Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Μέρες κατοχής

.
Η τρομοκρατική προπαγάνδα που εξαπολύθηκε χθες από πολιτικούς και ΜΜΕ θα διδάσκεται σε σεμινάρια κοινωνιολογίας ως εξέχον case study. Η τρομοκρατική προπαγάνδα ήταν συντεταγμένη και καταιγιστική. Η απόλυτη κυριαρχία της στα ΜΜΕ και η ανυπαρξία αντίθετης φωνής αποτελεί αδιάσειστη απόδειξη του ότι βρισκόμαστε υπό κατοχή. Μοιάζει να είμαστε στην Αθήνα του 1943, με τα ραδιόφωνα σφραγισμένα από τους Γερμανούς κατά τρόπο ώστε να μπορούν να λαμβάνουν μόνο το σήμα του Σταθμού της Αθήνας, ο οποίος ελεγχόταν από τους κατακτητές. Τότε, σε κάποια σπίτια διασώζονταν παράνομοι δέκτες, μέσω των οποίων οι Έλληνες, με κίνδυνο της ζωής τους, άκουγαν το BBC. Σήμερα, οι Έλληνες που αρνούνται να τρέφονται με την κατοχική προπαγάνδα στρέφονται στα blogs. Είναι θέμα χρόνου να κηρυχτούν και αυτά παράνομα, βάσει της συνθήκης ACTA.

Οι ανεκδιήγητοι στρατηγοί Παπαδήμος, Παπανδρέου και Σαμαράς πάσχισαν, στα διαγγέλματά τους, να μας πείσουν ότι η υπογραφή του νέου μνημονίου είναι ο μονόδρομος προς τη σωτηρία, ενώ η μη υπογραφή ισοδυναμεί με άνοιγμα των πυλών της κολάσεως. Οι ανεκδιήγητοι στρατηγοί, μαζί με τους συνταγματάρχες της κατοχικής ενημέρωσης, έσπειραν τον τρόμο και τον πανικό, μιλώντας για άδεια ράφια στα σούπερ μάρκετ και στα φαρμακεία, διακοπή της προμήθειας καυσίμων, κλειστά σχολεία και νοσοκομεία, αδυναμία πληρωμής μισθών και συντάξεων, διακινδύνευση των αποταμιεύσεων, μαζικό κλείσιμο επιχειρήσεων, κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων, ύφεση, αστάθεια, ανεργία, εξαθλίωση και, γενικά, οικονομικό και κοινωνικό Αρμαγεδδώνα.

Προχτές άκουσα τον Βαρουφάκη να υπενθυμίζει το αυτονόητο, ότι τα τρόφιμα, τα φάρμακα και το πετρέλαιο τα εισάγουν εταιρίες, δηλαδή ιδιώτες, και όχι το κράτος, άρα, ακόμα και αν το κράτος ξεμείνει από χρήματα, οι εισαγωγές αυτών των αγαθών δεν πρόκειται να επηρεαστούν.

Βέβαια, μπορεί να υπάρχουν κρυφές παράμετροι στο ζήτημα. Εξάλλου, μπορεί ο Βαρουφάκης να είναι πράκτορας σκοτεινών συμφερόντων που επιθυμούν την καταστροφή της χώρας. Πού να ξέρει κανείς;

Αυτό είναι το πρόβλημα. Δεν ξέρει κανείς. Έγινε, μήπως, κάποια ενημέρωση και τη χάσαμε; Όλα όσα μας πολυβόλησαν χθες οι ανεκδιήγητοι στρατηγοί και οι της ενημέρωσης συνταγματάρχες, γιατί δεν τα έχουν θέσει σε δημόσιο διάλογο εγκαίρως; Ο Παπανδρέου και ο Σαμαράς είχαν στη διάθεσή τους δύο χρόνια και τέσσερις μήνες για να το πράξουν, ο Παπαδήμος τρεις μήνες. Γιατί τώρα, μια μέρα πριν, και όχι πρωτύτερα, αυτός ο καταιγισμός βιβλικών εικόνων και απειλών, που συνοψίζονται στο τελεσιγραφικό δίλημμα «ή τον κώλο σου ή τη ζωή σου»; Ακολουθούν πιθανές απαντήσεις:

- Επειδή πρωτύτερα βαριόντουσαν.

- Επειδή πρωτύτερα δεν είχαν χρόνο.

- Επειδή, αν τα έλεγαν όλα αυτά πριν από αρκετό καιρό, θα υπήρχε ο χρόνος για να διατυπωθούν απαντήσεις (π.χ. σαν αυτή του Βαρουφάκη), να συζητηθούν στη δημόσια σφαίρα οι αντίθετες απόψεις και να αναδειχθούν τα τρωτά σημεία της κατοχικής προπαγάνδας. Όμως, μια τέτοια διαδικασία είναι η ουσία της δημοκρατίας. Και οι κατοχικές δυνάμεις δεν ανέχονται τη δημοκρατία. Γιατί, όπως είναι προφανές, κατοχικές δυνάμεις και δημοκρατία δεν είναι δυνατόν να συνυπάρχουν, πρόκειται για έννοιες μεταξύ τους αντίθετες.

Ένα ερώτημα που απασχολεί πολλούς είναι: ποιος φταίει για το κατάντημα της χώρας, για την εξαθλίωση του λαού, για τους κινδύνους που αντιμετωπίζει το έθνος; Φταίει το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, όλοι όσοι κυβέρνησαν, ο λαός ολόκληρος; Νομίζω ότι ένοχοι σε βαθμό κακουργήματος, για πράξεις και για παραλείψεις, πρέπει να αναζητηθούν στις τάξεις των εξουσιών (νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική, τέταρτη) που έδρασαν στη μεταπολίτευση. Όσο για τον λαό, όσοι εν γνώση τους συνέπλευσαν, συνεργάστηκαν και αποκόμισαν θέσεις ή οικονομικά οφέλη, είναι ένοχοι σε βαθμό πλημμελήματος. Όσοι από άγνοια, αφέλεια ή αδιαφορία εξέθρεψαν το τέρας με την ψήφο τους ή με την αποχή τους είναι ένοχοι σε βαθμό πταίσματος. Τέλος, κάποιοι γνώριζαν, αγρυπνούσαν και ενδιαφέρονταν, αλλά παρέμειναν αδύναμη μειοψηφία – αυτοί είναι αθώοι.

Τώρα μπαίνουμε σε μια νέα φάση της ιστορίας μας. Φάση οδυνηρή αλλά και – πιστεύω – πνευματικά επωφελή για τον λαό μας. Ζούσαμε σε ένα όνειρο και περάσαμε στη φάση της αφύπνισης. Το ξυπνητήρι ποτέ δεν είναι ευχάριστο.

Είναι καιρός να θυμηθούμε την αυτάρκεια. Ο δανεισμός δεν είναι βιώσιμος.

Είναι καιρός να θυμηθούμε τα βασικά. Τα περιττά κάνουν, τελικά, τη ζωή ανυπόφορη.

Είναι καιρός να θυμηθούμε το νόημα. Η καλοπέραση δεν διαρκεί.

Είναι καιρός να θυμηθούμε το «εμείς». Το «εγώ» έχει παταγωδώς αποτύχει.

Είναι καιρός να θυμηθούμε να θυμόμαστε. Η λήθη κάνει τους λαούς ανυπεράσπιστα θύματα.

Ρομπέν
.

2 σχόλια:

E[BLOG]HMENOΣ (a.k.a kaliteros) είπε...

Γεια σου ρε Ρομπέν. Εντυπωσιακό το κείμενό σου.
Και να σου πω γιατί δεν υπάρχει σωτηρία; (αυτή η καστοχή θα κρατήσει πιο πολύ).
Γιατί όλο; ο κόσμος αναγνωρίζει/τοποθετεί τον εαυτό του στους "αθώους" που αγρυπνούσαν και ενδιαφέρονταν, αλλά παρέμειναν αδύναμη μειοψηφία, οπως σωστά έγραψες.
Ούτε καν στο πταίσμα δεν τοποθετούν τον εαυτό τους.
Υ.Γ. Γράφω οτι δεν υπάρχει σωτηρία, για το απλό ερώτημα: "Και να γλειτώσουμε από τους τωρινούς, ποιες οι πιθανότητες οι "επόμενοι" που θα έρθουν θα είναι ικανότεροι;"

Ρομπέν είπε...

Γεια σου ρε Καλύτερε. Κοίτα, ούτε εγώ εμπιστεύομαι την ικανότητα αυτοκριτικής των ανθρώπων. Εμπιστεύομαι, όμως, την αλλοίωση που προκαλεί ο πόνος. Όσο ο πόνος βαθαίνει, θα βαθαίνει και η αλλοίωση. Σε κάποιο βάθος, πιστεύω ότι πολλοί άνθρωποι θα αντικρίσουν την αλήθεια.