Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009

Για λίγη χάρη

.
Όταν η πράξη δεν έχει χάρη, τότε έχει η μη πράξη.

Αν δεν είσαι εκείνος που θα ήθελες να είσαι, απλά δέξου του. Αν δεν το δεχτείς, θα προσπαθείς πάντα να μιμείσαι αυτό που δεν είσαι, να πείθεις τους άλλους ότι είσαι. Μια τέτοια προσπάθεια είναι άχαρη. Ενώ, αν το δεχτείς, δείχνεις ταπεινότητα. Η ταπεινότητα έχει χάρη. Το να είσαι ο εαυτός σου έχει χάρη.

Για παράδειγμα, υπάρχουν άνθρωποι που μιλάνε πολύ. Αλλά δεν έχει τον ίδιο αντίκτυπο στον ακροατή ο λόγος όλων όσων μιλάνε πολύ. Ο λόγος διαφέρει. Ο λόγος ενός ανθρώπου που μιλάει πολύ μπορεί να είναι ποίηση, ενδιαφέρων, απλά χαριτωμένος, αδιάφορος, υποφερτός, ενοχλητικός έως και εντελώς ανυπόφορος.

Εδώ χρειάζεται αυτογνωσία. Αν δεν έχει καμιά χάρη ο λόγος σου, τότε έχει χάρη η σιωπή σου.

Όταν μιμείσαι ή προσποιείσαι ή ψεύδεσαι, αποκλείεις τον εαυτό σου από τη γνησιότητα, από την ετερότητα. Έτσι, παύεις να είσαι Πρόσωπο. Άρα δεν μπορείς να σχετιστείς. Επομένως, στην ουσία δεν ζεις.

Μια τέτοια εικόνα μόνο θλίψη προκαλεί. Είναι πολύ εύκολο να τη δεις. Απλά άνοιξε την τηλεόραση. Αν, μάλιστα, είναι περίοδος προεκλογικών αντιμαχιών, η θλίψη εκτοξεύεται στο διάστημα από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ.

Είναι άχαρο το να μην είσαι Πρόσωπο. Αν δεν είσαι, μπορείς να προσπαθήσεις να είσαι. Αν δεν θες να προσπαθήσεις να είσαι, τουλάχιστον μην προσπαθείς να μην είσαι. Έστω αυτό, η μη προσπάθεια αυτοακύρωσης, έχει λίγη χάρη.

Για λίγη χάρη ζούμε.

Ρομπέν

Δεν υπάρχουν σχόλια: