Τον Βασίλη Παπαγεωργόπουλο ουδέποτε τον χώνεψα. Μου ενέπνεε πάντα τη βεβαιότητα ότι είναι ανύπαρκτος. Μια καρικατούρα από την παρέα του Ρότζερ Ράμπιτ. Ατσαλάκωτος.
Υπεξαιρέθηκαν τουλάχιστον 22,5 εκατομμύρια ευρώ από τον Δήμο Θεσσαλονίκης, μαθαίνουμε. Ακόμη ψάχνουν λεφτά κι ενόχους. Επίσης, ο Δήμος είναι καταχρεωμένος. Επιπλέον, με τη στέρηση φορολογικής ενημερότητας, λόγω ατασθαλιών, και τη συνακόλουθη αδυναμία να εκταμιεύσει δάνεια και να εισπράξει ευρωπαϊκά κονδύλια, ο Δήμος κινδυνεύει να κηρύξει πτώχευση, να βάλει λουκέτο.
Οργή Παπαγεωργόπουλου ήταν η αντίδραση σε όλα αυτά. Όχι παραίτηση, όχι συστολή, όχι προσευχή και μετάνοια. Οργή.
Και ας δεχτούμε, κινδυνεύοντας να χαρακτηριστούμε βόδια, ότι ο δήμαρχος δέκα χρόνια τώρα δεν πήρε πρέφα ότι από το μαγαζί του κάνουν φτερά εκατομμύρια ευρώ. Συνεπώς, δεν φέρει νομική και ηθική ευθύνη. Το γεγονός, όμως, ότι δέκα χρόνια τώρα δεν πήρε πρέφα ότι από το μαγαζί του κάνουν φτερά εκατομμύρια ευρώ κάτι δηλώνει για τις ικανότητες του αντρός ή για το βαθμό ενασχόλησής του με το λειτούργημά του (το κατ’ όνομα). Συνελόντι ειπείν, ο κ. Παπαγεωργόπουλος υπήρξε είτε συνένοχος είτε ανίκανος είτε απών. Άλλη δυνατότητα δεν βρίσκω. Όποιο από τα τρία και αν ισχύει, και εφόσον (όποιο από τα τρία) με τόσο κραυγαλέο κι οδυνηρό τρόπο δημόσια καταδεικνύεται, επιβάλλει την άμεση παραίτηση του δημάρχου. Και των εμπλεκόμενων συνεργατών του.
Μα ο δήμαρχος δεν παραιτείται. Οργίζεται. Τίποτα δεν μας χρωστάει. Του χρωστάμε. Σωστά. Έτσι είναι. Ο δήμαρχος δεν είναι χτεσινός. Γνωρίζει.
Ότι ο φαύλος κύκλος της φαυλότητας διαγράφεται και διαιωνίζεται αναμεταξύ δύο πόλων: της ξετσιπωσιάς και της ηλιθιότητας. Χρειάζονται ξετσίπωτοι στην εξουσία, για να παράγονται ηλίθιοι στη μάζα. Και χρειάζονται ηλίθιοι στη μάζα, για να αναρριχώνται ξετσίπωτοι στην εξουσία.
Κι εφόσον στην εξουσία είναι καταφανέστατα ξετσίπωτοι, μάντεψε τι σημαίνει αυτό για μας.
Ρομπέν
2 σχόλια:
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου Ρομπέν,αλλά ας μην ξεχνούμε πως ο δήμαρχος είναι ένα πρόσωπο που εκλέχθηκε από το λαό! Επομένως, το ερώτημα είναι αν φταίει ο δήμαρχος ή ο λαός. Για μένα φταίει μόνο ο λαός που 10 χρόνια τώρα δεν κατάλαβε ότι ο άνθρωπος δεν είναι ικανός να βρίσκεται σ' αυτό το αξίωμα...Όμως σίγουρα υπάρχουν συμφέροντα που εξυπηρετούνται πίσω από αυτά τα γεγονότα, δεν γνωρίζω ποιά είναι αυτά,αλλά δεν θέλω να πιστεύω ότι δεν υπάρχουν(το πρόβλημα θα ήταν πολύ μεγαλύτερο αν γινόταν όλα αυτά χωρίς λόγο!). Τελειώνοντας, πιστεύω σ'αυτό που λένε, ότι ο κάθε λαός έχει τον ηγέτη που του αξίζει....Εύχομαι κάποια στιγμή να καταλάβουμε ότι ίσως αξίζουμε κάτι καλύτερο...αν τελικά το αξίζουμε...Όταν οι ίδιοι μας δεν σεβόμαστε αυτό που έχουμε δεν υπάρχει λόγος για περαιτέρω σκέψη...
Έτσι είναι, eagle. Έχουμε τους ηγέτες που αξίζουμε.
Αλλά αυτό είναι ένα γενικό, στατιστικό συμπέρασμα. Μακροσκοπικό. Αν, όμως, πάρεις το μικροσκόπιο, θα βρεις σε μια γωνιά πέντε νοματαίους που ούτε τόσο τυφλοί ήταν για να ψηφίσουν 3 φορές τον ξάδερφο του Ρότζερ Ράμπιτ ούτε και συμμετέχουν στο αλισβερίσι, ώστε να αποκομίσουν κάποιο όφελος. Βγαίνουν χαμένοι σε όλα τα επίπεδα, καταδικασμένοι να υποφέρουν τα δεινά μιας δικτατορίας της βλακείας και της ιδιοτέλειας.
Γιατί περί άτυπης δικτατορίας πρόκειται, όταν θεσμοί και λαός (μεγάλο μέρος του) καταπατούν γραμμένους και άγραφους νόμους.
Γι' αυτούς τους πέντε νοματαίους οργίζομαι, φίλε eagle. Οι άλλοι επέλεξαν.
Δημοσίευση σχολίου