυτό μπορεί να το κάνει μόνο αν έχει πίσω της την μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού) θα μπορέσει να χαρακτηρίσει τα των οικονομικών και άλλων δεσμεύσεών μας ως δεσμεύσεις απεχθείς, που έγιναν πίσω από την πλάτη του λαού και επομένως είναι εθνικά απαράδεκτες και άκυρες. Μια Κυβέρνηση που θα αναζητήσει δάνειο από άλλες δυνάμεις, όπως την Κίνα και τη Ρωσία, με λογικό επιτόκιο, καθώς και την επίτευξη συμφωνιών για τη δημιουργία κοινοπραξιών με στόχο την εκμετάλλευση του εθνικού μας πλούτου με γνώμονα το εθνικό μας συμφέρον, ώστε να μπορέσει έτσι να επιβάλει τη θέλησή της με την οριστική απαλλαγή μας από κάθε είδους δεσμεύσεις και στη συνέχεια να προχωρήσει στην εφαρμογή ενός προγράμματος οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, στηριγμένου στη θεσμοθετημένη λαϊκή κυριαρχία με στόχο την Άμεση Δημοκρατία και με αποκορύφωμα την πατριωτική Αναγέννηση.

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Βέβαια ο δρόμος αυτός είναι δύσκολος και θα χρειαστούν σκληροί αγώνες και μεγάλες θυσίες. Γι' αυτό χρειάζεται αγάπη για την Πατρίδα και απόλυτη αφοσίωση και πίστη στα ιδανικά της ελευθερίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ευτυχίας του Λαού. Και να μην ξεχνάμε πως η Λευτεριά δεν χαρίζεται αλλά κερδίζεται.

Γεια και χαρά.

ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, Τρίτη 31 Μαϊου 2011

Μίκης Θεοδωράκης


Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

ΠΡΑΞΗ ΑΚΥΡΗ Η ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ - Μίκης Θεοδωράκης

.
Σήμερα διάβασα στην Τουρκική εφημερίδα RADICAL ένα πρωτοσέλιδο άρθρο με πανοραμική φωτογραφία του λιμανιού του Πειραιά και με τίτλο «Κελεπούρι η γειτονική χώρα». Στο άρθρο αναφέρεται το μεγάλο ενδιαφέρον της Τουρκίας για τα δύο λιμάνια, του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, που πρόκειται να εκποιήσει η Κυβέρνηση μαζί με αυτοκινητόδρομους, αεροδρόμια και πολλά έργα υποδομής.

Και διερωτώμαι, τι θα γίνει αν αύριο-μεθαύριο βρεθούμε προ τετελεσμένων εγκλημάτων κατά της χώρας, καθώς όλος ο πλούτος -οικονομικός και ιστορικός- θα ανήκει σε ξένους ιδιοκτήτες; Πώς θα είναι η ζωή μας και πώς θα νοιώθουν οι Έλληνες, όταν λ.χ. το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» ανήκει σε Ιάπωνες, η οδός Εγνατία σε Σκοπιανούς, το λιμάνι του Πειραιά σε Τούρκους και η Ακρόπολη σε Γερμανούς; Όταν σε κάθε βήμα θα σκοντάφτουν σε μια ξένη περιουσία; Πώς θα ζήσουν, όταν η χώρα τους θα ανήκει σε άλλους; Σκεφτήκαμε άραγε καλά αυτό το ενδεχόμενο; Το θέτω στην κρίση των μελών της Κίνησης και ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. Στην κρίση της ανεξάρτητης νεολαίας που την καλώ να πάρει θέση απέναντι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, που εάν η Κυβέρνηση και η Τρόικα παραμείνουν στη θέση τους, είναι σίγουρο ότι θα γίνει για μας τραγική πραγματικότητα. Και τι θα κάνουμε τότε; Θα δεχτούμε να ζούμε σαν να μη συμβαίνει τίποτα, ξένοι μέσα στην ίδια τη δική μας χώρα;

Άραγε μήπως θα έπρεπε να προειδοποιήσουμε τους υποψήφιους αγοραστές, ότι εμείς οι ανεξάρτητοι Έλληνες, στην περίπτωση που θα γίνουμε εκατομμύρια (γιατί τότε μόνο θα είμαστε σεβαστοί και υπολογίσιμοι από εχθρούς και φίλους) και επιβάλουμε μια Ανεξάρτητη Επαναστατική Κυβέρνηση που θα εκφράζει ΟΛΟ το λαό, θα θεωρήσουμε ως πράξεις απεχθείς (στις οποίες προέβη μια Κυβέρνηση μειοψηφίας πίσω από την πλάτη και ενάντια στη θέληση και τα συμφέροντα του Ελληνικού Λαού) και επομένως Άκυρες;

Πιστεύω ότι μπροστά σ' αυτή την κρίσιμη στιγμή που κρίνεται εάν στο μέλλον θα υπάρχουμε ως ελεύθερος Λαός ή θα έχουμε γίνει θλιβεροί υπηρέτες των νέων ιδιοκτητών της πατρίδας μας, θεωρώ ότι η δήλωση αυτή αναδεικνύεται σε μέγιστο καθήκον του κάθε ανεξάρτητου πολίτη της χώρας αυτής.


ΕΚΚΛΗΣΗ

Καλώ όλα τα μέλη των Σπιθών να προβάλουν την παραπάνω δήλωση με κάθε τρόπο. Να συλλέξουν υπογραφές. Να επιδιώξουν να επικυρωθεί μέσα από Γενικές Συνελεύσεις, Συγκεντρώσεις και Διαδηλώσεις. Γιατί όσο η αποδοχή για την ακύρωση του ξεπουλήματος θα αποκτά μαζικότερη αποδοχή, τόσο το ενδεχόμενο να επηρεάσει τους ξένους αγοραστές γίνεται μεγαλύτερο. Γι' αυτό θα πρέπει να μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, για να γίνει διεθνώς γνωστή. Εάν δεν το κάνουμε σήμερα, φοβάμαι πως όταν θα έχουν εγκατασταθεί οι ξένοι αγοραστές, δεν θα μπορεί να υπάρξει άλλος τρόπος για να φύγουν, παρά ο ένοπλος αγώνας! Θέλει άραγε κανείς Έλληνας να ξαναζήσουμε μια τέτοια τραγωδία; Πιστεύω, κανείς! Γι' αυτό ας προσπαθήσουμε να δώσουμε στη Δήλωση το κύρος της μεγάλης λαϊκής συναίνεσης πριν να είναι πολύ αργά.

Μίκης Θεοδωράκης

http://www.mikis-theodorakis-kinisi-anexartiton-politon.gr/el/articles/?nid=833


Κυριακή 10 Απριλίου 2011

Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Απεχθές χρέος

.

K. LAPAVITSAS from www.aformi.gr on Vimeo.


Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

Το ΕΛΙΑΜΕΠ πήρε το όπλο του

.
Στη σημερινή Καθημερινή τρεις καθηγητές πανεπιστημίου επιτίθενται ανοιχτά εναντίον «εθνικιστών» που ανησυχούν για τα ελληνοτουρκικά, για την εθνική κυριαρχία, για την απροθυμία των ελληνικών κυβερνήσεων να κηρύξουν ελληνική ΑΟΖ, για το μέλλον της χώρας και του έθνους. Ειδικότερα, στοχοποιούν τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Βασίλειο Μαρκεζίνη. Τα κείμενα είναι τα εξής:

Ισχυροί σύμμαχοι, επιχειρήματα και αξιοπιστία, συνέντευξη από τον Λουκά Τσούκαλη, πρόεδρο του ΕΛΙΑΜΕΠ.

Επιδημίες νεοεθνικισμού, του Θεόδωρου Κουλουμπή, ομότιμου καθηγητή Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Αθηνών, πρώην προέδρου (1993-5) και νυν αντιπροέδρου του ΕΛΙΑΜΕΠ.

Μεγίστη ανευθυνότητα και αδικαιολόγητα υπέρμετρη αισιοδοξία, του Ιωάννη Ν. Γρηγοριαδη, Επίκουρου καθηγητή του Πανεπιστημίου Μπίλκεντ και επιστημονικού συνεργάτη του ΕΛΙΑΜΕΠ.

Κοινό στοιχείο των τριών καθηγητών, πέρα από την ιδιότητα του πανεπιστημιακού δασκάλου και τη σκανδαλώδη ευθυγράμμιση απόψεων, είναι η σύνδεσή τους με το ΕΛΙΑΜΕΠ. Θα μου πεις, αφού συνδέονται και οι τρεις με το ΕΛΙΑΜΕΠ, πώς να μην έχουν την ίδια άποψη; Θα σου απαντήσω ότι παίρνω στα σοβαρά τον πρόεδρο του ιδρύματος, Λουκά Τσούκαλη, ο οποίος στην παραπάνω συνέντευξη δηλώνει: «Να προσθέσω, τέλος, ότι το ΕΛΙΑΜΕΠ δεν έχει ενιαία άποψη». Ο ίδιος, σε μήνυμα που απευθύνει από τον ιστότοπο του ιδρύματος, βεβαιώνει: «Το ΕΛΙΑΜΕΠ είναι ανεξάρτητο και πολυφωνικό». Μπορεί να είναι έτσι. Σίγουρα, όμως, δεν φαίνεται έτσι.

Παρεμπιπτόντως, ρίξτε μια ματιά στις πηγές χρηματοδότησης του ΕΛΙΑΜΕΠ, όπως αναφέρονται στον ιστότοπό του. Ένα από τα ιδρύματα που χρηματοδοτούν το ΕΛΙΑΜΕΠ είναι το German Marshall Fund of the United States. Δείτε τους δικούς του οικονομικούς χορηγούς. Έλεγξα δειγματοληπτικά τα οικονομικά και άλλων χρηματοδοτών του ΕΛΙΑΜΕΠ, αλλά δεν βρήκα άκρη, όπως με το GMF. Ακόμα και ως μεμονωμένη περίπτωση, πάντως, δεν παύει να έχει ενδιαφέρον.

Ρομπέν
.

Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

ΜΠΟΡΟΥΜΕ! - Ομιλία της συγκέντρωσης 17ης Ιανουαρίου 2011 - Θέατρο Rex

.
Μίκης Θεοδωράκης

Από την εποχή ακόμα της επανάστασης του ΄21 το πρόβλημα της ξένης εξάρτησης έγινε αναπόσπαστο οργανικό μέρος της εθνικής μας ζωής. Μπήκε μέσα στο πετσί του νεοσύστατου ελληνικού έθνους αλλάζοντας μορφές και λειτουργίες και γνωρίζοντας καλά να προσαρμόζεται σοφά και καίρια σε όλες τις ιστορικές και κοινωνικές αλλαγές, που πολλές φορές τις προκαλεί η ίδια.

Ξεκίνησε με τις τρεις Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία) που δημιούργησαν μάλιστα τα πρώτα ελληνικά πολιτικά κόμματα με δικές τους ονομασίες, το ρωσικό, το γαλλικό και το αγγλικό, έφεραν τον Καποδίστρια και μετά τον Όθωνα και τους Γλύξμπουργκ. Διαιρέσανε βαθειά τον Λαό μας την εποχή των Βαλκανικών Πολέμων στους αγγλόφιλους Βενιζελικούς και τους γερμανόφιλους Κωνσταντινικούς και επειδή έτυχε να νικήσει η Αγγλία, μεγάλωσε η χώρα μας σε βάρος της Τουρκίας. Όταν όμως αργότερα άλλαξαν γνώμη, βοήθησαν τους Τούρκους και μίκρυνε η Ελλάδα. Ξαναφέρανε τον Γεώργιο Β΄ -υπηρέτη των Άγγλων- δύο φορές: την πρώτη στα 1935, που με τον Μεταξά μας επιβάλανε Δικτατορία. Και τη δεύτερη στα 1946 για να ηγηθεί του μετώπου της εθνικοφροσύνης δηλαδή των αντικομμουνιστών, για να διαλύσουν το ΕΑΜ που είχε τότε μαζί του τα 70% του ελληνικού λαού, να μας οδηγήσουν στον Εμφύλιο Πόλεμο και να επιβάλουν την αμερικανοκρατία.

Πριν ασχοληθούμε μαζί της, γιατί μας αφορά άμεσα, πρέπει να αναφερθούμε στο γεγονός ότι με βάση τον έλεγχο της πολιτειακής, της πολιτικής και της στρατιωτικής εξουσίας (Στρατός και Αστυνομία), η ξένη εξάρτηση προχώρησε κατ' αρχήν στη δημιουργία μιας ισχυρής οικονομικής, πολιτικής και πολιτιστικής ντόπιας κοινωνικής ολιγαρχίας βασιλικότερης του βασιλέως. Δηλαδή ο φανατισμός των αγγλόφιλων, γερμανόφιλων και αμερικανόφιλων μελών της ελληνικής ολιγαρχίας ήταν ανώτερες από την αγάπη των ίδιων των Άγγλων, των Γερμανών, Ευρωπαίων και Αμερικανών για τη χώρα τους!

Σε βαθμό που να μην χρειάζεται η άμεση παρουσία (στρατιωτική, διοικητική κλπ.) των ξένων στη χώρα μας, προκειμένου να εξυπηρετηθούν στο ακέραιο τα κάθε είδους συμφέροντά τους, ανάμεσα στα οποία κύρια θέση έχει η επιβολή του δικού τους πολιτισμού, της σκέψης, της γλώσσας, της τέχνης, των ηθών, της νοοτροπίας και των κάθε είδους ιδιαιτεροτήτων τους.

Επομένως θα πρέπει να θεωρούμε το σύνολο των παραγόντων που διαχειρίζονται την ουσιαστική εξουσία στη χώρα μας: Οικονομικοί ολιγάρχες, διαμορφωτές της κοινής γνώμης (δημοσιογράφοι, ιδιοκτήτες καναλιών, ραδιοφώνων και εφημερίδων) ισχυροί πολιτικοί παράγοντες, διακεκριμμένα μέλη της υψηλής διανόησης (ειδικά οι εκπαιδευτικοί) με το πλήθος των προσώπων που τους περιστοιχίζουν και αμείβονται πλουσιοπάροχα, για να διοχετεύουν εκλαϊκεύουν και επιβάλουν τις ιδέες και τις αποφάσεις τους, με λίγα λόγια όλος αυτός ο συρφετός, που σαν ένα μαύρο σύννεφο σκεπάζει την χώρα μας και μας κρύβει τον ήλιο για να ζούμε στο σκοτάδι και τελικά μας μεταβάλλει σε μια μάζα αλληλοσυγκρουόμενων κοπαδιών διαφόρων χρωμάτων που ακολουθούν τους διορισμένους από το Σύστημα βοσκούς, αυτό το δηλητηριώδες νέφος δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι πιστοί τοποτηρητές της ξένης εξάρτησης (σήμερα των Αμερικανών), η οποία επιβλέπει, καθοδηγεί και παρεμβαίνει παρακολουθώντας με άγρυπνο μάτι τις κάθε είδους εσωτερικές μας εξελίξεις. Είναι η εξάρτηση! Επομένως θα πρέπει να αποτελεί τον κύριο στόχο της Αντίστασης για την ουσιαστική Απελευθέρωση του λαού και της χώρας.

Βλέπετε ότι εδώ βάζω μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε μας τους Ανεξάρτητους και σε ολόκληρο το υπαρκτό-ισχύον εποικοδόμημα, στο οποίο συμπεριλαμβάνω επίσης την οικονομική Ολιγαρχία (Τράπεζες, Οικονομικούς Μεγιστάνες) και το πολιτικό σύστημα, δηλαδή Σύνταγμα, Βουλή, Πολιτικός Κόσμος. Επομένως θέτω σε αμφισβήτηση όλες τις ισχύουσες επιλογές τους όσον αφορά τις Σχέσεις-Δεσμεύσεις και γενικά την πορεία της χώρας. Και φυσικά το σύνολο των πρακτικών που εφαρμόζονται σε όλους τους τομείς της εσωτερικής μας ζωής: Οικονομία, Εκπαίδευση, Κοινωνικές Σχέσεις. Από την άποψη αυτή η πολιτική μας θα πρέπει να έχει χαρακτήρα ριζοσπαστικό. Είναι Ριζοσπαστική!

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να διευκρινίσω, ότι βασική προϋπόθεση για να μπορέσει μια οποιαδήποτε ριζοσπαστική-επαναστατική κίνηση να καταστεί δύναμη ιστορικής αλλαγής είναι να έχει μαζί της την μεγάλη πλειοψηφία ενός λαού.

Επίσης θα πρότεινα να αντικατασταθεί το ρήμα ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ με το ρήμα ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΜΕ. Γιατί σύμφωνα με όσα είπα πιο πριν, δεν είναι δυνατόν να απαιτούμε ο,τιδήποτε από κάποιους που θα πρέπει να θεωρούμε και να τους αντιμετωπίζουμε σαν συνειδητά όργανα εξάρτησης από ένα ή και περισσότερα διεθνή κέντρα εξουσίας, γιατί δεν είναι μόνο οι Αμερικανοί που μας διαφεντεύουν αλλά και ορισμένες χώρες της Ευρώπης. Άλλωστε η σημερινή Τρόικα αποτελεί συνύπαρξη μιας αμερικανικής (ΔΝΤ) και δύο ευρωπαϊκών τραπεζών.

Με την επιλογή του ρήματος «επιβάλλω» φαίνεται το μέγεθος της προσπάθειας που θα πρέπει να καταβάλουμε εφ' όσον φυσικά θέλουμε να δημιουργήσουμε στην αρχή μια Κίνηση που κάποτε να γίνει Κίνημα ικανό να διεκδικήσει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Κι αυτή η προσπάθεια γίνεται δυσκολότερη λόγω της μεθοδολογίας που επιλέξαμε. Δηλαδή να μη δημιουργηθεί εκ των άνω αλλά από τον ίδιο το λαό. Με μοναδικά όπλα τη διαφώτιση με σκοπό την διαμόρφωση μιας κοινής άποψης για το πώς κρίνουμε τα γεγονότα και τις αιτίες που τα επηρεάζουν, τη θέση της χώρας μας, τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία και γενικά τι θέλουμε, ποιος είναι ο τελικός μας στόχος και με ποιους τρόπους θα πορευτούμε για να πετύχουμε τον στόχο μας.

Γι' αυτό δεν φτάνει μόνο η λέξη «Αντίσταση» για να μας εκφράσει αλλά χρειάζεται να συμπληρωθεί και με τη λέξη «Πρόταση». Μια πρόταση που να περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία που συνιστούν τη ζωή ενός λαού. Και στη δική μας περίπτωση του ελληνικού λαού. Αυτή η Πρόταση-Πρόγραμμα θα πρέπει να αποτελεί τη βάση της σκέψης και της λειτουργίας της κάθε Σπίθας-Επιτροπής, ώστε όλες μαζί να κατασταλάξουν στη διαμόρφωση της Ιδεολογίας της νέας Κίνησης με σκοπό να καταστεί κάποτε η δεσπόζουσα ιδεολογία της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.

Χτυπάμε, κατεδαφίζουμε και παράλληλα σκεπτόμαστε-χτίζουμε. Έτσι βλέπω την λειτουργικότητα μιας ιδανικής Επιτροπής Πρωτοβουλίας.

Ας φανταστούμε μια Ελλάδα Ελεύθερη, Ανεξάρτητη, Ακέραιη, Άφοβη, Αυτοδύναμη. Ας παλέψουμε για ένα Λαό Ελεύθερο, Ανεξάρτητο, Ακέραιο, Άφοβο, Αυτοδύναμο, μέσα σε μια κοινωνία χωρίς ανεργία, αδικία, φτώχεια, αμάθεια με κανόνα τη Δίκαιη Ανισότητα αλλά και την δια νόμου επιβολή της ισότητας ως προς τα δικαιώματα, τις ανάγκες και ένα επίπεδο ζωής και μόρφωσης κάτω από το οποίο θα απαγορεύεται να κατεβαίνει έστω και ένας συμπολίτης μας. Δίκαιη ανισότητα σημαίνει ότι η ικανότητα και η προσπάθεια πρέπει να ανταμείβονται και επομένως να ενισχύονται, γατί έτσι μόνο μια κοινωνία πηγαίνει μπροστά. Η ισοπέδωση αντίθετα είναι άδικη και λειτουργεί ανασταλτικά στην προσπάθεια και στην πρόοδο.

Επομένως η κακοδαιμονία που συνοδεύει τη χώρα μας από το 1950 έως σήμερα οφείλεται στο γεγονός ότι δεν καταφέραμε έως τώρα να κερδίσουμε την Εθνική μας Ανεξαρτησία. Οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθούμε με τον α ή τον β τρόπο τα συμφέροντα της υπερδύναμης και των συμμάχων της χωρίς να έχουμε το δικαίωμα να αναπτύξουμε μιαν ανεξάρτητη πολιτική -καθαρά ελληνική- που να εξυπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Γι' αυτό πρέπει να βάζουμε πρώτο στόχο την απαλλαγή μας από την ξένη εξάρτηση και τα εγχώρια όργανά της και την κατάκτηση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας, που αποτελεί την προϋπόθεση για να λογιάζεται ένας Λαός ελεύθερος και κάθε πολίτης άξιος να θεωρείται Άνθρωπος Ακέραιος, υπεύθυνος, ολοκληρωμένος, κυρίαρχος της ζωής και της Μοίρας του.

Στη χώρα μας δυστυχώς από το 1821 έως σήμερα περάσαμε από την Υποδούλωση στην Εξάρτηση που συνεχίζεται έως σήμερα με ελάχιστα διαλείμματα. Όπως λ.χ. την εποχή της ξένης κατοχής, τότε που γνώρισαν την Ανεξαρτησία μόνο όσοι τόλμησαν να πολεμήσουν τον εχθρό με το όπλο στο χέρι. Κι από κει και πέρα μπορούμε να πούμε πως έγιναν ανεξάρτητοι μονάχα αυτοί που αψήφησαν τις Εξουσίες, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, εκτελέστηκαν. Παράξενη στ' αλήθεια αυτή η χώρα που για να γίνεις ελεύθερος θα πρέπει πρώτα να θυσιάσεις τη ζωή σου...

Όμως γρήγορα τα τσιράκια της εξάρτησης φρόντισαν να σβήσουν τη μνήμη των ηρώων μας μαζί με την αληθινή νεότερη ιστορία μας, για να παραμένει ο Λαός κοπάδι άβουλο και ακίνδυνο, υποταγμένος στα συμφέροντα και στις προσταγές τους. Υπάρχουν όμως εποχές όπως η τωρινή, κατά την οποία όσοι ανήκουν στο μπλοκ της Εξάρτησης (ξένοι και ντόπιοι) από βοσκοί μεταβάλλονται σε λύκους που διψούν να επιβάλουν την καταπίεση, την εξαθλίωση και τον φόβο στον απλό λαό έχοντας επιπέσει πάνω στο κοπάδι με μανία που θυμίζει αμόκ. Πώς αλλοιώς αλήθεια, μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς τη δίψα τους να πάνε τον Λαό πιο πίσω κι από την εποχή του Μεταξά, δηλαδή την εποχή που καθιερώθηκαν οι εργατικές συλλογικές συμβάσεις, με αποτέλεσμα να βρεθούν σήμερα οι δυστυχείς εργαζόμενοι απογυμνωμένοι ακόμα κι από το στοιχειώδες δικαίωμα της επιβίωσης... Για όλους αυτούς που ψήφισαν αυτό τον μεσαιωνικό νόμο προτείνω να στηθεί στο κέντρο της Πλατείας Συντάγματος μια μαρμάρινη πυραμίδα με όλα τα ονοματεπώνυμά τους γραμμένα με μαύρα γράμματα και να ονομαστεί «Στήλη της Ντροπής».

Πρέπει να το βροντοφωνάξουμε πως η Εξάρτηση σημαίνει ουσιαστικά ξένη κατοχή και επομένως ο αγώνας των Ανεξάρτητων Ελλήνων Πολιτών είναι αγώνας απελευθερωτικός. Και είναι χρέος μας να διαφωτίσουμε τον ελληνικό λαό για τον χαρακτήρα της προσπάθειας που οφείλει να κάνει για να σωθεί ο ίδιος, η οικογένειά του και η χώρα του.

Αγαπητοί φίλοι,

Οι νέες διεθνείς συνθήκες και οι νέες διεθνείς σχέσεις χαρακτηρίζονται από την μετάλλαξη των ΗΠΑ σε μια σύγχρονη ιμπεριαλιστική δύναμη βασισμένη σε δύο πυλώνες: Στην κολοσσιαία στρατιωτική τους δύναμη και στον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας μέσω των γιγαντιαίων οικονομικών μονοπωλίων που ελέγχει. Με στόχο την διεθνή επικράτηση μέσω της δημιουργίας μιας ενιαίας παγκοσμιοποιημένης αγοράς μέσα στην οποία θα πρέπει να κονιορτοποιηθούν οι κάθε είδους ιδιαιτερότητες που εμποδίζουν την απρόσκοπτη διακίνηση και επικράτηση του εθνικού, οικονομικού, ιδεολογικού και πολιτισμικού στίγματος της μίας και μόνης κυρίαρχης Δύναμης. Ακόμα και τα κράτη που συμμαχούν σήμερα μαζί της, όπως η Αγγλία, η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιαπωνία θα έχουν κι αυτά την ίδια τύχη όπως όλα τα υπόλοιπα. Πλην της Κίνας, της Ρωσίας και της Ινδίας, οι οποίες προς το παρόν αποτελούν τα μεγάλα εμπόδια για την πλήρη της επικράτηση χωρίς όμως να έχουν πάψει να είναι στόχοι της τελικής στρατηγικής, που αποβλέπει σταθερά στην δημιουργία μιας παγκόσμιας κοινωνίας υπό την αιγίδα των ΗΠΑ. Δηλαδή επαναλαμβάνεται με άλλους τρόπους και άλλες μεθόδους το Χιτλερικό όραμα για την Γερμανία των 1000 ετών που θα είχε υπό την κατοχή της και τις πέντε Ηπείρους.

Όσοι δεν έχουν καταλάβει ακόμα αυτόν τον θανάσιμο κίνδυνο, είναι είτε τυφλοί είτε βλάκες είτε ανεύθυνοι είτε -ακόμα χειρότερα- συνεργάτες των ΗΠΑ στην επίτευξη αυτού του ολέθριου στόχου. Και γι' αυτό ακόμα πιο επικίνδυνοι και από τα αφεντικά τους.

Από όλα τα εμπόδια που έχουν μπροστά τους οι νέοι κατακτητές τα πιο σκληρά και δύσκολα για να παραμεριστούν και ακόμα περισσότερο να κονιορτοποιηθούν είναι οι ιδιαιτερότητες που προανέφερα, δηλαδή εθνικές, ιδεολογικές, ιστορικές και πολιτιστικές. Και γι' αυτό το λόγο στις τελευταίες δεκαετίες οι δυνάμεις αυτές έχουν στρέψει εναντίον τους τα φαρμακερά τους βέλη ενισχυόμενοι από εγχώριους συμμάχους, οι οποίοι από τύφλωση είτε αφέλεια, από φανατισμό είτε συμφέρον ενεργούν στο εσωτερικό κάθε χώρας ως δούρειοι ίπποι.

Το κύριο λοιπόν μέλημα του κάθε λαού είναι η οργάνωση της δικής του άμυνας σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής ξεκινώντας από την υπεράσπιση της εθνικής ταυτότητας και όλων των στοιχείων που την συνιστούν, της εθνικής ακεραιτότητας με την οργάνωση της εθνικής άμυνας σε νέες βάσεις, στην πλήρη αυτοδυναμία με την επιστράτευση όλων των υποκειμενικών δυνάμεων και την στήριξη στον πλούτο της χώρας, στην άνοδο του μορφωτικού μας επιπέδου, στην συνοχή και ενότητα του λαού με την οργάνωση μιας δίκαιης κοινωνίας που να προσφέρει σε όλους ίσες δυνατότητες, ευκαιρίες και απολαυές, ώστε να επικρατήσει ένα πνεύμα αλληλεγγύης απαραίτητο για να αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί την επερχόμενη καταστροφή, να την ξεπεράσουμε και να είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε μια πατρίδα ακόμα καλλίτερη, ακόμα και μέσα σε συνθήκες θύελλας όπως αυτές που ζούμε τώρα και που αύριο θα γίνουν ασφαλώς χειρότερες.

Σήμερα ζούμε ίσως μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της ιστορίας μας. Έχουμε μπλέξει. Μας έχουν μπλέξει τόσο πολύ, που θα χρειαστούν μεγάλες προσπάθειες και θυσίες για να εξουδετερώσουμε την τωρινή ξένη εξάρτηση και να κερδίσουμε την Ανεξαρτησία της Πατρίδας μας. Θα πρέπει να γίνει μια τεράστια προσπάθεια για να πείσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους, ότι ο δρόμος της σωτηρίας είναι ένας και μοναδικός: Η στροφή προς τις δικές μας δυνάμεις, από όπου θα προσπαθήσουμε να βρούμε και να αξιοποιήσουμε ενωμένοι όλες τις δυνατότητες που θα μας επιτρέψουν να γίνουμε αυτοδύναμοι, αυτάρκεις και επομένως Ανεξάρτητοι.

Πού θα στηριχτούμε; Στα μυαλά μας και στη θέλησή μας, στις προσπάθειές μας, στην αυτοθυσία μας, που θα μας βοηθήσουν να αντλήσουμε όλα όσα μας χρειάζονται για να ζήσουμε από τη δική μας γη και τη δική μας εργατικότητα. Έτσι μόνο θα γίνουμε ελεύθεροι και συγχρόνως περήφανοι, γιατί θα στηρίζουμε τη ζωή μας αποκλειστικά επάνω μας χωρίς την ανάγκη των ξένων.

Γι' αυτό το λόγο ας μου επιτραπεί να επιμείνω λίγο στην άποψη που έχω για την διαμόρφωση και τις λειτουργίες των Επιτροπών Πρωτοβουλίας. Ξαφνικά ξεπετάχτηκαν από το πουθενά δεκάδες έως σήμερα Επιτροπές με το όνομα «Σπίθες». Τελικά μ' αρέσει το όνομα αυτό και προτείνω να το διατηρήσουμε.

Ο καθένας από μας γνωρίζει καλλίτερα από κάθε άλλον τα προβλήματα που τον αφορούν ως άτομο, ως πολίτη, ως εργαζόμενο, ως κάτοικο μιας περιοχής αλλά και ως Έλληνα. Σήμερα είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε όλοι και όλες τα βασικά εθνικά μας προβλήματα, καθώς και τα προβλήματα που αφορούν τους άλλους λαούς, τις διεθνείς σχέσεις και το ρόλο της μιας ή της άλλης κυρίαρχης δύναμης. Δεν χρειαζόμαστε γι' αυτό κάποιον ή κάποιους Σωτήρες για να μας πουν τι θα πρέπει να κάνουμε. Φτάνει να σκεπτόμαστε και να ζούμε συλλογικά, σαν μέλη μιας Επιτροπής Πρωτοβουλίας που τα ενώνει ένα κοινό όραμα, σαν κάτοικοι μιας περιοχής, σαν εργαζόμενοι σε έναν οποιονδήποτε κλάδο και προ παντός σαν ισότιμοι και υπεύθυνοι πολίτες μιας χώρας. Και η χώρα που ζούμε ονομάζεται, είναι η Ελλάδα.

Οπότε είναι πια καιρός να σκεπτόμαστε, να νοιαζόμαστε και να δρούμε ως Έλληνες. Σαν κάποιοι που πατούμε στο ίδιο χώμα, ταξιδεύουμε στις ίδιες θάλασσες, μιλάμε την ίδια γλώσσα, έχουμε τις ίδιες συνήθειες, τα ίδια ήθη και έθιμα, αρετές, ελαττώματα και ταυτόχρονα την ίδια ιστορία, τους ίδιους μύθους και την ίδια αγάπη για τις πολιτισμικές μας παραδόσεις. Και όλοι ανεξαιρέτως, όπως το απέδειξε η πρόσφατη ιστορία μας, ιστορία γεμάτη αγώνες, θυσίες, δάκρυα και αίμα, αγαπάμε εξ ίσου φανατικά την Εθνική μας Ανεξαρτησία, την Ελευθερία, την Δημοκρατία, την Κοινωνική Δικαιοσύνη. Θέλουμε τον Λαό μας κυρίαρχο και οραματιζόμαστε την Αναγέννηση μέσα από τις στάχτες της αγαπημένης μας Πατρίδας. Αναγέννηση οικονομική, κοινωνική, μορφωτική, πολιτισμική. Αναγέννηση Εθνική! ΟΧΙ, δεν θα αφήσουμε να καπηλεύονται τις λέξεις «Ελλάδα», «Έθνος», «Πατρίδα» οι εθνοκάπηλοι, με αποτέλεσμα να θεωρείται τάχα προοδευτικός εκείνος που τις περιφρονεί. Ας μην ξεχνάμε ότι όλες οι μεγάλες στιγμές του νεότερου ελληνισμού, από τους Βαλκανικούς Πολέμους, το Έπος της Αλβανίας, τη Μάχη της Κρήτης, την Εθνική Αντίσταση και την αντιδικτατορική πάλη είχαν σύμβολα την Ελλάδα και την Ελευθερία, την Πατρίδα και την Ανεξαρτησία, το Έθνος και την Αναγέννηση. Ας ξαναγίνει λοιπόν η Πατρίδα ο βασικός μας στόχος. Που σημαίνει πως από τώρα μέσα στον κάθε πυρήνα της κάθε Επιτροπής Πρωτοβουλίας όλες οι έρευνες, οι σκέψεις, οι πρωτοβουλίες και οι δραστηριότητες θα έχουν κεντρικό στόχο την προσπάθεια να συμβάλουμε όλοι μαζί, ώστε μια μέρα που δεν θα αργήσει, η Πατρίδα μας να γίνει Ελεύθερη, Ανεξάρτητη, Αυτοδύναμη, Περήφανη πετυχαίνοντας να κερδίσει τη θέση που της αξίζει μέσα στην σκληρή σύγχρονη εποχή διατηρώντας στο ακέραιο τα ιστορικά χαρακτηριστικά της, δηλαδή την αφοσίωσή της στην παγκόσμια Ειρήνη, στην ελευθερία και την ανάπτυξη όλων των λαών της γης που απαιτούν από όλους εμάς Αντίσταση στις δυνάμεις του Κακού και απαλλαγή από την κάθε μορφής ξένη ακρίδα που τολμά να επεμβαίνει στα εσωτερικά μιας χώρας -όπως η τωρινή Τρόικα- καταπατώντας βάναυσα τα δικαιώματα, την ευτυχία και την υπερηφάνεια του Λαού μας.

Θεωρώ ότι η βάση για την πρόοδο της Κοινωνίας πρέπει να είναι η θεσμοθετημένη κατάκτηση της Άμεσης Δημοκρατίας. Ώστε ο κάθε πολίτης να είναι ουσιαστικά υπεύθυνος για τη μοίρα του και τη μοίρα του Λαού του. Πάντοτε πίστευα ότι ελεύθερος είναι ο υπεύθυνος. Δηλαδή αυτός που αποφασίζει μαζί με τους άλλους για όλα τα προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία μέσα στην οποία ζει και εργάζεται. Όταν κάποιος ή κάποιοι άλλοι αποφασίζουν για σένα, τότε ουσιαστικά και τυπικά δεν είσαι ελεύθερος. Είσαι εξαρτημένος, σε σημείο ώστε τόσο ηθικά όσο και πρακτικά να έχεις υποβιβασθεί στο επίπεδο του κοπαδιού που είναι αναγκασμένο να ακολουθεί τον βοσκό από το λιβάδι έως το σφαγείο, χωρίς δυνατότητα να αντισταθείς, γιατί ουσιαστικά σε έχουν καταντήσει άβουλο χωρίς σκέψη και θέληση.

Είναι λοιπόν ευκαιρία τώρα που οι εξουσιαστές σε ντόπια και διεθνή κλίμακα είναι βυθισμένοι σε μεγάλη κρίση που όπως φαίνεται θα βαθαίνει κάθε μέρα και πιο πολύ εμείς οι «απ' έξω», οι ανεξάρτητοι, να κατορθώσουμε πέρα από την καθημερινή δράση να σκύψουμε με σοβαρότητα και ευθύνη πάνω στα μεγάλα προβλήματα που δεν μας άφησαν έως τώρα να προχωρήσουμε όσο μας πρέπει και μας αξίζει να πάμε μπροστά και να συμβάλουμε ο καθένας με τις δυνατότητες που διαθέτει στη διερεύνηση και στη διαμόρφωση προτάσεων για την επίλυσή τους.

Είμαστε ανεξάρτητοι πολίτες. Αυτό σημαίνει ότι: Διατηρούμε ο καθένας τις ιδεολογικές του πεποιθήσεις όπως ο κάθε υπεύθυνος πολίτης. Όμως σ' αυτές τις εντελώς ιδιαίτερες, επικίνδυνες για το Λαό και κρίσιμες για την Πατρίδα συνθήκες τοποθετούμε ως πρώτο και μέγιστο καθήκον μας την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της πατρίδας μας απέναντι στις δυνάμεις της ξένης εξάρτησης από τα γνωστά διεθνή κέντρα εξουσίας και όσους τα αποδέχονται, τα στηρίζουν και επωφελούνται από αυτά. Κέντρα που επιδιώκουν να μας επιβάλουν συνταγές θεραπείας και μεθόδους που μας θίγουν, μας προσβάλλουν και μας κάνουν κακό από κάθε άποψη, οικονομική, κοινωνική, ηθική, πατριωτική. Γι' αυτόν τον υπέρτατο σκοπό αφήνουμε κατά μέρος τις όποιες διαφορές μας για να ενωθούμε μέσα σε μια ενιαία απελευθερωτική Κίνηση με στόχο να σταματήσουμε με κάθε τρόπο το κακό που συντελείται καθημερινά σε βάρος του λαού μας και να προσπαθήσουμε να αναδείξουμε τη θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας σε κυρίαρχο στοιχείο για την αναδημιουργία της χώρας. Κάθε μέρα που θα είμαστε όλο και πιο πολλοί, όλο και πιο δυνατοί, θα μας επιτρέπει από δύναμη άμυνας να γίνουμε δύναμη κρούσης και ταυτόχρονα δύναμη δημιουργίας. Ώστε από τη μια μεριά να είμαστε σε θέση να ματαιώνουμε τις αρνητικές αποφάσεις των ξένων και των Ελλήνων συμμάχων τους και από την άλλη να αναπτύσσουμε σχέδια για το μέλλον ρεαλιστικά και ολοκληρωμένα, με λύσεις που θα αλλάξουν τη σημερινή μίζερη μορφή της Πατρίδας. Με την ταυτόχρονη παρουσία στις γραμμές μας και συμπόρευση τόσων διαφορετικών και τόσων σημαντικών από κάθε άποψη ανεξάρτητων πολιτών από χώρους-κλειδιά της κοινωνικής μας ζωής, όχι για μία από καθέδρας και αφ' υψηλού προσπάθεια επιβολής του α ή του β προγράμματος αλλά θέλουμε να δείξουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια εντελώς καινούρια μορφή οργάνωσης και συμμετοχής των πολιτών για την ανάλυση και στην εξεύρεση λύσεων, μέσα από την οποία θα αναδειχθεί ο πλούτος της σκέψης των απλών Ελλήνων σαν κύριο στοιχείο για την οικοδόμηση μιας 100% ελληνικής μορφής ανάπλαση της Πατρίδας σε όλους τους τομείς. Και το κυριότερο βασισμένης αποκλειστικά στην ανεξάρτητη θέληση, σκέψεις, προτάσεις και αποφάσεις των Ανεξάρτητων Ελλήνων Πολιτών για μιας Ελλάδα Ανεξάρτητη που να ανήκει στην Ελλάδα και μόνο στην Ελλάδα.

Την πρώτη του Δεκέμβρη σε μια δημόσια ομιλία μου που παρακολούθησαν 1000 άτομα και στη συνέχεια αναδημοσιεύθηκε στον ημερήσιο τύπο, έθεσα στην κυβέρνηση, όπως είχα δικαίωμα αλλά και υποχρέωση να κάνω, μια σειρά ερωτήματα και διατύπωσα ορισμένες καταγγελίες που αφορούσαν σημαντικά εθνικά μας θέματα. Φυσικά δεν είμαι Βουλευτής ούτε κατέχω κάποιο δημόσιο αξίωμα. Είμαι ένας απλός πολίτης με τη διαφορά ότι κουβαλάω στην πλάτη μου ιστορική πείρα μισού και πλέον αιώνα και με αποδεδειγμένη την αφοσίωσή μου στην υπεράσπιση του Λαού και της Πατρίδας μας σε ιδιαίτερα κρίσιμες στιγμές. Και ως εκ τούτου πιστεύω ότι σε οποιαδήποτε χώρα με στοιχειώδη έστω δημοκρατική ευαισθησία αποκλείεται να συναντούσα αυτή την περιφρονητική στις απόψεις μου απαξίωση, που τελικά αποκαλύπτει τον αλαζονικό χαρακτήρα της κυβερνητικής παράταξης, των φίλων και συμμάχων της, λες και είμαι πολίτης β΄ κατηγορίας, μόνο και μόνο γιατί τολμώ να ασκήσω δημόσια κριτική στην πολιτική της. Όμως τα ερωτήματα και οι καταγγελίες παραμένουν. Και αν νομίζουν ότι με τη μέθοδο της φίμωσης θα ξεχαστούν, κάνουν μεγάλο λάθος.

Σχετικά με το «Μνημόνιο», δηλαδή τους όρους με τους οποίους δέχθηκαν να μας «βοηθήσουν», θα γνωρίζετε ασφαλώς την άποψη που διατύπωσε ο διακεκριμένος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου κ. Κασιμάτης, ότι δηλαδή «τέτοιοι όροι μπαίνουν για πρώτη φορά σε σύμβαση δανείου στην ιστορία της ανθρωπότητας». Ακολούθως ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών κ. Δημήτρης Παξινός καταγγέλλει ότι «με το άρθρο 14 παρ. 5 της σύμβασης η Ελλάδα παραιτείται ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ και ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ από τις ασυλίες προστασίας της εθνικής κυριαρχίας. Τέτοιος πρωτόγνωρος όρος δεν συναντάται ούτε σε αποικιοκρατικές συμβάσεις. Είναι όρος που παραβιάζει θεμελιώδεις αρχές του δικαίου σε όλα τα επίπεδα: του διεθνούς δικαίου, του ευρωπαϊκού και του εθνικού δικαίου. Πρόκειται για όρο ο οποίος παραβιάζει τη θεμελιώδη αρχή σεβασμού της κυριαρχίας του κράτους απειλεί, θέτει σε κίνδυνο και προσβάλλει στον πυρήνα τους τα κυριαρχικά δικαιώματα, την ίδια την κυριαρχία και την υπόσταση της χώρας. Ο κίνδυνος καθίσταται άμεσος, αν συνδυαστεί με τον όρο της Σύμβασης ότι οι Δανειστές, όλοι μαζί ή με συμφωνία όλων, μπορούν να μεταβιβάσουν σε τρίτη χώρα τα δικαιώματά τους από τη Σύμβαση. Επί πλέον στη σύμβαση ρητά ορίζεται ότι διέπεται από το ΑΓΓΛΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ. Αποκλειστικά Αρμόδιο Δικαστήριο συμφωνήθηκε να είναι το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή των δανειστών μας. Η δανειακή σύμβαση είναι ΕΚΝΟΜΗ».

Και καταλήγει:

«Χωρίς κάποιο προηγούμενο παραδώσαμε με μόνη μια υπογραφή την εθνική μας κυριαρχία, ολόκληρη τη δημόσια περιουσία μας. Από της συστάσεως του νεοελληνικού κράτους είμαστε συνηθισμένοι να δανειοδοτούμαστε. Τέτοιους όρους όμως, ουδέποτε αποδεχτήκαμε.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ Ν' ΑΠΑΛΕΙΦΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΤΗ ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΟΙ ΟΡΟΙ ΠΟΥ ΘΙΓΟΥΝ ΤΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ».

Και σας ρωτώ, κύριοι της Κυβερνητικής Παράταξης: Πώς είναι δυνατόν απόψεις τόσο μεγάλης εθνικής σημασίας του μεγαλύτερου Δικηγορικού Συλλόγου της χώρας, όπως και του κ. Κασιμάτη να θεωρούνται από την παράταξή σας και τα φιλικά σας ΜΜΕ ανάξια ακόμα και για έναν απλό σχολιασμό; Δεν καταλαβαίνετε ότι μια τόσο προκλητικά αλαζονική συμπεριφορά τραυματίζει βαρειά την ουσία της ίδιας της δημοκρατίας και προκαλεί βάναυσα το δημόσιο αίσθημα; Έχουν πληθύνει λοιπόν εκτός από τον υποφαινόμενο οι θεωρούμενοι ως πολίτες β΄ κατηγορίας σ' αυτή τη χώρα; Και πόση περιφρόνηση και έλλειψη σεβασμού για όλους αυτούς που ύψωσαν το ανάστημά τους κατά της χούντας, που βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν εξορίστηκαν, θυσιάζοντας 7 χρόνια από τη ζωή τους για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία του Τύπου, για να δουν σήμερα να βασιλεύει ξανά η χουντική λογοκρισία και μάλιστα με δήθεν προοδευτικό μανδύα... Και με ποια κριτήρια εσείς και οι φίλοι σας έχετε αναγορευτεί σε πολίτες α΄ κατηγορίας, ανώτεροι από τους άλλους; Όμως ακόμα και η πιο μεγάλη εκλογική νίκη δεν δίνει το δικαίωμα σε κανένα να θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο από τους άλλους, δεδομένου ότι σύμφωνα με το Σύνταγμα όλοι οι πολίτες είναι ίσοι και έχουν απολύτως τα ίδια δικαιώματα. Και το πρώτο δικαίωμα νομίζω ότι είναι ο σεβασμός στις απόψεις τους, όποιες κι αν είναι. Αν λείψει αυτό το στοιχείο, τότε δεν υπάρχει δημοκρατία αλλά ολοκληρωτισμός. Που στη θέση σας και μετά τις τελευταίες εκλογές στερείται ακόμα και του προσχήματος ότι η κυβέρνησή σας εκφράζει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, δεδομένου ότι το ποσοστό επάνω στο οποίο στηρίζεστε σήμερα δεν υπερβαίνει το 20%. Και επομένως μια καθαρά ολοκληρωτική συμπεριφορά βασισμένη επάνω σε μια ουσιαστικά μικρή μειοψηφία καταντά τελικά επικίνδυνη για τον τόπο, γιατί δεν έχετε το ηθικό δικαίωμα να παίρνετε αποφάσεις τόσο κρίσιμες για το μέλλον της χώρας αγνοώντας τη θέληση της μεγάλης πλειοψηφίας που με κάθε τρόπο προσπαθεί να σας δείξει ότι ο δρόμος που χαράζετε οδηγεί στη διάλυση της κοινωνίας και -πολύ φοβάμαι- και της ίδιας της Πατρίδας μας

Κύριε Πρωθυπουργέ, αθετήσατε όλες τις υποσχέσεις σας, προεκλογικές και μετεκλογικές, σε ό,τι αφορά τους φόρους, τους μισθούς και τις απολύσεις. Γνωρίζετε ότι κλείνουν καθημερινά δεκάδες βιομηχανίες, βιοτεχνίες και καταστήματα χωρίς να σκέφτεστε τι θα γίνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που βρίσκονται ξαφνικά στο δρόμο. Δεν θα σας συγκινεί το γεγονός ότι η ερήμωση εξαπλώνεται με γοργούς ρυθμούς στην ελληνική αγορά που μόλις χθες ακόμα έσφυζε από ζωή. Δεν ανησυχείτε που οι νέοι και νέες μας, κυρίως επιστήμονες, μεταναστεύουν μη μπορώντας να ζήσουν στη χώρα μας; Δεν σας έχει πει κανένας στο περιβάλλον σας ότι ο Λαός μας απελπίζεται, φοβάται, στενάζει, ενώ η χώρα μας καθημερινά βυθίζεται από κάθε άποψη σε μια γενικευμένη ύφεση, της οποίας ουδείς γνωρίζει το τέλος;

Κάνω έκκληση να σταθείτε για λίγο μόνο και μόνο για να κοιτάξετε εσείς προσωπικά κ. Πρωθυπουργέ, να διαπιστώσετε τι συμβαίνει στην πραγματικότητα γύρω σας. Δεν είμαστε εχθροί σας ούτε καν αντίπαλοι. Εάν διαφωνούμε, το κάνουμε από αγνή πρόθεση, γιατί πιστεύουμε ότι ο δρόμος που επιλέξατε είναι εσφαλμένος. Δεν το λέμε αυτό εμείς αλλά η πραγματικότητα. Φτάνει να τη δείτε. Γιατί όλοι μας θέλουμε εξ ίσου να τη σώσουμε απ' αυτή την τόσο δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται. Όλοι είμαστε διατεθειμένοι να βοηθήσουμε. Χωρίς το παραμικρό αντάλλαγμα. Ας ψάξουμε ειλικρινά να βρούμε ένα καλλίτερο τρόπο που είμαι βέβαιος ότι υπάρχει. Ας σταματήσει το πείσμα. Όλοι κάνουμε λάθη. Μη μας αναγκάσετε να δείξουμε ξανά σε ποιο σημείο μπορεί να φτάσει ένας Λαός απελπισμένος. Μην ξεχνάμε πόσες φορές οι Έλληνες κατάφεραν να μεταβάλουν την απελπισία τους σε δύναμη και τότε αλοίμονο σ' αυτούς που θα βρεθούν μπροστά τους. Μη σας ξεγελάει το γεγονός ότι σήμερα φερόμαστε ακόμα σαν ζαλισμένα αρνάκια. Σκεφτείτε μόνο με πόσα ψέματα και αυταπάτες έχουν ποτίσει έως σήμερα τους Έλληνες. Κάθε μέρα όμως που εσείς ο ίδιος θα τους βοηθάτε με τις σκληρές σας αποφάσεις να ανακαλύπτουν την αλήθεια, τα αρνάκια θα μεταβάλλονται σε πολίτες υπεύθυνους και αποφασισμένους να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους. Αυτό ίσως πάρει λίγο καιρό. Αλλά όταν θα σχηματισθεί το ποτάμι της διεκδίκησης όλων αυτών που μας έχουν κλέψει, τότε καμμιά δύναμη δεν θα σταθεί ικανή να το σταματήσει. Το οργισμένο ποτάμι θα ξέρει καλά προς τα πού θα πρέπει να πάει για να κερδίσει αυτά που του ανήκουν. Σκεφτείτε πότε και πόσοι θέλησαν ως τώρα να το εμποδίσουν τις τελευταίες δεκαετίες και πού βρίσκονται σήμερα. Γιατί είναι ιστορικός Νόμος ο Λαός πάντα να νικά. Φτάνει να το θελήσει. Και θα το θελήσει. Γρήγορα. Πιο γρήγορα απ' ό,τι μερικοί το περιμένουν.

Και σας ρωτώ για άλλη μια φορά:

Τι συμβαίνει με το Αιγαίο; Είναι αλήθεια ή ψέματα ότι το ΝΑΤΟ μας επέβαλε να το μοιραστούμε μισό-μισό με την Τουρκία; Υπάρχει ή όχι συμφωνία για την παραχώρηση του εναέριου εθνικού μας χώρου στην Ισραηλινή αεροπορία για πολεμικές ασκήσεις; Τι συμβαίνει με το Τουρκικό Προξενείο στην Κομοτηνή και για ποιο λόγο υπάρχουν αυτές οι περίφημες πλωτές γέφυρες που μπορούν σε ελάχιστο χρόνο να ενώνουν δύο ακτές του Έβρου προκειμένου να περάσουν τανκς; Υπάρχει ή όχι οργανωμένη εθνικιστική προπαγάνδα στην Αλβανία και στα Σκόπια με στόχο ελληνικά εδάφη και πώς αντιδρούμε σ' αυτό; Γιατί σταμάτησε ο αγωγός του Μπουργκάς; Αληθεύει ότι υπήρξαν ευνοϊκές οικονομικές προτάσεις από τη Ρωσία και την Κίνα, τις οποίες απέρριψε η Κυβέρνηση; Σχετικά με το ΔΝΤ εσείς ο ίδιος -ως αρχηγός της αντιπολίτευσης τότε- περιγράφατε με τα μελανότερα χρώματα τις καταστροφικές ιδιότητες του ΔΝΤ σε συνέντευξή σας στον δημοσιογράφο κ. Κούλογλου. Τι μεσολάβησε έκτοτε και αλλάξατε γνώμη; Και γιατί σιωπάτε μπροστά στις αποκαλύψεις έγκυρων ειδικών όπως αυτές της καθηγήτριας Κλάιν, ειδικά για την εφαρμογή στην οικονομία των βάρβαρων μεθόδων της CIA, καθώς και για τις στενές σχέσεις του ΔΝΤ με όλα σχεδόν τα δικτατορικά καθεστώτα του κόσμου; Και αληθεύει ή όχι το γεγονός ότι εσείς μάς οδηγήσατε στην οικονομική μας εξάρτηση από το ΔΝΤ και τους ευρωπαίους συνεταίρους του, στην περίφημη Τρόικα στην οποία παραδώσατε αμαχητί την οικονομία και τις εργασιακές σχέσεις της χώρας; Και γιατί δεν ακολουθείτε το παράδειγμα των Ούγγρων, που υποχρέωσαν τις Τράπεζες και όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις να καταβάλουν τεράστια ποσά αντί να τα παίρνουν από τους εργαζόμενους;

Υπάρχει επίσης το πρόσφατο παράδειγμα του μικρού κράτους του Εσκουαδόρ-Ισημερινού, που χαρακτήρισε το Δημόσιο Χρέος του ως «Χρέος Απεχθές» και αρνήθηκε να το καταβάλει στους δανειστές του. Με αποτέλεσμα να πληρώσει τελικά το ένα τρίτο του συνολικού ποσού. Αποδεικνύοντας έτσι ότι τα φοβερά θηρία (οι δανειστές μας) μπροστά στα οποία τρέμει η Κυβέρνηση, γίνονται αρνάκια όταν αντιμετωπίσουν τη σιδερένια θέληση έως ηγέτη και ενός λαού μικρότερου και πιο αδύνατου από τον δικό μας.

Επίσης θέσαμε το πρόβλημα των πολεμικών επανορθώσεων από τη Γερμανία. Δεν θα ήταν λοιπόν καλλίτερα αντί για ανέξοδες φραστικές επιθέσεις κατά της κ. Μέρκελ, να της ζητήσετε το αυτονόητο, δηλαδή την επανόρθωση από μέρους της Γερμανίας αυτής της μεγάλης αδικίας, η οποία έγινε κατ' εξαίρεση και μόνο κατά της χώρας μας, αντί να της προσφέρετε και άλλα κέρδη με νέες αγορές πολεμικού υλικού... Και τέλος πώς φτάσατε στο σημείο αυτός ο Πρόεδρος μάλιστα της Σοσιαλιστικής Διεθνούς να φερθεί χειρότερα και από τον Μεταξά καταργώντας τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, που ένας δικτάτορας καθιέρωσε κάτω από την πίεση των εργαζομένων από την δεκαετία του ΄30; Πώς τολμάτε να μας πάτε 80 χρόνια πίσω; Τι νομίζει τάχατες ο κ. Πρωθυπουργός, η Κυβέρνηση και οι Βουλευτές του, ότι όλα αυτά τα θέματα που αναφέραμε και που έχουν να κάνουν με την Ακεραιότητα και την Ασφάλεια της χώρας, καθώς και με τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα του λαού, θα περάσουν έτσι, «στο ντούκου» που λέει ο Λαός; Δεν καταλαβαίνουν ότι επωμίζονται όλοι βαρύτατες ευθύνες, για τις οποίες κάποτε θα αναγκαστούν να λογοδοτήσουν όχι μόνον απέναντι στον Λαό και στην Ιστορία αλλά ακόμα και απέναντι στην Ελληνική Δικαιοσύνη; Ας πάψουν λοιπόν να μας υποτιμούν και να πιστεύουν ότι επειδή σήμερα κυβερνούν χάρη σ' ένα διάτρητο Σύνταγμα που επιτρέπει σε μια μικρή μειοψηφία να ασκεί εξουσία σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας, αυτή η κατάσταση μπορεί να διαρκέσει.

Ήδη αυτή τη στιγμή μπαίνουν τα θεμέλια, ώστε αυτή η σιωπηλή και διάσπαρτη πλειοψηφία των Ανεξάρτητων Πολιτών να μπορέσει να εκφραστεί συλλογικά και ενιαία. Και τότε θα δούμε ποιος θα γελάσει τελευταίος.

Πιστεύω ότι εκεί που έφτασαν τα πράγματα δεν υπάρχει άλλη λύση από τη φωνή του Λαού. Η οργή του Λαού πρέπει να μετουσιωθεί σε μια τέτοια κραυγή, που να συγκλονίσει συθέμελα το σάπιο οικοδόμημα της Εξάρτησης, που μας οδηγεί κατ' ευθείαν στο απόλυτο Χάος. Δεν υπάρχει άλλη λύση! Γι' αυτό σας καλούμε όλους και όλες να μπείτε από αύριο κιόλας σ' αυτό τον υπέρτατο αγώνα, όλοι μαζί ενωμένοι σφιχτά σα μια γροθιά με μόνο μία σκέψη, την αγάπη για την Πατρίδα. Ας αφουγκραστούμε το Λαό και με χιλιάδες «Σπίθες»-Επιτροπές Πρωτοβουλίας ας τον βοηθήσουμε να πάρει επί τέλους την τύχη της χώρας στα χέρια του. Το πώς και το πότε θα το κρίνουν οι εξελίξεις και ο ίδιος ο Λαός. Η δική μας σκέψη θα οδηγεί σταθερά στους μεγάλους στόχους που θέσαμε: την Εθνική Ανεξαρτησία, την Λαϊκή Κυριαρχία, την Πατριωτική Αναγέννηση και τη βαθειά μας πίστη ότι η Ελλάδα ανήκει στην Ελλάδα και μόνο στην Ελλάδα

Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να θέσω στην κρίση σας και στην κρίση όλου του Ελληνικού Λαού δύο βασικές μου σκέψεις, η μία από τις οποίες αφορά την οικονομία της χώρας και η άλλη την εθνική μας ασφάλεια:

Ξέρουμε όλοι ότι το βασικό επιχείρημα της Κυβέρνησης για να δικαιολογήσει την εξάρτηση της χώρας από τις Τράπεζες της Αμερικής και της Ευρώπης και κατ' επέκταση την πλήρη μας εξάρτηση, είναι η ανάγκη για δανεισμό. Επίσης γνωρίζουμε καλά σε ποιο σημείο μας έχει οδηγήσει αυτή η τακτική των δανείων με τους υψηλούς τόκους. Γνωρίζουμε ακόμα ότι ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων μας πηγαίνει καταναγκαστικά στην αγορά όπλων από τις ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία και Γερμανία. Και η ερώτησή μου είναι, ποιος μας εμποδίζει να αναζητήσουμε άλλους τρόπους με στόχο Πρώτον την εξόφληση εάν είναι δυνατόν ολόκληρου του Χρέους μας, Δεύτερον τον δανεισμό από άλλες πηγές με πολύ χαμηλότερους τόκους και Τρίτον την εξόφληση του μελλοντικού μας χρέους (που θα είναι απείρως χαμηλότερο) με συμφωνίες με τη μορφή κοινοπραξιών με μικτές Εταιρίες, που θα έχουν στόχο την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών μας πηγών με όρους αυστηρούς σε ό,τι αφορά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Έχουμε ήδη το παράδειγμα της Cosco, τη συμφωνία για τον αγωγό του Μπουργκάς και την προσφορά 100 δισ. Ευρώ εκ μέρους της Ρωσίας για την επισκευή των πολεμικών τους πλοίων στη Σύρο. Τέτοιου είδους κοινοπραξίες μπορεί να έχουν στόχο την ανάδειξη των λιμανιών μας, την εκμετάλλευση του υπεδάφους, τουριστικές υποδομές και ο,τιδήποτε άλλο βοηθά την οικονομική μας ανάπτυξη χωρίς τον εφιάλτη των υπέρογκων τόκων που μας έχουν μεταβάλει σε Λαό υπόδουλο στους δανειστές μας.

Η δική μου προσωπική απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι ότι τίποτα δεν μπορεί να μας εμποδίσει πια και ότι είμαστε ελεύθεροι να κοιτάξουμε το συμφέρον μας. Φτάνει βεβαίως να το θελήσει ο ίδιος ο Ελληνικός Λαός και οι δύο χώρες που μνημόνευσα, η Ρωσία και η Κίνα. Εμείς φυσικά παραμένουμε στην Ευρώπη, απαλλαγμένοι όμως από τις αποικιακού τύπου οικονομικές σχέσεις που μας έχουν επιβάλει και από την υποχρέωσή μας να πλουτίζουμε τις πολεμικές βιομηχανίες δαπανώντας κάθε χρόνο δεκάδες δισ. Ευρώ με όλες τις δραματικές συνέπειες για τον Λαό μας.

Προσθέτω εδώ, ότι μια ενθαρρυντική απάντηση κατ' αρχήν από τις Επιτροπές Πρωτοβουλίας και κατ' επέκταση από τους Πολίτες, θα μας έδινε όλους φτερά, και βέβαια και στους εκπροσώπους των Συλλόγων που συμμετέχουν στη σημερινή μας εκδήλωση, ώστε να αρχίσουμε από τώρα τις αναγκαίες προκαταρκτικές βολιδοσκοπήσεις για την επίτευξη αυτού του μεγάλου στόχου. Σε περίπτωση φυσικά που θα το ενέκρινε ο Ελληνικός Λαός.

Η δεύτερη σκέψη μου αφορά το ΝΑΤΟ. Δεν προτείνω φυσικά να βγούμε από το ΝΑΤΟ σήμερα κιόλας, γιατί κάτι τέτοιο μέσα στις παρούσες συνθήκες θα είναι κάπως δύσκολο. Γνωρίζω όμως ότι θα ικανοποιούσε τον Ανδρέα Παπανδρέου αλλά μάλλον όχι τους πάλαι ποτέ οπαδούς του, γιατί φοβάμαι ότι σήμερα δεν συμφωνούν με τον παλιό εαυτό τους.

Τα ερωτήματά μου είναι δύο: Το πρώτο αφορά τους σημερινούς εχθρούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Αφού οι χτεσινοί δεν υπάρχουν πια. Για να συμμετέχουμε στο ΝΑΤΟ, αυτό σημαίνει ότι οι εχθροί του είναι και δικοί μας εχθροί. Είναι λοιπόν και δικοί μας εχθροί οι Σέρβοι, οι Ρώσοι, οι Αφγανοί, οι Ιρακινοί και οι Ιρανοί; Και για ποιο λόγο;

Το δεύτερο ερώτημά μου αφορά το Αιγαίο. Ο κ. Νταβούτογλου λέει και ξαναλέει ότι με τον «Γιώργο» (έτσι αποκαλεί τον Έλληνα Πρωθυπουργό) κάνουν μπίζνες στο Αιγαίο. Που σημαίνει φυσικά ότι πίσω από τις μπίζνες αυτές κρύβεται το ΝΑΤΟ και το αφεντικό του οι ΗΠΑ. Θέλουμε λοιπόν να μάθουμε εάν αυτά που λέει ο Τούρκος αξιωματούχος είναι αληθινά και εάν είναι, τότε τι είδους μπίζνες είναι αυτές; Δεν τους φτάνουν στο ΝΑΤΟ που αποφάσισαν να παραχωρήσουν το μισό Αιγαίο στην Τουρκία; Τι άλλο θέλουν τώρα; Τι άλλο επιδιώκουν;

Στα 1975, μέσα στα πλαίσια της προσπάθειάς μου για την Ελληνοτουρκική Φιλία, μίλησα νομίζω πρώτος εγώ για την προοπτική συνεκμετάλλευσης των κοιτασμάτων του Αιγαίου, που θα έφερναν πιο κοντά τις δύο χώρες.

Ερευνώντας τότε, έμαθα ότι οι ΗΠΑ τα είχαν κατατάξει στα στρατηγικά τους αποθέματα και για τον λόγο αυτόν δεν θα επέτρεπαν να βγουν στην επιφάνεια, παρά μόνο όταν εκείνες θα τα είχαν ανάγκη αποκλειστικά για δικά τους συμφέροντα. Τα σήριαλ των συγκρούσεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στο Αιγαίο επιβεβαιώνουν την άποψη αυτή και δείχνουν καθαρά ότι πίσω από τις ενέργειες των δύο κυβερνήσεων υπήρχε ο αμερικανικός δάκτυλος που δημιουργούσε αυτές τις βασικά εικονικές κρίσεις, με σκοπό να αποτραπεί μονομερής είτε κοινή απόπειρα εκμετάλλευσης. Πλην όμως όπως αναφέρει ο καθηγητής Θεόδωρος Καρυώτης, εδώ και πάνω από 25 χρόνια, η έννοια της υφαλοκρηπίδας έχει υπερκερασθεί από αυτή της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Η σύμβαση του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας αναφέρει ρητά (άρθρο 121 παρ. 2) ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα ενός νησιού καθορίζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο με τον οποίο καθορίζονται και για τις ηπειρωτικές περιοχές.

Επομένως η Τουρκία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει για την ΑΟΖ τα ίδια επιχειρήματα που προβάλλει για την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου, ότι δηλαδή τα νησιά μας δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι κάθονται επάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας. Επί πλέον η Σύμβαση έχει καταργήσει την γεωλογική έννοια της υφαλοκρηπίδας κι έτσι η Τουρκία έχει χάσει ένα άλλο επιχείρημα.

Άλλωστε για το λόγο αυτόν, για να μειώσει την έκταση της υφαλοκρηπίδας, η Τουρκία μας ανάγκασε να περιορίσουμε τα εθνικά μας ύδατα στα 6 μίλια αντί για τα 12 που προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο, με την απειλή πολέμου, το περίφημο Casus Belli, που ισχύει ακόμα. Και οι Κυβερνήσεις και των δύο κομμάτων εξουσίας έσπευσαν να συμμορφωθούν προς τας υποδείξεις. Η Κίνησή μας θα επιδιώξει να ξαναγυρίσουμε στα 12 μίλια έχοντας φροντίσει παράλληλα να καταστήσουμε τη χώρα μας απόρθητο φρούριο με εκατοντάδες πυραύλους, χάρη στους οποίους θα μπορούμε να ξαναπούμε σε όσους μας απειλούν «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ».

Ζητώ συγγνώμη για την αναφορά μου σε τεχνικές λεπτομέρειες λίγο-πολύ άγνωστες στο μεγάλο κοινό, που όμως θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε καλλίτερα το παιχνίδι που παίζεται στο Αιγαίο εδώ και πολλά χρόνια και από τις δύο εξαρτημένες από τις ΗΠΑ κυβερνήσεις με αποκορύφωμα το μυστήριο που κρύβεται πίσω από τις πρόσφατες ελληνοτουρκικές επαφές κορυφής.

Γιατί άραγε από το 1982 έως σήμερα η Ελλάδα δεν έχει καθορίσει το δικό της ΑΟΖ, όπως έχουν κάνει όλες σχεδόν οι χώρες του κόσμου, όπως και η Τουρκία στην Μαύρη Θάλασσα; Γιατί όταν η Κύπρος δημιούργησε στα 2004 το δικό της ΑΟΖ και κάλεσε την Ελλάδα να κάνει το ίδιο, ώστε να ενωθούν τα δύο ΑΟΖ, εμείς αρνηθήκαμε; Μέσα σ' αυτό το κοινό ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου θα έμπαινε φυσικά και το Καστελλόριζο.



Μήπως για τον λόγο αυτόν η Ελλάδα φοβήθηκε την Τουρκία και έκανε πίσω; Εδώ η Κύπρος δεν την έλαβε υπ' όψιν και συνήψε συνθήκη με το Ισραήλ για τα δικά τους ΑΟΖ που αφήνει την Τουρκία απ' έξω...

Λέγεται ότι μεγάλα κοιτάσματα βρίσκονται στο τρίγωνο ανάμεσα στο Καστελλόριζο, στην Κρήτη και στην Κύπρο. Και για τον λόγο αυτό κατά το τελευταίο διάστημα η Τουρκία έχει αναπτύξει ιδιαίτερη δραστηριότητα στο Καστελλόριζο, που ως φαίνεται επιδιώκει να εξαιρεθεί από το ελληνικό ΑΟΖ. Θα περιμένουμε να δούμε τα αποτελέσματα των σχετικών συνομιλιών. Ας κρατήσουμε προς το παρόν ως δεδομένα

Πρώτον ότι με τη νέα Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας αλλάζουν ριζικά τα δικαιώματά μας ως προς το Αιγαία.

Δεύτερον ότι το Καστελλόριζο ανήκει αποκλειστικά στο ελληνικό ΑΟΖ και ως εκ τούτου εμποδίζει την Τουρκία να έχει κοινά σύνορα ΑΟΖ με την Αίγυπτο. Και

Τρίτον για τον λόγο αυτόν η Αίγυπτος υπαναχώρησε -πιεζόμενη από την Τουρκία- και δεν υπεγράφη η συμφωνία για τα σύνορα του ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου. Το ίδιο έκανε και η Αλβανία επίσης κάτω από την πίεση τους Τουρκίας. Πρόκειται για ένα χορό εκατοντάδων δισ. Ευρώ, ένα παιχνίδι που παίζεται εδώ και πολλά χρόνια στην πλάτη μας χωρίς να ενημερωθεί όχι μόνο ο ελληνικός λαός αλά ακόμα και η Βουλή των Ελλήνων. Με πρωταγωνιστές τις δύο Κυβερνήσεις και όποια και όσα διεθνή συμφέροντα κρύβονται πίσω τους.

Τέλος με την αναβάθμιση του ρόλου της Τουρκίας σε συνδυασμό με τη δική μας κρίση, είναι ενδεχόμενο οι ΗΠΑ να έχουν βρει κάποια λύση που να τις συμφέρει και σε συνεννόηση με την Τουρκία να μας υποχρεώσουν σε υποχώρηση και μάλιστα σε μια στιγμή που η νέα Σύμβαση Θαλασσών μας δίνει όπως είδαμε ένα μεγάλο πλεονέκτημα ως προς την εκμετάλλευση ενός πολύτιμου μέρους του εθνικού μας πλούτου.

Γνωρίζω εκ των προτέρων ως β΄ κατηγορίας πολίτης, ότι θα αγνοηθώ μεγαλοπρεπώς από την Κυβέρνηση και τα ΜΜΕ που ελέγχει. Γι' αυτό το λόγο απευθύνω την ερώτηση σε σας, τους απλούς πολίτες, μαζί με την προτροπή να αφήσετε κατά μέρος την παθητική σας στάση και με κάθε τρόπο να απαιτήσετε τα δικαιώματα που έχετε ως οι μόνοι «ιδιοκτήτες» αυτής της χώρας. Δεν είστε ένοικοι ούτε παρίες. Είστε τα Αφεντικά και θα πρέπει να το αποδείξετε στην πράξη.

Στο σημείο αυτό θεωρώ αναγκαίο να υπενθυμίσω συνοπτικά τις βασικές τομές που προτείνω να γίνουν για την έξοδο από την κρίση και προ παντός για την κατάκτηση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας και που παρουσίασα στην ομιλία μου την πρώτη του Δεκέμβρη.

Πρώτον: Να εγκαταλείψουμε το δόγμα «Ανήκομεν εις την Δύσιν» και να το αντικαταστήσουμε με τη θέση «Ανήκουμε στην Ελλάδα και μόνο στην Ελλάδα». Που σημαίνει ότι θα πρέπει να μπορούμε να συνάπτουμε συμφωνίες κάθε είδους με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον της χώρας. Οικονομικές, στρατιωτικές, καθώς και σύμφωνα φιλίας και αλληλοβοήθειας. Χωρίς να ανήκουμε, δηλαδή χωρίς να είμαστε εξαρτημένοι από κανένα. Από δω και πέρα ο ορίζοντας θα έχει και πάλι για μας τέσσερα σημεία: Ανατολή, Δύση, Βορρά και Νότο.

Δεύτερον: Η Δύση μας πλήγωσε, μας ταπείνωσε και μας υποχρέωσε να της παραχωρήσουμε εθελοντικά την κηδεμονία της χώρας με τη σύναψη συμφωνιών που θίγουν τα ίδια τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Τρίτον: Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ μηχανορραφούν με τους εθνικιστικούς κύκλους της Τουρκίας, της Αλβανίας και των Σκοπίων, που διεκδικούν φανερά ελληνικά συμφέροντα στην Βόρειο Ελλάδα, στην Ανατολική Μακεδονία, στο Αιγαίο και στην Κύπρο, ενώ εμείς εξακολουθούμε να είμαστε εξαρτημένοι από τις ΗΠΑ και εγκλωβισμένοι στο ΝΑΤΟ. Πρόκειται για μια σχιζοφρενική κατάσταση από την οποία οφείλουμε να απαλλαγούμε.

Τέταρτον: Επειδή η εχθρική μας περικύκλωση στηρίζεται φανερά από τους υποτιθέμενους συμμάχους και προστάτες μας, για να σωθεί η χώρα μας από ενδεχόμενες εχθρικές ενέργειες, Πρώτον πρέπει να υπάρξει ένα Νέο Αμυντικό Δόγμα έξω από τον έλεγχο του ΝΑΤΟ και Δεύτερον να αναζητηθούν τα αναγκαία αμυντικά μέσα από άλλες χώρες δηλαδή την Ρωσία και την Κίνα.

Πέμπτον: Επίσης δεν μας μένει άλλος τρόπος για να απαλλαγούμε από τις δαγκάνες του ΔΝΤ και των Τραπεζών της Ευρώπης εκτός από την εξασφάλιση του αναγκαίου κεφαλαίου και πάλι από την Ρωσία και την Κίνα, με την ελπίδα ότι οι όροι που θα μας θέσουν θα είναι συμβατοί με τα εθνικά μας συμφέροντα.

Για να πραγματοποιηθούν αυτές οι πέντε βαθειές τομές είναι ανάγκη:

Να ερωτηθεί ο Ελληνικός Λαός, ο οποίος και θα λάβει την τελική απόφαση.

Να συμφωνήσουν μαζί μας η Ρωσία και η Κίνα.

Να διαπραγματευτούμε με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ για φιλικό διακανονισμό διατηρώντας εάν κι αυτοί το θελήσουν, τον όποιο βαθμό συνεργασίας συμφωνηθεί και από τις δύο πλευρές. Το ίδιο και με την Ευρώπη. Και

Έκτον: Να επικεντρώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, ώστε κατ' αρχήν το οικονομικό μας πρόβλημα να μπορέσει να λυθεί κατά ένα μεγάλο μέρος από μας τους ίδιους. Για το σκοπό αυτό θα πρέπει να εκπονηθεί από τον ίδιο τον Λαό μας ένα λεπτομερές, επιστημονικά ορθό και ρεαλιστικά εφαρμόσιμο πρόγραμμα αξιοποίησης του δυναμικού της χώρας. Έμψυχου και υλικού.

Αγαπητοί φίλοι,

Σε κάθε τέτοια πρόταση για ριζική στροφή στην πολιτική που ακολουθούμε έως σήμερα, το ερώτημα που ακούω είναι «Μα θα το επιτρέψουν οι Αμερικανοί;». Γεγονός που δείχνει πόσο πολύ είναι ο λαός μας διαβρωμένος από τη βεβαιότητα ότι είμαστε εξαρτημένοι από τους ξένους και γι' αυτό είμαστε καταναγκασμένοι να εφαρμόζουμε κατά γράμμα όλες τις οδηγίες-εντολές που προέρχονται από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την Ευρώπη των Τραπεζών και να ψηφίζουμε τους πολιτικούς και τα κόμματα που γνωρίζουμε ότι έχουν την εύνοια των ξένων. Άλλωστε είδαμε τι πάθαμε όταν θύμωσαν μαζί μας τα Μεγάλα Αφεντικά, όταν ξεσηκωθήκαμε στη δεκαετία του ΄60 με βασικό αίτημα τη Δημοκρατία και μας επέβαλαν την εφτάχρονη Δικτατορία κι αμέσως μετά το Πολυτεχνείο μας τιμώρησαν δίνοντας πράσινο φως στους Τούρκους να καταλάβουν στρατιωτικά το 40% της Κύπρου... Θυμάμαι τον Μητσοτάκη να μου λέει στου Μαξίμου «Φαίνεται πως ο Λευκός Οίκος με έχει διαγράψει και τώρα θα πρέπει να περιμένω το τέλος». Και όταν ο αδελφός μου ο Γιάννης του είπε «Και γιατί δεν αντιδράτε κύριε Πρόεδρε;» του απάντησε «Τι θέλεις να κάνω; Να βγω και να φωνάζω 'Έξω οι Αμερικανοί'; ».

Και ποιος αμφιβάλλει για την οργή των Αμερικανών που προκάλεσε ο Κώστας Καραμανλής με τα ανοίγματά του προς τους Ρώσους και τους Κινέζους και κυρίως για το ΟΧΙ που τόλμησε να πει στον Μπους κατά πρόσωπο στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι εμποδίζοντας τα Σκόπια να μπουν στη Μεγάλη Στρατιωτική Συμμαχία.

Αυτές είναι αλήθειες που κανείς δεν τις συζητά, γιατί οι μεν είναι φοβισμένοι και οι άλλοι, οι εξουσιαστές (πολιτικοί και δημοσιογράφοι) γαντζωμένοι στο άρμα της εξάρτησης. Όμως όλα αυτά τα φοβερά έχω την βεβαιότητα ότι έπαψαν πια να αποτελούν κίνδυνο για την Ελλάδα και τον Ελληνικό Λαό και αφορούν μόνο τις Εξουσίες. Δηλαδή σήμερα οι Αμερικανοί έχουν τη δύναμη να επεμβαίνουν μονάχα στις σφαίρες της οικονομικής και της πολιτικής Εξουσίας. Δηλαδή στην επιφάνεια της εθνικής μας ζωής και όχι στον Λαό στην περίπτωση που εκείνος θα είχε τη δυνατότητα και το θάρρος να αποφασίσει ανεξάρτητος και ελεύθερος σύμφωνα με τα δικά του συμφέροντα και τη δική του θέληση χωρίς να ρωτήσει κανένα.

Εγώ ο ίδιος ομολογώ ότι συνεργάστηκα για τη Λύση Καραμανλή αναγνωρίζοντας τη δύναμη της εξάρτησής μας από τους Αμερικανούς και προβαίνοντας εν γνώσει μου σε συμβιβασμό. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι στα 1973 που μίλησα για την Λύση Καραμανλή, είχαν περάσει μόλις 23 χρόνια από το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου, δηλαδή τότε που η Αμερικανοκρατία διοικούσε ουσιαστικά την Ελλάδα έχοντας διεισδύσει βαθειά στον Στρατό, στην Αστυνομία, την Οικονομία, το Κράτος, στο Πολιτικό Σύστημα με κύριο όργανό τους τον θρόνο. Και από τις 21 Απριλίου του 1967 είχε επιβάλει καθεστώς ανοιχτής στρατιωτικής δικτατορίας.

Θυμάμαι ότι όταν στην Ουάσιγκτον στα 1974 κάποιος Αμερικανός αξιωματούχος με ρώτησε ποιο θα ήταν το όφελός μας με τη «Λύση Καραμανλή», του είπα «Σήμερα με την Χούντα έχετε το 100%. Με την «Λύση Καραμανλή» θα αποκτήσουμε το 50% προς το παρόν...».

Ήξερα λοιπόν από πρώτο χέρι ότι είμαστε υποχρεωμένοι να συμβιβαστούμε, γιατί τότε είχαν το 100% στον έλεγχο των ενόπλων δυνάμεων, του αστυνομικού κράτους και του διαβρωμένου κρατικού και δημόσιου τομέα...

Όμως μ' αυτές τις τρεις λέξεις που τους είπα, «προς το παρόν» εννοούσα τη μέρα που θα φτάσει και που ο κίνδυνος για μια επανάληψη του 1967 θα έχει εκλείψει. Κι αυτή η μέρα είναι το σήμερα! Και γι' αυτό ξαναβγήκα στις επάλξεις. Γιατί βλέπω ότι εκτός από την αδυναμία των Αμερικανών να παρέμβουν δυναμικά, επί πλέον το δικό τους πολιτικό-οικονομικό οικοδόμημα, δηλαδή όλες οι εξαρτημένες δυνάμεις πολιτικές, οικονομικές και προπαγανδιστικές βρίσκονται σε τροχιά οικονομικής, πολιτικής και ηθικής διάλυσης.

Θέλω λοιπόν να σας πω ξεκάθαρα: Πιστεύω ακράδαντα ότι ο ουσιαστικός συσχετισμός δυνάμεων σήμερα μας βοηθά ώστε η μοναδική πατριωτική λύση να βρίσκεται κατά 100%, αποκλειστικά στην ελεύθερη θέληση του Ελληνικού Λαού. Ας το καταλάβουν όλοι καλά. Είμαστε ελεύθεροι! Φτάνει μονάχα να το πιστέψουμε και οι ίδιοι, ώστε να γυρίσουμε οριστικά την πλάτη στους φανερούς και τους κρυφούς φίλους και συνεργάτες των Αμερικανών κάθε λογής και να οργανώσουμε την ενότητα του Λαού στη βάση της Ανεξαρτησίας της χώρας και της ελευθερίας του Λαού να επιλέξει κυριαρχικά τις λύσεις του τον συμφέρουν.

Τελειώνοντας θα ήθελα να επανέλθω στο πρόβλημα της ξένης εξάρτησης, διότι υποθέτω ότι η πλειοψηφία αν όχι το σύνολο των Ελλήνων την συνδέει με την παρουσία στρατιωτικών δυνάμεων κατοχής είτε με εμφανείς μηχανισμούς καταστολής. Όπως όμως είδαμε, μπορεί να υπάρξει εξάρτηση και μάλιστα από ξένες δυνάμεις με πολλούς άλλους τρόπους ραφιναρισμένους και αόρατους για τους ανύποπτους πολίτες, ειδικά όπως από το 1974 έως σήμερα, όπου μετά την πτώση της χούντας περάσαμε στο καθεστώς της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Σας ανέφερα πιο πριν την προσωπική μου πείρα που επειδή από τον Ιανουάριο του 1973 όταν το ΚΚΕ και ο Ανδρέας Παπανδρέου απέκλεισαν κάθε δυνατότητα ενότητας των αντιστασιακών δυνάμεων δηλαδή τη μοναδική δυνατότητα για την απαλλαγή μας από τη χούντα βασισμένοι στη θέληση και τη δύναμη του λαού ανέλαβα την ιστορική ευθύνη να φορτωθώ το βάρος για τη «Λύση Καραμανλή» η οποία θα μας απήλλασσε μεν από τους στρατιωτικούς, όμως θα είχε συγχρόνως δύο εξόχως αρνητικά χαρακτηριστικά, ότι πρώτον θα έδινε συγχωροχάρτι στους εθνικόφρονες πολιτικούς που ήταν και οι κύριοι υπεύθυνοι για την έλευση της χούντας και δεύτερον θα διαιώνιζε την κυριαρχική παρουσία των Αμερικανών με ηπιότερο χαρακτήρα. Όπως και έγινε. Και επειδή οι υπεύθυνοι αξιωματούχοι των ΗΠΑ ειδικά μετά το Πολυτεχνείο έψαχναν κι αυτοί τρόπους για να απαλλαγούν από τους στρατιωτικούς και συμφωνούσαν μαζί μου για τη Λύση Καραμανλή, με κάλεσαν στην Ουάσιγκτον τον Ιούνιο του 1974 να μεσολαβήσω, προκειμένου να δεχθεί ο Καραμανλής να αναλάβει αυτόν τον ρόλο.

Δεν μετανοιώνω για το ιστορικό έργο που ανέλαβα, διότι πρώτον θεώρησα ότι η εξάρτηση σε συνθήκες δικτατορίας είναι βαθύτερη και σκληρότερη παρά σε καθεστώς κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και δεύτερον γιατί ήλπιζα ότι μέσα στις νέες συνθήκες θα είχαμε κυρίως σαν Αριστερά τη δυνατότητα να παλέψουμε, ώστε να απαλλαγούμε κάποτε από αυτή. Εξ ου και οι προσπάθειές μου για την Ενότητα της Αριστεράς, που δυστυχώς δεν ευοδώθηκαν. Φρόντισε όμως ο χρόνος και άλλοι παράγοντες όπως το ΠΑΣΟΚ της πρώτης τετραετίας, ώστε οι Αμερικανοί να χάσουν τα κύρια φρούρια δικτατορικού ελέγχου της χώρας μας: τις ένοπλες δυνάμεις, την αστυνομία, καθώς και ευαίσθητους τομείς του Κρατικού Μηχανισμού, έτσι που να μην μπορούν πια να μας απειλούν με τους γνωστούς τρόπους, οι οποίοι επιμένουν σαν εφιάλτες να παραλύουν το λαό μας, που εξακολουθεί να πιστεύει ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς την έγκριση των Αμερικανών.

Γι' αυτό το λόγο θέλω να βροντοφωνάξω για να ακουστεί από όλους τους Έλληνες ότι δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα για ένα νέο 1967. Η δε υπαρκτή επιρροή των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης των Τραπεζών είναι βέβαιο ότι μπροστά στο ενδεχόμενο μιας απόφασης του ελληνικού λαού για ριζοσπαστικές λύσεις, θα συνεργαστούν μαζί μας , φτάνει να μη θιγούν βασικά στρατηγικά τους συμφέροντα. Και γι' αυτό το λόγο ανέφερα ήδη ότι οι δικές μας επιδιώξεις θα πρέπει να αποβλέπουν στη διασφάλιση των εθνικών και λαϊκών μας συμφερόντων είτε με τη σύναψη συμφωνιών με διάφορες χώρες είτε με την εξάλειψη των όρων που θίγουν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, την οικονομική μας ανάπτυξη και την εξάρτηση από διεθνή κέντρα που είτε μας υποδουλώνουν οικονομικά (όπως με το Μνημόνιο και την Τρόικα) είτε μας συμπαρασύρουν σε ενέργειες οι οποίες δεν είναι σύμφωνες με την προσήλωσή μας στην παγκόσμια Ειρήνη και τον σεβασμό της ακεραιότητας όλων των λαών, (όπως η στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ).

Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις πιστεύω ότι είμεθα απολύτως ελεύθεροι να προχωρήσουμε χωρίς καθυστέρηση για τη σωτηρία και την αναγέννηση της πατρίδας। Ελεύθεροι, Ελεύθεροι, Ελεύθεροι.
.