Πέμπτη 17 Ιουλίου 2008

Περί αθλητικής μεγαλοφυΐας

Δεν ήμουν ποτέ φίλαθλος. Δεν υποστήριζα ομάδα. Δεν παρακολουθούσα τα σπορ. Δεν έδινα δεκάρα. Μου φαινόταν περίεργο που οι άλλοι έδιναν.

Αλλά. Όταν έπαιζε ο Γκάλης, έβλεπα. Βραζιλία έβλεπα (και βλέπω). Και, μετά από το πρόσφατο Euro, αποφάσισα να βλέπω και Ρωσία στο εξής. Κοινός παρονομαστής η μεγαλοφυΐα. Στην περίπτωση της Ρωσίας τη μεγαλοφυΐα ενσαρκώνει αυτός ο δαιμόνιος ο Αρσάβιν. Δες και κρίνε:

Κάτι μου λέει ότι η αθλητική κοινωνιολογία έχει να κομίσει τόμους θεωριών όσον αφορά την έμμονη ενασχόληση των μαζών με τα σπορ.

Έχω την αυθάδεια να ευελπιστώ – ο διόλου φίλαθλος – ότι κομίζω κι εγώ κάτι. Που μπορεί να είναι μπαγιάτικο νέο, αλλά για μένα είναι φρέσκια διαπίστωση. Της ώρας.

Λέω, λοιπόν. Η μεγαλοφυΐα είναι μαγνήτης. Τραβάει τα βλέμματα. Γεννάει ελπίδες, προσδοκίες. Η μεγαλοφυΐα είναι ο σωτήρας της καθημερινότητας από τον αργό θάνατο της πλήξης. Για πολλούς η μόνη μεταφυσικού τύπου επαφή που θα έχουν ποτέ είναι μια κάποια επαφή με τη μεγαλοφυΐα.

Συνηθίζουμε να θεωρούμε μόνο τα έργα της τέχνης και της επιστήμης εκφράσεις της μεγαλοφυΐας. Μα η μεγαλοφυΐα δεν έχει όρια και περιορισμούς. Αναδεικνύεται όποτε και όπου γουστάρει. Ακόμα και στο ποδόσφαιρο. Κι επειδή ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού δεν πρόκειται ποτέ να διαβάσει Ντοστογιέφσκι, να ακούσει Μπετόβεν ή να σταθεί με θαυμασμό μπροστά σε έναν πίνακα του Νταλί, το ποσοστό αυτό καταφεύγει στα σπορ.

Βέβαια, υπάρχουν και στον χώρο της τέχνης λαοφιλείς μεγαλοφυΐες. Ο Τσιτσάνης δεν αγαπήθηκε λιγότερο από τον Δομάζο. Αλλά δεν χωράει σύγκριση: τα σπορ έχουν υπερεθνικό χαρακτήρα, παγκόσμια προβολή και ευρύτατη αποδοχή, ως καθιερωμένα φαινόμενα. Ενώ ένα τραγούδι που φιλοδοξεί να κάνει διεθνή καριέρα θα έχει πάντα να περάσει από το κόσκινο της κάθε τοπικής κουλτούρας.

Ναι μεν, από τη μία μεριά, τα σπορ είναι ένα από τα όπια του λαού. Από την άλλη μεριά, όμως, είναι η τελευταία ίσως γέφυρα μεταξύ του λαού και της μεγαλοφυΐας.

Ρομπέν

4 σχόλια:

tassos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
tassos είπε...

well said. Ένα δείγμα αυτής της σπίθας είναι και στο 7:21 εδώ, όπου ο Ριβάλντο δείχνει την κλάση του χωρίς να ακουμπήσει καν την μπάλα.

Ρομπέν είπε...

Βραζιλιάνοι...

dudivie είπε...

:Για πολλούς η μόνη μεταφυσικού τύπου επαφή που θα έχουν ποτέ είναι μια κάποια επαφή με τη μεγαλοφυΐα." wellsaid