39

.
Υπάρχει μια περιοχή του νου, θαμμένη στο υπόγειο, που λυσσαλέα αντιδρά στην προέλαση του χρόνου. Δεν τη δέχεται. Αντί μιας υγιούς σχέσης αποδοχής με την πραγματικότητα, με το παρόν, προτιμά την ιδεοληπτική σχέση με σημαδιακές εικόνες του παρελθόντος. Φωτογραφίες από τελετές αποφοίτησης. Πάλλαμπρη νιότη, παλλόμενη, σπαργώσα.

Μόλις που την ακούω τη φωνή – αδύναμη φτάνει απ’ το υπόγειο. Καλά είναι κεί κάτω θαμμένη, μακρινή. Δεν χρειάζεται καν να κλείσω τα αυτιά μου. Απλά συνεχίζω, ελαφρά ενοχλημένος, εθελότυφλος. Κάποτε άνοιγα για λίγο την μπουκαπόρτα, έπαιρνε μια ανάσα η φωνή κι ησύχαζε. Τώρα δεν τολμώ να την ανοίξω. Φοβάμαι πως δε θ’ άντεχα: από κει κάτω φως θα πλημμύριζε το μισοσκόταδο, κι ο άχρωμος εγώ σαν χωμάτινος σκελετός θα σκορπούσα στο πάτωμα. Γερασμένη σκιά θρυμματισμένη σε ψηφίδες ασύμμετρες.

Ρομπέν