.
Τεράστιο πλήγμα για τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα, την Ανθρωπότητα. Ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, δήμαρχος Θεσσαλονίκης επί τρεις συναπτές τετραετίες, δήλωσε ότι δεν θα είναι υποψήφιος στις ερχόμενες δημοτικές εκλογές. Δεν πήρε το χρίσμα από τον πρόεδρο της ΝΔ, Αντώνη Σαμαρά.
Και τώρα τι;
Πώς θα πορευτεί αυτή η πόλη;
Πώς θα συνέλθει απ’ την ορφάνια;
Πώς θα διατηρηθεί στη ζωή χωρίς Βασίλη Παπαγεωργόπουλο;
Διότι ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος «κυριολεκτικά άλλαξε τη Θεσσαλονίκη». Της χάρισε μισή αναπλασμένη παραλία και ένα ολόκληρο νέο δημαρχιακό μέγαρο. Τι κι αν αυτά είναι τα μοναδικά έργα που έχει να παρουσιάσει ο Δήμος μέσα σε 12 χρόνια; Τι κι αν το δημαρχιακό μέγαρο αποτελεί υπηρεσία όχι προς τους πολίτες της Θεσσαλονίκης αλλά προς τον ίδιο τον δήμαρχο, τους αντιδημάρχους και τους λοιπούς εργαζομένους στον Δήμο; Τι και αν επί τετραετιών Παπαγεωργόπουλου έκαναν φτερά από το ταμείο του Δήμου περί τα 30 εκατομμύρια ευρώ; Δεν έχει σημασία.
Δεν έχει σημασία, για έναν πολύ απλό λόγο: γιατί ο Νομάρχης της Καρδιάς μας δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στον Βασίλη Παπαγεωργόπουλο και έτσι ξεκαθαρίζουν όλα, διαλύεται κάθε αμφιβολία. Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης δήλωσε σχετικά με την αποχώρηση Παπαγεωργόπουλου:
«Με έκπληξη πληροφορήθηκα την απόφαση του Βασίλη. Όποιες διαφορές και να είχε κανείς μαζί του δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει την τεράστια προσφορά του στη χώρα και στη Θεσσαλονίκη. Τριάντα πέντε χρόνια νικητής, έκανε πάντοτε αυτό που πίστευε ότι ήταν καλύτερο για τον τόπο και για τον εαυτό του. Του εύχομαι ο νέος κύκλος που ανοίγει, όπως είπε ο ίδιος, να είναι επιτυχημένος».
Έτσι είναι. Όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη η προσφορά του «νικητή», αλλά σε όλη τη χώρα. Τεράστια η προσφορά του. Καθώς ο ιστορικός αυτός άνδρας αποχωρεί από τη Δημαρχία, ωριμάζει πια η υποψηφιότητά του για μια ασύγκριτα υψηλότερη θέση, μια θέση στο πάνθεο των μεγάλων εθνικών ευεργετών, ανάμεσα στους αλησμόνητους Βαρβάκη, Αβέρωφ, Τοσίτσα, Ζάππα, Αρσάκη, Ζωσιμάδες.
Γιατί, Αντώνη Σαμαρά, γιατί; Γιατί έκοψες τόσο πρόωρα το νήμα μιας λαμπρής πορείας, μιας διαρκούς και ανιδιοτελούς προσφοράς; Και, καλά, εσύ μπορεί να μην το σκέφτηκες ορθά το πράγμα. Ο καθένας μπορεί ενίοτε να αστοχήσει. Ανθρώπινο είναι. Αλλά δεν στάθηκες ούτε για μια στιγμή να αφουγκραστείς τον άλλο μεγάλο άνδρα της Βόρειας Ελλάδας, ΤΟΝ Νομάρχη, που, φλεγόμενος από αίσθημα δικαιοσύνης, δοκίμασε να σε επαναφέρει στον δρόμο της ορθότητας;
Όχι, Αντώνη Σαμαρά, δεν υπάρχει κανένα ελαφρυντικό για το ατόπημά σου. Διότι, όταν σου επισημαίνει κάτι ο Ζορό κι εσύ δεν το λαμβάνεις υπόψη, ώστε να ανακαλέσεις πάραυτα και να επανορθώσεις, τότε τι απαιτείται, Αντώνη Σαμαρά, για να συνέλθεις, να λαμπικάρεις, να δεις της αλήθειας το φως; Τι περιμένεις επιτέλους; Να σου μιλήσει ο Μπλεκ; Ο Μπάτμαν; Ο Ρομπέν ο ίδιος;
Τεράστιο πλήγμα για τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα, την Ανθρωπότητα. Αντίο, Βασίλη. Θα μας λείψεις, Βασίλη. Συντασσόμενοι με τον Ζορό, ο Μπλεκ, ο Μπάτμαν, ο Ρομπέν και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις σου ευχόμαστε «ο νέος κύκλος που ανοίγει να είναι επιτυχημένος». Αμήν.
Τεράστιο πλήγμα για τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα, την Ανθρωπότητα. Ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, δήμαρχος Θεσσαλονίκης επί τρεις συναπτές τετραετίες, δήλωσε ότι δεν θα είναι υποψήφιος στις ερχόμενες δημοτικές εκλογές. Δεν πήρε το χρίσμα από τον πρόεδρο της ΝΔ, Αντώνη Σαμαρά.
Και τώρα τι;
Πώς θα πορευτεί αυτή η πόλη;
Πώς θα συνέλθει απ’ την ορφάνια;
Πώς θα διατηρηθεί στη ζωή χωρίς Βασίλη Παπαγεωργόπουλο;
Διότι ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος «κυριολεκτικά άλλαξε τη Θεσσαλονίκη». Της χάρισε μισή αναπλασμένη παραλία και ένα ολόκληρο νέο δημαρχιακό μέγαρο. Τι κι αν αυτά είναι τα μοναδικά έργα που έχει να παρουσιάσει ο Δήμος μέσα σε 12 χρόνια; Τι κι αν το δημαρχιακό μέγαρο αποτελεί υπηρεσία όχι προς τους πολίτες της Θεσσαλονίκης αλλά προς τον ίδιο τον δήμαρχο, τους αντιδημάρχους και τους λοιπούς εργαζομένους στον Δήμο; Τι και αν επί τετραετιών Παπαγεωργόπουλου έκαναν φτερά από το ταμείο του Δήμου περί τα 30 εκατομμύρια ευρώ; Δεν έχει σημασία.
Δεν έχει σημασία, για έναν πολύ απλό λόγο: γιατί ο Νομάρχης της Καρδιάς μας δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στον Βασίλη Παπαγεωργόπουλο και έτσι ξεκαθαρίζουν όλα, διαλύεται κάθε αμφιβολία. Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης δήλωσε σχετικά με την αποχώρηση Παπαγεωργόπουλου:
«Με έκπληξη πληροφορήθηκα την απόφαση του Βασίλη. Όποιες διαφορές και να είχε κανείς μαζί του δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει την τεράστια προσφορά του στη χώρα και στη Θεσσαλονίκη. Τριάντα πέντε χρόνια νικητής, έκανε πάντοτε αυτό που πίστευε ότι ήταν καλύτερο για τον τόπο και για τον εαυτό του. Του εύχομαι ο νέος κύκλος που ανοίγει, όπως είπε ο ίδιος, να είναι επιτυχημένος».
Έτσι είναι. Όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη η προσφορά του «νικητή», αλλά σε όλη τη χώρα. Τεράστια η προσφορά του. Καθώς ο ιστορικός αυτός άνδρας αποχωρεί από τη Δημαρχία, ωριμάζει πια η υποψηφιότητά του για μια ασύγκριτα υψηλότερη θέση, μια θέση στο πάνθεο των μεγάλων εθνικών ευεργετών, ανάμεσα στους αλησμόνητους Βαρβάκη, Αβέρωφ, Τοσίτσα, Ζάππα, Αρσάκη, Ζωσιμάδες.
Γιατί, Αντώνη Σαμαρά, γιατί; Γιατί έκοψες τόσο πρόωρα το νήμα μιας λαμπρής πορείας, μιας διαρκούς και ανιδιοτελούς προσφοράς; Και, καλά, εσύ μπορεί να μην το σκέφτηκες ορθά το πράγμα. Ο καθένας μπορεί ενίοτε να αστοχήσει. Ανθρώπινο είναι. Αλλά δεν στάθηκες ούτε για μια στιγμή να αφουγκραστείς τον άλλο μεγάλο άνδρα της Βόρειας Ελλάδας, ΤΟΝ Νομάρχη, που, φλεγόμενος από αίσθημα δικαιοσύνης, δοκίμασε να σε επαναφέρει στον δρόμο της ορθότητας;
Όχι, Αντώνη Σαμαρά, δεν υπάρχει κανένα ελαφρυντικό για το ατόπημά σου. Διότι, όταν σου επισημαίνει κάτι ο Ζορό κι εσύ δεν το λαμβάνεις υπόψη, ώστε να ανακαλέσεις πάραυτα και να επανορθώσεις, τότε τι απαιτείται, Αντώνη Σαμαρά, για να συνέλθεις, να λαμπικάρεις, να δεις της αλήθειας το φως; Τι περιμένεις επιτέλους; Να σου μιλήσει ο Μπλεκ; Ο Μπάτμαν; Ο Ρομπέν ο ίδιος;
Τεράστιο πλήγμα για τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα, την Ανθρωπότητα. Αντίο, Βασίλη. Θα μας λείψεις, Βασίλη. Συντασσόμενοι με τον Ζορό, ο Μπλεκ, ο Μπάτμαν, ο Ρομπέν και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις σου ευχόμαστε «ο νέος κύκλος που ανοίγει να είναι επιτυχημένος». Αμήν.
Ρομπέν
4 σχόλια:
Σ' ευχαριστώ Ρομπέν, γέλασα πάρα πολύ!
Το ύφος του Παπαγεωργόπουλου κατά τη δήλωση, το ύφος του Σαμαρά κατά το συνέδριο, το ύφος του Καραμανλή κατά το χαιρετισμό του Σαμαρά στο συνέδριο, προσωπεία του συνειδησιακού κενού. Για τους εκπροσώπους του Πασοκ δεν συζητώ καν, η ξετσιπωσιά τους υπερβαίνει το ρητό, αγγίζει τα υπερφυσικά όρια.
Αλλά εξακολουθεί να με εκπλήσσει το χειροκρότημα που δέχτηκε ο Γιανναράς όταν σε συνέδριο με τίτλο 'Είμαστε σε κρίση, υπάρχει ελπίδα;' μίλησε με τόσο πόνο για ό,τι συμβαίνει και σκιαγράφησε μια μόνη λύση που είναι ανέφικτη στην πραγματικότητα. Και χειροκροτήθηκε από το κοινό.
Όπως ανέφερε και ο φίλος πιο πάνω .. η ιδανική είσοδος στη νέα εβδομάδα. Γέλασα με την καρδιά μου. Αμήν λοιπόν.
Υ.Γ. Νομίζω η ατάκα "τεράστιο έργο" παίρνει δικαίως μια θέση στις μεγάλες φράσεις του 21ου αιώνα ...
Εύχομαι ο νέος κύκλος που θα ανοίξει ο κάθε βλάκας/άχρηστος τύπου Παπαγεωργόπουλος, Ψωμιάδης και λοιποί να είναι μια ατελείωτη...ευθεία. Αλλά επειδή είστε τόσο άχρηστοι που ούτε το λάθος δεν μπορείτε να κάνετε ορθά, θα φροντίσουμε ΕΜΕΙΣ γι αυτό!
Finn,
Το άκουσα εκείνο το χειροκρότημα, μα έχοντας μάθει πια να είμαι καχύποπτος, αναρωτήθηκα (και αναρωτιέμεαι) αν οι χειροκροτούντες είχαν σαφή επίγνωση του τι και ποιον ακριβώς χειροκροτούσαν. Γιατί υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο απλά κάτι να ακούγεται (γενικώς και αορίστως) κάπως ενδιαφέρον, πρωτότυπο, ανατρεπτικό, φρέσκο, άξιο χειροκροτήματος. Θέλω να πω, μπορεί αυτή η αντίδραση να προήλθε από μια αξιολόγηση της πρότασης Γιανναρά σε επίπεδο εντυπώσεων και όχι παίρνοντας υπόψη τη δομική λογική και τις βαθύτερες συνέπειες της πρότασης ή το υπόβαθρο του εισηγητή.
Ωστόσο, ακόμα κι έτσι, έχεις δίκιο: εκείνο το χειροκρότημα προκαλεί έκπληξη.
Δημοσίευση σχολίου