Έκτακτη ανακοίνωση του πρωθυπουργού

Ελληνίδες, Έλληνες

Η χώρα βρίσκεται σε γενική αποσύνθεση. Η κυβέρνηση στάθηκε ανίκανη να βάλει φρένο σε αυτήν την πορεία προς την καταστροφή.

Φταίμε όλοι. Πρώτος εγώ. Δεν τόλμησα. Έκανα ό,τι και όλοι οι προηγούμενοι. Συμβιβασμούς.

Το ξέρετε, το ξέρουμε όλοι, αλλά ποτέ δεν ομολογήθηκε από επίσημα χείλη. Ε, λοιπόν, ήρθε η ώρα να ομολογηθούν τα ανομολόγητα: αυτή η κυβέρνηση, και κάθε κυβέρνηση, είναι δέσμια των συμφερόντων που την ανέδειξαν. Είναι υποτελής σε ξένα κέντρα επιρροής. Είναι υπόλογη στους δανειστές της. Είναι μουδιασμένη από τον τρόμο του πολιτικού κόστους. Είναι δεμένη στο άρμα της επανεκλογής.

Σας διαβεβαιώνω, είναι εύκολο να χάσει κανείς το δρόμο του μέσα σε όλα αυτά. Είναι εύκολο να ξεχάσει. Είναι εύκολο να δειλιάσει. Είναι εύκολο να βολευτεί. Είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Ακόμα και αν έχει ξεκινήσει με τις καλύτερες προθέσεις.

Μα ο λαός δεν μας εκλέγει για να πράξουμε τα εύκολα. Μας εκλέγει, για να αναμετρηθούμε με τα δύσκολα. Σήμερα, εδώ, τώρα, μπροστά σε όλους εσάς, οφείλω να το παραδεχτώ. Χάσαμε τον δρόμο μας. Ξεχάσαμε. Δειλιάσαμε. Βολευτήκαμε. Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια.

Αλλά σ’ αυτήν τη κρίσιμη στιγμή, στο χείλος του γκρεμού, η παγωμένη ανάσα του κινδύνου με αφύπνισε. Είδα καθαρά την πραγματικότητα. Αντιλήφθηκα το μέγεθος της απειλής που αντιμετωπίζει η χώρα.

Ελληνίδες, Έλληνες,

Με πιστέψατε το 2004. Με πιστέψατε το 2007. Σήμερα σας ζητώ να με πιστέψετε άλλη μια φορά. Σας καταθέτω την αλήθεια μου. Έσφαλα και η ιστορία θα με κρίνει. Αλλά έχω σιχαθεί να σκύβω το κεφάλι. Έχω σιχαθεί να λογαριάζω τις πιέσεις των συμφερόντων και το πολιτικό κόστος. Και πάνω απ’ όλα έχω σιχαθεί να προδίδω την εμπιστοσύνη σας.

Αύριο ξεκινάει μια καινούρια μέρα. Αύριο θα απαλλάξω από τα καθήκοντά του κάθε συνεργάτη μου που δεν τίμησε το συμβόλαιό του με τον εργοδότη του: τον ελληνικό λαό. Αύριο θα ανοίξω την πόρτα στην αξιοκρατία. Αύριο θα δώσω εντολή να ξεκινήσουν όλες οι αναγκαίες ρυθμίσεις και μεταρρυθμίσεις στην παιδεία, στην υγεία, στο ασφαλιστικό, στο δημοσιονομικό. Αύριο θα προσαχθεί στη δικαιοσύνη κάθε ένοχος κάθε σκανδάλου που ντρόπιασε τη χώρα, όσο ψηλά κι αν βρίσκεται αυτός, ό,τι τίτλο κι αν φέρει. Αύριο θα τερματιστεί μια για πάντα η τρομοκρατία των κουκουλοφόρων, ακόμα και αν χρειαστεί να κατεβάσω στους δρόμους τον στρατό και τα τανκς. Από αύριο θα συλλαμβάνεται κάθε παραβάτης του ποινικού κώδικα, σύμφωνα με το σύνταγμα και τους νόμους αυτής της χώρας, χωρίς περιττή βία, χωρίς έκτροπα, χωρίς ατομικές και εκ του προχείρου ερμηνείες. Παραβάτης μπορεί ενίοτε να είναι και ο εκπρόσωπος του νόμου και ως τέτοιος θα αντιμετωπίζεται. Σας δίνω το λόγο της τιμής μου.

Αύριο ξεκινάει μια καινούρια μέρα. Θα παλέψω με νύχια και με δόντια. Για τη χώρα. Για το παρόν. Για το μέλλον. Για μας. Για τα παιδιά μας. Να είστε σίγουροι ότι θα με πολεμήσουν με λύσσα. Ήδη ακονίζουν τα μαχαίρια τους. Μετά από αυτήν την ομιλία, ξέρω ότι θα μείνω χωρίς συμμάχους. Ξέρω ότι θα μείνω μόνος. Ξέρω ότι θα κάνουν τα πάντα για να ρίξουν την κυβέρνηση. Το πιο πιθανό είναι ότι θα τα καταφέρουν. Αλλά για όσο ακόμα θα είμαι ο πρωθυπουργός αυτής της χώρας, είτε χρόνια είτε μήνες είτε εβδομάδες, δεν πρόκειται ποτέ ξανά, για κανέναν λόγο, να προδώσω την εμπιστοσύνη σας. Ποτέ. Αυτή η υπόσχεση είναι ιερή.

Σταθείτε πλάι μου σ’ αυτόν τον τελευταίο, τον άνισο αγώνα. Δεν επιζητώ επανεκλογή. Δεν επιζητώ υστεροφημία. Το μόνο που επιζητώ πια για τον εαυτό μου είναι μια ήσυχη συνείδηση. Χρειάζομαι τη στήριξή σας. Βοηθήστε με.

Σας ευχαριστώ.

Μια φορά να άκουγα κάτι τέτοιο. Μόνο μια φορά. Κι ας ξύπναγα μετά.

Ρομπέν