Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

Διαβουλευόμενη δημοκρατία

.
Στους Πειρατές της Καραϊβικής ο πολυμήχανος Τζακ Σπάροου (Τζόνι Ντεπ), όποτε έβρισκε τα σκούρα, αιχμάλωτος στα χέρια αντίπαλων πειρατών, επικαλείτο το δικαίωμα του parley. Ο όρος έχει ως ρίζα το γαλλικό ρήμα parler και στον πειρατικό κώδικα σήμαινε το δικαίωμα του αιχμαλώτου να ζητήσει ακρόαση από τον καπετάνιο των εχθρών. Δηλαδή δικαίωμα για πάρλα, παρόλα, κουβέντα, διάλογο.

Πολλοί νομίζουν ότι το parley είναι ένα κινηματογραφικό μύθευμα ή το πολύ να ίσχυε στην Καραϊβική σε κάποιες μακρινές εποχές. Κάνουν λάθος. Η πειρατεία είναι φαινόμενο που ανθεί και στην Ελλάδα του σήμερα. Επίσης, το parley ζει και βασιλεύει.

Η παράγραφος 1 του άρθρου 5 του Συντάγματος της Ελλάδας ορίζει:
Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.

Συνεπώς, εφόσον τα μπλόκα των «αγροτών» προσβάλλουν θεμελιώδη δικαιώματα των άλλων, όπως το δικαίωμα να μετακινούνται και το δικαίωμα να διακινούν αγαθά, κρίνονται αντισυνταγματικά. Τελεία και παύλα. Αυτό σημαίνει ότι οι «αγρότες» των μπλόκων είναι παράνομοι καταληψίες των εθνικών οδών, ήγουν πειρατές.

Από την άλλη μεριά έχουμε το κράτος. Το κράτος, υπό τη σκέπη του Συντάγματος, έχει δικαίωμα και υποχρέωση να πατάξει την παρανομία, την πειρατεία. Για τον σκοπό αυτό δύναται να χρησιμοποιήσει μια σειρά από μέσα κλιμακούμενης ισχύος, από τον διάλογο έως τα τανκς.

Στην πράξη, ωστόσο, το κράτος αντιδρά στην επιζήμια διασάλευση της τάξης όχι ως νόμιμος και ισχυρός προασπιστής της, αλλά σαν κακομοίρης όμηρος που δεν έχει άλλη ελπίδα εξόν από την επίκληση του parley. Διάλογος και διαβούλευση τα πάγια προτάγματα του πρωθυπουργού.

Στο μεταξύ η ήδη ψυχορραγούσα οικονομία δέχεται άλλο ένα χτύπημα, η χώρα διασύρεται, οι Βούλγαροι αξιώνουν αποζημίωση δέκα εκατομμυρίων ευρώ και οι άλλες εγχώριες συντεχνίες συνδικαλισμένων αετονύχηδων παίρνουν το μήνυμα: Το σκάφος είναι ακυβέρνητο. Κάνουμε ρεσάλτο, το καταλαμβάνουμε, μας ζητάνε parley και, πάρλα στην πάρλα, θα βγει και ο παράς. Πις οφ κέικ. Ίζι μάνεϊ.

Σου λένε οι πεφωτισμένοι πολιτικοί, επαγγελματίες συνθηματολόγοι-παπαρολόγοι, ότι «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα». Υπάρχει διαβούλευση, υπονοούν. Βρήκαν την πανάκεια.

Έτσι, το πολίτευμά μας, αφού πέρασε από τα άγουρα στάδια της βασιλευόμενης δημοκρατίας και της προεδρευόμενης κοινοβουλευτικής, ωρίμασε πια σε διαβουλευόμενη δημοκρατία. Διαβουλευόμενη, δηλαδή αναβλητική και αναβαλλόμενη, αενάως συντελούμενη και ποτέ τελειούμενη, δηλαδή όχι ακόμα δημοκρατία, αλλά επίδοξη (wannabe) ή (στην καλύτερη περίπτωση) μαθητευόμενη.

Κλείνοντας, και συνοψίζοντας, θα ήθελα να στείλω δύο μηνύματα:

Το πρώτο προς τον Έλληνα πρωθυπουργό.

Αξιότιμε κύριε πρωθυπουργέ,
Η διαβούλευση έχει νόημα, όταν υπάρχει στο τραπέζι ένα αντικείμενο για διαμόρφωση ή για διαπραγμάτευση. Αφενός, φρονώ πως το Σύνταγμα της Ελλάδας δεν προσφέρεται για διαπραγμάτευση. Αφετέρου, εξ όσων γνωρίζω, δεν προτείνετε την αναθεώρησή του. Άρα, η περίσταση δεν χρήζει διαβούλευσης. Διαβούλευση, εξάλλου, κάνουμε και στο καφενείο. Κυβέρνηση χρειαζόμαστε.

Το δεύτερο προς τους κάθε είδους παραπτωματίες ανά την επικράτεια.

Φίλε μικροκακοποιέ, πειρατή, ποινικέ, κακούργε, ντεσπεράντο,
Δεν μετράς μία, μονήρης κι ανεξόπλιστος. Ακολούθησε το παράδειγμα των μπροστάρηδων «αγροτών». Μάζεψε το σινάφι σου και συνασπίσου, συνδικαλίσου κατά ειδικότητα (π.χ. Πανελλήνια Ένωση Ριφιφήδων – ΠΕΡ). Κατόπιν, αγόρασε (κλέψε;) τρακτέρ. Τέλος, ρίξε μια ματιά στον πειρατικό κώδικα. Ο θεσμός του parley θα σου φανεί ιδιαίτερα χρήσιμος. Μην ξεχνάς ποτέ ότι το θράσος θα σε πάει μπροστά. Όλοι οι δρόμοι είναι ανοιχτοί για σένα. Ο ουρανός είναι το όριο. Καλή σου τύχη!

Ρομπέν

ΥΓ: Σχετικά άρθρα στον Τύπο: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8.