Ο κόσμος έχει βουίξει για τον Ασωπό. Η Έριν Μπρόκοβιτς χαρακτήρισε τη μόλυνση του Ασωπού διεθνές περιβαλλοντικό πρόβλημα.
Σε αυτήν την αχαρακτήριστη, την ανεκδιήγητη, την απερίγραπτη χώρα, τίποτα, μα τίποτα δεν μπορεί πια να βρει λύση, ακόμα και όταν όλα τα μάτια του πλανήτη είναι στραμμένα πάνω μας. Και δεν μιλάμε να αλλάξουμε την τροχιά του Δία ή κάτι τέτοιο. Τι το τόσο δυσεπίλυτο και χρονοβόρο διαιωνίζει το πρόβλημα; Αλλά, θα μου πεις, είναι πολλά τα λεφτά, Άρη.
Είμαστε πια το ανέκδοτο της υφηλίου, ο απόλυτος περίγελος. Μα τόσο ξεφτίλες; Τόσο; Λίγη τσίπα, ρε παιδιά, λέγαν οι παλιοί.
Ρομπέν
3 σχόλια:
Δεν υπάρχει τίποτα πιο εξευτελιστικό από το να βλέπεις τους πολιτικούς στο κοινοβούλιο της πολιτείας μας, μικροπωλώντας το μέλλον σου.
Είχα καιρό να δω δελτία ειδήσεων. Σήμερα άκουσσ να λένε μεταξύ τους πως πρέπει να αποκαταστήσουνε την εμπιστοσύνη στο πρόσωπό τους, το κύρος της βουλής, την αξία της δημοκρατίας.
Είναι σπαρακτικό να τους ακούς, να ξέρεις ότι εννοούν το αντίθετο από αυτό που λένε, να ασχολούνται με το κύρος τους. Και γύρω καταρρέει ο κόσμος.
Κι εμείς κάνουμε όνειρα, σαν να είμαστε κάτι ξέχωρο από τα γύρω μας, σαν να πρόκειται να αναπτύσσουμε ολοένα μεταλλάξεις στις αντοχές, στους τρόπους αντίληψης και αντίδρασης και θα επιβιώνουμε από κάθε έκρηξη, νόσο και μαλακία.
Δεν πολεμάμε για να νικήσουμε. Πολεμάμε ξέροντας ότι θα χάσουμε και παρά τη βεβαιότητα της ήττας. Πολεμάμε, γιατί μόνο αυτός ο τρόπος μας ταιριάζει και άλλον δεν γνωρίζουμε. Μόνο έτσι ζούμε.
Το να επιλέγει κάποιος τη μάχη από την αδράνεια, είτε εσωτερικη είναι είτε εξωτερική, το να επιλέγει το όμορφο μέσα στο άσχημο, την αλήθεια από το ψέμα.... ναι, είναι τρόπος ζωής, για εκείνους που θέλουν να μπορούν να κοιτάξουν στον καθρέφτη τους. Οι υπόλοιποι λένε πράγματα, αλλά δεν εννουούν τα νοήματα...
Δημοσίευση σχολίου