Δεν είναι δυνατόν να εργαστείς στην Ελλάδα. Παράτησέ τα. Πάρε τα βουνά. Φύγε στο εξωτερικό. Γίνε παράσιτο. Δεν υπάρχει λύση.
Αν η δουλειά σου απαιτεί διανοητική συγκέντρωση, είσαι καταδικασμένος στην απαύδηση, που σταδιακά οδηγεί στην παραίτηση κι από κει στην πλήρη αδράνεια.
Πώς είναι δυνατόν να κάνεις μια δουλειά που απαιτεί συγκέντρωση, απερίσπαστη εστίαση; Εκεί που στύβεις το μυαλό σου να βρεις τη λύση σε ένα πρόβλημα, χτυπάει το τηλέφωνο. Η τάδε εταιρία τηλεφωνίας ή η δείνα τράπεζα θέλει να σου πουλήσει. Αυτό συμβαίνει τουλάχιστον 2-3 φορές την ημέρα, κάθε μέρα. Όσο και αν προσπαθήσεις να τους πείσεις ότι δεν ενδιαφέρεσαι, θα σου τηλεφωνήσουν ξανά μετά από λίγες μέρες. Η οδηγία που τους έδωσαν στην εκπαίδευση είναι «αν δεν σας βρίσουν χυδαία, συνεχίστε να τους τηλεφωνείτε».
Είναι καλοκαίρι και τα παράθυρα ανοιχτά. Έξω πόλεμος. Κοινωνικά ανάπηροι, εγωμανείς υπάνθρωποι με μοτόρια που διατρυπούν το τύμπανο και ταράζουν συθέμελα την ψυχή. Φορτηγά-ψυγεία που παρκάρουν κάτω από το μπαλκόνι με ανοιχτή τη μηχανή, για να ξεφορτώσουν εμπόρευμα. Ανθρωπόμορφοι αυστραλοπίθηκοι που ουρλιάζουν σαν ορδές βαρβάρων ή σαν γηπεδικός ανθρωποπελτές για να επικοινωνήσουν το τίποτα. Και πλανόδιοι αγροίκοι που διαλαλούν με ντουντούκες την πραμάτεια. Από τον γύφτο με το Ντάτσουν φορτωμένο πλαστικές καρέκλες μέχρι τον εκσυγχρονισμένο «Κλειδαρά 900.900» με το Smart λατέρνα από την αφίσα. Αφρικανικό παζάρι, χάος, κόλαση.
Πώς τόση εξαθλίωση, βλακεία, αδιαφορία, αυθαιρεσία; Γιατί αξίζει να υπάρχει ο Έλληνας σήμερα ως έθνος, ως λαός; Τι διαφυλάσσει; Τι έχει να προσφέρει; Ποιες δυνατότητες του έχουν απομείνει ανοικτές; Ποιες είναι οι ελπίδες του; Προς τα πού βαδίζει;
Προς το απόλυτο μηδέν, νομίζω.
Ρομπέν
4 σχόλια:
Ρομπέν είσαι ποιητής
αυτά τα κυνικορεαλιστικά γυρίσματά σου πολύ τα γουστάρω!
"αυστραλοπίθηκοι"
"για να επικοινωνήσουν το τίποτα"
"Από τον γύφτο με το Ντάτσουν φορτωμένο πλαστικές καρέκλες μέχρι τον εκσυγχρονισμένο «Κλειδαρά 900.900» με το Smart"
Ποιές θα μπορούσες να αναφέρεις ως λογοτεχικές επιρροές σου?
Υ.Γ. Τέσσερις μήνες είναι πολλοί?
Σ΄ευχαριστώ Άρκον.
Πολύ τιμητικός ο χαρακτηρισμός.
Λογοτεχνικές επιρροές μπορώ να αναγνωρίσω από Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, Τομ Ρόμπινς, Καζαντζάκη.
Τα κυνικορεαλιστικά πηγάζουν από ιδιαζόντως ιδιοσυγκρασιακές ανάγκες έκφρασης. Μέγας διδάσκαλος εδώ ο Ζουράρις. Ο Γιανναράς σε μικρότερη έκταση, αλλά όχι με λιγότερη έμπνευση.
Τέσσερις μήνες δεν είναι πολλοί, φίλε.
Σε περιμένουμε.
Ρομπέν, έχεις δίκιο στην καταγραφή των προβλημάτων. Αλλά λύση; Τι κάνουμε;
Αυτό περιμένω να ακούσω και σπάζω κι εγώ το κεφάλι μου να κατεβάσει καμμιά ιδέα...
DPurpler,
Σωστή ερώτηση. Τι κάνουμε;
Κι εγώ σπάζω το κεφάλι μου.
Δεν ξέρω αν υπάρχει λύση. Αν υπάρχει, δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφαρμόσιμη. Το ότι ο πολύς κόσμος δεν αντιλαμβάνεται ότι έχουμε πρόβλημα, πόσο μάλλον το μέγεθός του, σίγουρα δεν βοηθάει.
Έχουν μαντρώσει τα 9/10 του πληθυσμού σε 5 πόλεις και τον βομβαρδίζουν από τηλεόραση, ραδιόφωνο, έντυπα με καθαρό ψέμμα. Ελέγχουν επίσης τι αναπνέει, τι πίνει και τι τρώει. Και τον οδήγησαν στην ακοινωνησία, στην απομόνωση και στη μοναξιά. Το αποτέλεσμα: ένα ον μόνο, αβοήθητο, ελεγχόμενο και πειθήνιο σε μια εικονική πραγματικότητα. Δεν είναι να απορείς γιατί ο κόσμος έχει χάσει την μπάλα.
Έχοντας ορίσει έτσι τις πηγές του προβλήματος, ανιχνεύω πιθανότητες μιας γενικής λύσης στον αντίποδα των πηγών, δηλαδή στον άξονα αποκέντρωση-αυτονομία-σχέση.
Διασπορά στην ελληνική επαρχία. Ανάκτηση (έστω μερική) του ελέγχου των βασικών πόρων επιβίωσης (αέρας, νερό, τροφή). Σβήσιμο άπαξ και διαπαντός της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου. Αυστηρή επιλογή εντύπων. Βάρος στη σχέση, σε συλλογικότητες.
Αυτά για αρχή.
Ξέρω, θυμίζει ουτοπία. Και μέχρι να το πετύχω εγώ (ακόμα στα σχέδια είμαι), δεν μπορώ να πείσω για τον ρεαλισμό της πρότασης. Αλλά είναι μία πρόταση. Νομίζω λογική.
Να σημειώσω ότι αυτό που προτείνω δεν είναι απαραίτητο να το κάνουν όλοι, για να αρχίσει να αποδίδει. Μια κρίσιμη μάζα αρκεί. Ίσως 100.000 άνθρωποι στα 11 εκατομμύρια. Το σημαντικό είναι να δημιουργηθεί μια τάση. Όταν υπάρχει εγνωσμένη τάση, υπάρχει διέξοδος, για όποιους ενδιαφέρονται. Οι υπόλοιποι ούτως ή άλλως τραβάν ολοταχώς προς τον χαμό τους.
Δημοσίευση σχολίου