Τρίτη 22 Μαΐου 2012

Ανοιχτή επιστολή προς βουλευτές, πολιτικούς

.
Αξιόμεμπτα μέλη του Κοινοβουλίου και των δύο προηγούμενων κυβερνήσεων,

Νομίζω πως κατανοώ ποιο είναι το θεμελιακό σας πρόβλημα, όσον αφορά τη διακυβέρνηση του τόπου – το οποίο, βέβαια, γίνεται αυτομάτως δικό μας πρόβλημα (των κυβερνομένων). Έχω, λοιπόν, χρέος να σας το γνωστοποιήσω.

Το θεμελιακό σας πρόβλημα είναι ότι δεν συμπάσχετε. Και δεν συμπάσχετε, διότι δεν έχετε σχετικό βίωμα. Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, δεν έχετε γνωρίσει φτώχια, βιοπάλη, κακουχία, απόρριψη, ματαίωση, εγκατάλειψη, φόβο, απόγνωση. Δεν έχετε γνωρίσει όλα αυτά που οργώνουν βαθιά την ψυχή ενός ανθρώπου, ώστε να μπορέσει να δεχτεί μέσα της τον σπόρο της συμπόνιας. Από αυτή την άποψη είστε κοινωνικά ανάπηροι. Ο άνθρωπος είναι προορισμένος και να πονάει, επομένως στο βαθμό που αποποιείστε το δικό σας μεράδι του πόνου δεν είστε άνθρωποι.

Αμέτοχοι καθώς στέκεστε στην αγωνία των ανθρώπων, είστε αναρμόδιοι να  βρείτε λύση στα προβλήματα που τη γεννούν. Μοιάζετε σαν μια παρέα αντρών που συζητούν τις ωδίνες του τοκετού, παριστάνοντας μάλιστα τους ειδικούς. Γελοίο δεν ακούγεται; Το ίδιο κι εσείς.

Για να είμαι δίκαιος και ακριβής, υπάρχει δυνατότητα μετοχής στον πόνο και την αγωνία των άλλων, σε ικανοποιητικό βαθμό, χωρίς προϋπάρχον σχετικό προσωπικό βίωμα. Αυτή η δυνατότητα είναι ανοιχτή για λίγους, εκείνους που έχουν το ψυχικό χάρισμα να συντονίζονται στον παλμό της συλλογικής ανάγκης, ενίοτε καταπιέζοντας την ατομική. Τους λένε ποιητές.

Αφού, λοιπόν, σας λείπει το βίωμα, μήπως είστε ποιητές; Αυτό ας το κρίνει ο καθένας.

Αλλά αν δεν έχετε νιώσει ποτέ στο πετσί σας τον πόνο τον δικό μας ούτε διαθέτετε την ποιητική ευαισθησία της συναίσθησης, τότε σε τι μπορείτε άραγε να μας φανείτε χρήσιμοι;

Ξένοι άνθρωποι, λαοί της Ευρώπης και του κόσμου έχουν δακρύσει παρακολουθώντας την άληκτη κατασπάραξη του ελληνικού λαού.

Από την άλλη μεριά, ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ, και ενώ η χώρα του δεν βρίσκεται ακόμα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, αποφάσισε μείωση του μισθού του προέδρου, του πρωθυπουργού και των υπουργών της χώρας κατά 30%.

Αναρωτιέμαι: γιατί η ελληνική πολιτική ελίτ δεν έχει δείξει αντίστοιχη ευαισθησία; Γιατί ο μισθός σας να είναι 6500€ τον μήνα, τη στιγμή που ένας επίκουρος καθηγητής πανεπιστημίου αμείβεται με 1500€, όσο και ένας γιατρός του ΕΟΠΥΥ (μαζί με τις εφημερίες); Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι είστε ανώτεροι από τους γιατρούς και τους καθηγητές πανεπιστημίου;

Όχι, κυρίες και κύριοι. Δεν δικαιούστε να κυβερνάτε αφ’ υψηλού και εκ του μακρόθεν. Δεν δικαιούστε να αποφασίζετε για την κοινωνία έξω από την κοινωνία. Δεν δικαιούστε από τον ουρανό να ορίζετε τη Γη. Δεν είστε θεοί.

Όχι, κυρίες και κύριοι. Αν θέλετε να είστε ελάχιστα πειστικοί, αλλά και έντιμοι, θα πρέπει να προσγειωθείτε στον πλανήτη. Να πλησιάσετε τα προβλήματα, να μυρίσετε το χνώτο των κοινών ανθρώπων. Θα πρέπει να στριμωχτείτε και να νιώσετε μια πρέζα αγωνία. Θα πρέπει να ιδρώσετε και να δακρύσετε μαζί μας.

Για να μη μακρηγορώ, σας θέτω δύο πολύ συγκεκριμένα ερωτήματα, που αποτελούν ταυτόχρονα κριτήρια και προϋποθέσεις. Όσα λόγια και αν πείτε, λόγια παχιά και ανέξοδα, του αέρα λόγια, δεν πείθετε πια παρά ελάχιστους και δεν νομιμοποιείστε απέναντι στην κρίση της ιστορίας, αν δεν απαντήσετε καταφατικά σε αυτά τα δύο απλά ερωτήματα:

1.    Έχετε ποτέ κλάψει για τα βάσανα αυτού του λαού, για τα οποία και εσείς ευθύνεστε; Έχετε ποτέ κλάψει για τους φτωχούς, τους ασθενείς, τους απελπισμένους, τους αυτόχειρες;
2.    Δέχεστε να αμείβεστε για τις υπηρεσίες σας στον ελληνικό λαό με 1500€ τον μήνα;

Αν απαντήσετε «ναι» και στα δύο, τότε συζητάμε παραπέρα. Αν, όμως, απαντήσετε «όχι» έστω και σε ένα, τότε πηγαίνετε στην ευχή του Θεού. Έρχονται άλλοι, καλύτεροι από σας.

Ρομπέν 
.

3 σχόλια:

E[BLOG]HMENOΣ (a.k.a kaliteros) είπε...

Γεια σου φίλε μου Ρομπέν.
Ένα υπολογίσημο αντεπιχείρημα για την αμοιβή του βουλευτή είναι οτι πρέπει ο μισθός του να είναι υψηλός έτσι ώστε να μην μπει στον πειρασμό του χρηματισμού.
Βέβαια, εκ του αποτελέσματος μπορεί άνετα να καταρριφθεί το επιχείρημα μιας και οι μίζες και τα δωράκια είναι πολλές φορές δεκαπλάσια-εκατονταπλάσια του υψηλού μισθού τους.
Οι όμορφες/ουσιώδεις ανοιχτές επιστολές, όμορφα...αγνοούνται.

E[BLOG]HMENOΣ (a.k.a kaliteros) είπε...

Α, το ξέχασα.
Το "αξιόμεμπτα", έγραψε!!!

Ρομπέν είπε...

Γεια σου παλιόφιλε Καλύτερε.
Να το δεχτώ το αντεπιχείρημα, σε περίοδο ειρήνης. Μα σε περίοδο πολέμου, οι προτεραιότητες αλλάζουν. Δεν προέχει να φοράς καθαρό σώβρακο (αίτημα απόλυτα σεβαστό σε περίοδο ειρήνης), αλλά να έχεις σφαίρες στο όπλο σου. Οι άκαπνοι αυτοί τύποι δεν έχουν την παραμικρή ιδέα τι ζητάνε από τους πολίτες. Δεν τους ενδιαφέρει καν, γιατί δεν τους αγγίζει. Η μόνη λύση είναι να τους αγγίξει, έτσι ώστε να αρχίσει να τους ενδιαφέρει. Αυτή τη στιγμή δεν εμπιστεύομαι κανέναν να οδηγήσει τη χώρα και τον λαό, αν δεν δέχεται να κάνει αυτή τη θυσία: θα παίρνει 1500 έως ότου, με την πολιτική που θα χαράξει, επαφανέρει τα εισοδήματα στο επίπεδο του 2009. Όταν θα το καταφέρει αυτό, ας πάρει αναδρομικά όλη τη διαφορά, δεν με πειράζει. Ας του δώσουμε και πρόσθετο μπόνους απόδοσης του ανθρώπου. Ας ρίξουμε και τιμητικές βολές για την πάρτη του. Αλλά τώρα είναι απαράδεκτο, αναίσθητα τομάρια που αμείβονται από 6500 έως 20.000 ευρώ το μήνα, να κατεβάζουν τον βασικό μισθό στα 480 και να πετσοκόβουν τις συντάξεις.