Τρίτη 22 Μαΐου 2012

Ανοιχτή επιστολή προς βουλευτές, πολιτικούς

.
Αξιόμεμπτα μέλη του Κοινοβουλίου και των δύο προηγούμενων κυβερνήσεων,

Νομίζω πως κατανοώ ποιο είναι το θεμελιακό σας πρόβλημα, όσον αφορά τη διακυβέρνηση του τόπου – το οποίο, βέβαια, γίνεται αυτομάτως δικό μας πρόβλημα (των κυβερνομένων). Έχω, λοιπόν, χρέος να σας το γνωστοποιήσω.

Το θεμελιακό σας πρόβλημα είναι ότι δεν συμπάσχετε. Και δεν συμπάσχετε, διότι δεν έχετε σχετικό βίωμα. Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, δεν έχετε γνωρίσει φτώχια, βιοπάλη, κακουχία, απόρριψη, ματαίωση, εγκατάλειψη, φόβο, απόγνωση. Δεν έχετε γνωρίσει όλα αυτά που οργώνουν βαθιά την ψυχή ενός ανθρώπου, ώστε να μπορέσει να δεχτεί μέσα της τον σπόρο της συμπόνιας. Από αυτή την άποψη είστε κοινωνικά ανάπηροι. Ο άνθρωπος είναι προορισμένος και να πονάει, επομένως στο βαθμό που αποποιείστε το δικό σας μεράδι του πόνου δεν είστε άνθρωποι.

Αμέτοχοι καθώς στέκεστε στην αγωνία των ανθρώπων, είστε αναρμόδιοι να  βρείτε λύση στα προβλήματα που τη γεννούν. Μοιάζετε σαν μια παρέα αντρών που συζητούν τις ωδίνες του τοκετού, παριστάνοντας μάλιστα τους ειδικούς. Γελοίο δεν ακούγεται; Το ίδιο κι εσείς.

Για να είμαι δίκαιος και ακριβής, υπάρχει δυνατότητα μετοχής στον πόνο και την αγωνία των άλλων, σε ικανοποιητικό βαθμό, χωρίς προϋπάρχον σχετικό προσωπικό βίωμα. Αυτή η δυνατότητα είναι ανοιχτή για λίγους, εκείνους που έχουν το ψυχικό χάρισμα να συντονίζονται στον παλμό της συλλογικής ανάγκης, ενίοτε καταπιέζοντας την ατομική. Τους λένε ποιητές.

Αφού, λοιπόν, σας λείπει το βίωμα, μήπως είστε ποιητές; Αυτό ας το κρίνει ο καθένας.

Αλλά αν δεν έχετε νιώσει ποτέ στο πετσί σας τον πόνο τον δικό μας ούτε διαθέτετε την ποιητική ευαισθησία της συναίσθησης, τότε σε τι μπορείτε άραγε να μας φανείτε χρήσιμοι;

Ξένοι άνθρωποι, λαοί της Ευρώπης και του κόσμου έχουν δακρύσει παρακολουθώντας την άληκτη κατασπάραξη του ελληνικού λαού.

Από την άλλη μεριά, ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ, και ενώ η χώρα του δεν βρίσκεται ακόμα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, αποφάσισε μείωση του μισθού του προέδρου, του πρωθυπουργού και των υπουργών της χώρας κατά 30%.

Αναρωτιέμαι: γιατί η ελληνική πολιτική ελίτ δεν έχει δείξει αντίστοιχη ευαισθησία; Γιατί ο μισθός σας να είναι 6500€ τον μήνα, τη στιγμή που ένας επίκουρος καθηγητής πανεπιστημίου αμείβεται με 1500€, όσο και ένας γιατρός του ΕΟΠΥΥ (μαζί με τις εφημερίες); Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι είστε ανώτεροι από τους γιατρούς και τους καθηγητές πανεπιστημίου;

Όχι, κυρίες και κύριοι. Δεν δικαιούστε να κυβερνάτε αφ’ υψηλού και εκ του μακρόθεν. Δεν δικαιούστε να αποφασίζετε για την κοινωνία έξω από την κοινωνία. Δεν δικαιούστε από τον ουρανό να ορίζετε τη Γη. Δεν είστε θεοί.

Όχι, κυρίες και κύριοι. Αν θέλετε να είστε ελάχιστα πειστικοί, αλλά και έντιμοι, θα πρέπει να προσγειωθείτε στον πλανήτη. Να πλησιάσετε τα προβλήματα, να μυρίσετε το χνώτο των κοινών ανθρώπων. Θα πρέπει να στριμωχτείτε και να νιώσετε μια πρέζα αγωνία. Θα πρέπει να ιδρώσετε και να δακρύσετε μαζί μας.

Για να μη μακρηγορώ, σας θέτω δύο πολύ συγκεκριμένα ερωτήματα, που αποτελούν ταυτόχρονα κριτήρια και προϋποθέσεις. Όσα λόγια και αν πείτε, λόγια παχιά και ανέξοδα, του αέρα λόγια, δεν πείθετε πια παρά ελάχιστους και δεν νομιμοποιείστε απέναντι στην κρίση της ιστορίας, αν δεν απαντήσετε καταφατικά σε αυτά τα δύο απλά ερωτήματα:

1.    Έχετε ποτέ κλάψει για τα βάσανα αυτού του λαού, για τα οποία και εσείς ευθύνεστε; Έχετε ποτέ κλάψει για τους φτωχούς, τους ασθενείς, τους απελπισμένους, τους αυτόχειρες;
2.    Δέχεστε να αμείβεστε για τις υπηρεσίες σας στον ελληνικό λαό με 1500€ τον μήνα;

Αν απαντήσετε «ναι» και στα δύο, τότε συζητάμε παραπέρα. Αν, όμως, απαντήσετε «όχι» έστω και σε ένα, τότε πηγαίνετε στην ευχή του Θεού. Έρχονται άλλοι, καλύτεροι από σας.

Ρομπέν 
.

Κυριακή 6 Μαΐου 2012

Εκλογές 2012

.
ΟΧΙ ΠΑΣΟΚ.
ΟΧΙ ΝΔ.
ΟΧΙ.

Ρομπέν
.