.Ας κάνουμε, για χάρη της συζήτησης, μερικές απλόχερες, αβέρτες παραδοχές. Δεχόμαστε ότι η νέα γρίπη είναι, για τον έναν ή τον άλλο λόγο, εξαιρετικά επικίνδυνη, μακράν πιο επικίνδυνη από την κοινή γρίπη, σωστό θανατικό. Δεχόμαστε ότι η πανδημία είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Δεχόμαστε τέλος – διάολε, ας το γλεντήσουμε – ότι τα εμβόλια που προσφέρονται προφυλάσσουν 100% από τη γρίπη και έχουν μηδενικές παρενέργειες, τα εμβόλια είναι ό,τι πιο αθώο υπάρχει (είπαμε, ας το γλεντήσουμε!).
Κατόπιν αυτών των παραδοχών, απελεύθεροι από καχυποψίες και συνωμοσιολογικά άγχη, ας εξετάσουμε τα φαινόμενα με απαθή ψυχραιμία, από αμιγώς πολιτική σκοπιά (είπαμε, το ιατρικό μέρος το έχουμε λύσει).
Το φαινόμενο που εντοπίζουμε είναι η πρεμούρα των αρμοδίων για τον εμβολιασμό των μαζών.
Ανησυχεί και κόπτεται η Υπουργός Υγείας, κυρία Ξενογιαννακοπούλου, για το χαμηλό ποσοστό των Ελλαδιτών εμβολιασθέντων. Ρίγη συγκίνησης μας διαπερνούν. Τόσο καλή κυρία αυτή η Ξενογιαννακοπούλου!
Συνεχίζοντας ψύχραιμοι την ανάλυσή μας, αναρωτιόμαστε: αυτή η γρίπη είναι το μοναδικό ή το μείζον πρόβλημα που απειλεί την ύπαρξή μας; Πολύ το γενικεύεις, θα μου πείτε. Δεκτόν. Άντε, να το περιορίσω: Αυτή η γρίπη είναι το μοναδικό ή το μείζον πρόβλημα που απειλεί την
υγεία μας; Γιατί η ταπεινότητά μου αυτή την εντύπωση αποκομίζει. Τόσος ζήλος από τη μεριά του Υπουργείου Υγείας και τέτοια εξαντλητική αναφορά από τα ΜΜΕ (ξέρουμε ανά πάσα στιγμή πόσοι έχουν υποκύψει από τη νόσο, την ηλικία τους, αν είχαν υποκείμενο νόσημα και σε ποια εντατική εξέπνευσαν) σε αυτό το συμπέρασμα παραπέμπουν.
Ψύχραιμοι πάντα, ας θέσουμε και μερικά ερωτήματα:
1. Η υπερκατανάλωση φαρμάκων από τον ελληνικό πληθυσμό δεν είναι μείζον κι επείγον πρόβλημα; Το γεγονός ότι
οι Έλληνες είναι πρώτοι στην κατανάλωση αντιβιοτικών στην Ευρώπη δεν είναι μείζον κι επείγον πρόβλημα; Γιατί δεν θίγεται καθημερινά; Γιατί δεν διενεργούνται εκστρατείες ενημέρωσης; Γιατί δεν προβάλλονται από τα ΜΜΕ οι συχνοί θάνατοι από λοιμώξεις στις εντατικές, εξαιτίας ανθεκτικότατων στελεχών μικροβίων και βακτηρίων, που δεν τα πιάνει πια κανένα αντιβιοτικό, διότι έχουν εκτεθεί σε υπερδόσεις και εξελικτικά (δαρβινικά) έχουν προσαρμοστεί; Οι γιατροί που συνταγογραφούν τα αντιβιοτικά (αλλά και κάθε είδους φάρμακα) ωσάν να ήταν καραμέλες βουτύρου δεν έχουν πτυχίο Ιατρικής; Δεν έχουν δεσμευτεί με τον όρκο του Ιπποκράτη; Με βάση ποια λογική τους ίδιους αυτούς γιατρούς, που επιδεικνύουν τόση ανευθυνότητα σε αυτό το ζήτημα, να τους εμπιστευτούμε αβασάνιστα σε άλλα ζητήματα (π.χ. στο ζήτημα του εμβολιασμού);
2.
Στα Οινόφυτα Βοιωτίας οι θάνατοι από καρκίνο εξαπλασιάστηκαν μέσα σε μία εικοσαετία (1989-2009), εξαιτίας του εξασθενούς χρωμίου και άλλων τοξικών και καρκινογόνων ουσιών που περιέχονται στα λύματα τα οποία αποβάλλουν στον ποταμό Ασωπό κατά χιλιάδες τόνους, ανενόχλητες, εκατοντάδες βιομηχανίες που λειτουργούν στον νομό χωρίς νόμιμες προδιαγραφές και με την ανοχή όλων των κυβερνήσεων και των τοπικών αρχών από το 1969. Πού είναι η ευαισθησία των υπουργών; Πού ο ζήλος των ΜΜΕ; Γιατί δεν σφυροκοπούν ανελέητα αυτό το πρόβλημα, όπως κάνουν με τη γρίπη; Γιατί επί δεκαετίες τώρα δεν έχει δοθεί λύση; Γιατί ανθρώπινες υπάρξεις αρρωσταίνουν βαριά, τυραννιούνται και πεθαίνουν, πληθυσμοί ολόκληροι ζουν υπό καθεστώς τρόμου, και το ζήτημα δεν παίρνει διαστάσεις εθνικού επείγοντος; Πού στο κέρατο κρύβονται όλοι οι παραθυρικοί παρλαπίπες που μας τα έχουν ζαλίσει με τον Η1Ν1; Σε ποια νιρβάνα αναπαύονται κυβερνητικοί παράγοντες και ιατρικές αυθεντίες από το Χάρβαρντ ή όπου επί Γης, και δεν εξαπολύουν πύρινους μύδρους κατά αυτής της εγκληματικής ολιγωρίας του ελληνικού κράτους; Μάλιστα, όχι μόνο το πρόβλημα δεν εξαλείφεται στην πηγή του, αλλά μαθαίνουμε ότι
συστηματικά μεταφέρεται και σε άλλα μέρη. Μιλάμε, κυριολεκτικά, για μετάσταση του καρκινώματος.
3. Ανάλογοι κίνδυνοι για την υγεία των κατοίκων και ανάλογες ευθύνες προκύπτουν και από τη λειτουργία των μεταλλείων χρυσού στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής, λόγω της χρήσης κυανίου για τον διαχωρισμό του χρυσού. Οι φιλεύσπλαχνοι άρχοντές μας φαίνεται ότι έχουν δρομολογήσει την εντατικοποίηση της εξόρυξης σε βαθμό που θα μεταβάλει τη Χαλκιδική σε κρανίου τόπο. Ομοίως κι εδώ, ελάχιστες και σποραδικές οι φωνές που καταδεικνύουν το μέγεθος της απειλής, που κατονομάζουν το συντελεσθέν και συντελούμενο περιβαλλοντικό και οικονομικό έγκλημα. Ένα έγκλημα που ήδη έχει βαριές συνέπειες στην υγεία των κατοίκων και θα έχει ανυπολόγιστα βαρύτερες, αν επιτραπεί η εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης. Σιγή κι εδώ. Τίποτα το επείγον. Τίποτα το έκτακτο. Όλα βαίνουν καλώς. Ησυχία στο μέτωπο. Γιατί; Γιατί μεριάζουν οι άρχοντες, γιατί σιωπούν οι κράχτες;
Χωρίς δυσκολία θα μπορούσα να συνεχίσω τη λίστα και να γεμίσω πολλές σελίδες. Αλλά νομίζω ότι οι αναφορές αυτές αρκούν ως ενδεικτικά παραδείγματα.
Και τώρα απόπειρα απάντησης στα παραπάνω ερωτήματα: Follow the money. Έτσι, λιτά κι αμερικάνικα. Κυνικά. Σε όποια περίπτωση (όπως αυτή της γρίπης) οι επιστημονικές γνωματεύσεις συμπλέουν με τη ροή του χρήματος, δηλαδή με τα μεγάλα συμφέροντα, ανασύρονται, προβάλλονται, διασαλπίζονται με εξουθενωτική συχνότητα και ένταση, μέχρι που να διαποτιστεί η συνείδηση του βομβαρδιζόμενου υποκειμένου, να κουρελιαστεί το ηθικό του, να καμφθούν οι όποιες αντιστάσεις του. Σε κάθε αντίθετη περίπτωση (όπου οι επιστημονικές γνωματεύσεις πάνε κόντρα στη ροή του χρήματος, δηλαδή στα μεγάλα συμφέροντα) είτε μένουν στην αφάνεια είτε παρουσιάζονται ως αυθαίρετες υπερβολές, μονομερείς αναχρονισμοί, γραφικότητες παλαιοημερολογιτών που αντιμάχονται την οικονομική πρόοδο και την ευημερία του τόπου. Το πάγιο μοτίβο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η αποσιώπηση. Μη μιλήσει κανείς, και το οποιοδήποτε έγκλημα θα βρει δρόμο για να διαβεί. Έστω και υπογείως. (Την τελευταία μέρα πριν την αλλαγή της κυβέρνησης
υπέγραψε ο απερχόμενος Υπουργός Περιβάλλοντος Γιώργος Σουφλιάς την «Προκαταρκτική Περιβαλλοντική Εκτίμηση/Αξιολόγηση» του «Επενδυτικού Σχεδίου Ανάπτυξης των Μεταλλείων Κασσάνδρας» από την ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ. Γιατί την τελευταία μέρα; Αυτό το ερώτημα, μόνο του αυτό, αρκεί για να ισοπεδώσει την αξιοπιστία προσώπων και μηχανισμών. Εξάλλου, το επόμενο πρωί – και κάθε πρωί εφεξής – θα έπρεπε να βουίξουν οι τηλεοράσεις και οι εφημερίδες γι’ αυτήν την τουλάχιστον ύποπτη κίνηση, να διαπομπεύσουν τον δράστη, να γνωστοποιήσουν σε κάθε Έλληνα και με κάθε λεπτομέρεια το τι σχεδιάζεται για τη Χαλκιδική, να καλέσουν τον λαό σε εγρήγορση, σε κριτική στάση απέναντι σε ένα θέμα εθνικής σημασίας – παραχώρηση ελληνικού εδάφους σε ξένη εταιρία προς εκμετάλλευση. Όχι μόνο δεν βούιξαν, αλλά ψάξτε στο google να βρείτε καμιά αναφορά του γεγονότος στον Τύπο κι αν βρείτε γράψτε μου. Φυσικά, είναι αναρίθμητες οι παρόμοιες αποφάσεις της τελευταίας μέρας.)
Συμπέρασμα: Το σύστημα (κυβερνήσεις, τοπικές αρχές, ΜΜΕ, επιστημονικές αυθεντίες) είναι πια εντελώς αναξιόπιστο. Αν όχι και επικίνδυνο. Πυξίδα τους είναι το κέρδος, η αναρρίχηση, οι ατομικές και κλαδικές επιδιώξεις. Μέθοδός τους η υποταγή, η συμμόρφωση με τις επιταγές των ισχυρών, η ομογενοποίηση, η κατασίγαση ή η περιθωριοποίηση κάθε φωνής αμφισβήτησης, ο τρόμος, ο σκοταδισμός, ο χειρισμός, ο εξανδραποδισμός. Είναι απολύτως βέβαιο: το σύστημα δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για σένα και για μένα. Είμαστε μόνοι μας.
Υπό το φως αυτού του συμπεράσματος τίθεται εν αμφιβόλω η αρχική μας παραδοχή περί δριμύτητας της γρίπης και ασφάλειας του εμβολίου. Διότι τόσο η δριμύτητα όσο και η ασφάλεια είναι πιστοποιήσεις και διασαλπίσεις από ένα σύστημα που τελικώς το κρίναμε αναξιόπιστο. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, δεν μπορώ, με τα φτωχά δεδομένα και τη φτωχή μου κρίση, να αποκλείσω καμία από τις δύο εκδοχές: Ναι, μπορεί η τρέχουσα επιδημία γρίπης να είναι εξόχως δριμεία και το εμβόλιο σχετικά ασφαλές, δηλαδή σχετικά συμφέρον (μικρότεροι οι κίνδυνοι του εμβολιασμού από τους κινδύνους του μη εμβολιασμού). Και, ναι, μπορεί η ιστορία του Η1Ν1 να είναι ένα στημένο επικοινωνιακό παιχνίδι και το εμβόλιο να έχει διόλου συμφέρουσες βραχυπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες συνέπειες. Με ζωντανό το ανακλαστικό αντίδρασης στην επιθετική ιδιοτέλεια, διατηρώ το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής. Ειδικά δε, στον τρόπο που θα ψοφήσω.
Ρομπέν