Κυριακή 16 Αυγούστου 2009

Γιατί όχι κι εμείς;

.
Στο άρθρο του «Καινοτομία και Σιωνισμός» ο Τάσος Γκόλνας αναφέρεται στην καινοτομία που θάλλει στο Ισραήλ, χάρη (και) στην τεχνογνωσία που μεταφέρεται από τις στρατιωτικές στις ειρηνικές εφαρμογές.

Συμφωνεί και επαυξάνει ο Νίκος Ξυδάκης στο άρθρο του «Για έναν μοντέρνο πατριωτισμό» στην Καθημερινή της Κυριακής. Ο Ξυδάκης συνοψίζει τον παραλληλισμό Ισραήλ-Ελλάδας που αποτόλμησε ο αιρετικός Γκόλνας στο οδυνηρό ερώτημα: αφού μπορούν οι άλλοι, γιατί όχι κι εμείς;

Άλλος αιρετικός ο Ξυδάκης. Κάνει μπαμ από τον τίτλο του άρθρου του. Για έναν μοντέρνο πατριωτισμό; Πατριωτισμό, λέει; Το σκεφτήκατε καλά, κύριε Ξυδάκη; Μήπως θέλετε να στιγματιστείτε σαν φασίστας; Ως γνωστόν, στην Ελλάδα ο πατριωτισμός είναι η προνύμφη του φασισμού. Γνωστοί πατριώτες είναι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο Στυλιανός Παττακός, ο Γιώργος Καρατζαφέρης και ο Άδωνις Γεωργιάδης.

Άλλες υποτροπές που πρέπει με κάθε τρόπο να αποφεύγονται είναι η θρησκεία και η οικογένεια. Αυτό το επισημαίνω ως φιλική σύσταση για τα μελλοντικά άρθρα του κ. Ξυδάκη.

Το γεγονός ότι σε άλλα έθνη, όπως, ας πούμε, στη Γαλλία ή στις ΗΠΑ ή στην Ελλάδα μεγαλείων περασμένων, ο πατριωτισμός είναι υψηλή αξία δεν μας αγγίζει αρκετά, ώστε να μας κάνει να αναρωτηθούμε γιατί έχουμε καταντήσει εχθροί της χώρας μας.

Απαντάει εν μέρει ο κ. Ξυδάκης στο ερώτημα – γιατί δεν μπορούμε κι εμείς (αφού μπορούν οι άλλοι);. Επειδή, απαντάει, η Ελλάδα είναι η χώρα της μίζας.

Πάμε ένα βήμα παρακάτω: γιατί η Ελλάδα είναι η χώρα της μίζας;

Επειδή, απαντώ εγώ τώρα, εκείνοι που κάνουν τα κουμάντα δεν έχουν ούτε ίχνος πατριωτισμού μέσα τους. Επιπλέον, ούτε ίχνος κοινωνικής ευθύνης. Τους ενδιαφέρει αποκλειστικά και μόνο το τομάρι τους.

Υπουργός Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας, διαβόητος για τις μίζες που λένε οι κακές γλώσσες ότι αποκόμισε, ενέκρινε αγορά οπλικών συστημάτων που ήταν εντελώς άχρηστα και επικίνδυνα. Στη χώρα όπου είχαν παραχθεί σημειώθηκαν θάνατοι στρατιωτών που τα χρησιμοποίησαν. Το ελάττωμα εντοπίστηκε, τα συστήματα αποσύρθηκαν και μεταπωλήθηκαν στην Ουγκάντα της Ευρώπης, στη Βαλκανία των Βαλκανίων, στην Μπανανία της Μεσογείου, στην Ελλάδα, φυσικά. Και, εξίσου φυσικά, τα όπλα αυτά ουδέποτε χρησιμοποιήθηκαν από Έλληνες στρατιώτες, αλλά, κατ’ εντολή των διοικητών, οι στρατιώτες τα πλησίαζαν μόνο για να τα γυαλίσουν, καθώς ήταν εγνωσμένος ο κίνδυνος τραυματισμού έως και θανάτου των χρηστών. Τα συστήματα αυτά, πολύ απλά, έγιναν διακοσμητικά στοιχεία των μονάδων που τα παρέλαβαν. Σε μία από αυτές υπηρέτησα. Γι’ αυτό δεν αναφέρω περισσότερες λεπτομέρειες. Αλλά, αν αποφάσιζα να αναφέρω, σας διαβεβαιώ ότι θα γελούσατε πολύ. Κάποιοι μπορεί και να έκλαιγαν.

Αυτό το παράδειγμα είναι μόνο μια σταγόνα στον ωκεανό, προφανώς. Έτσι το ’γραψα, για να θυμόμαστε και καμιά ιστορία από τη θητεία.

Μετά έχεις και τον Αβραμόπουλο, που βάλθηκε να σπάσει όλα τα ρεκόρ Γκίνες στον τομέα των εμβολίων. Θα αγοράσουμε πρώτοι, μας υπόσχεται, και θα αγοράσουμε τα πιο πολλά! Jackpot! Κι εμείς πρέπει να χαρούμε τώρα.

Στη χώρα όπου γεννήθηκε η πόλις (= τρόπος συνύπαρξης με στόχο να αληθεύει ο βίος) και η πολιτική (= η καθολική συμμετοχή στο άθλημα επιδίωξης του κατ’ αλήθεια βίου – οι ορισμοί από τον Χρήστο Γιανναρά), οι πολιτικοί του σήμερα έχουν ταυτιστεί με την ιδιοτελή εξυπηρέτηση ατομικών συμφερόντων.

Αλλά οι πολιτικοί είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, εκείνοι που φαίνονται. Κάτω από την ίσαλο γραμμή, στη μεγάλη ανώνυμη μάζα, το άθλημα που παίζεται δεν είναι «η επιδίωξη του κατ’ αλήθεια βίου», αλλά ο αδυσώπητος διαγκωνισμός για το ίδιον όφελος. Το άθλημα είναι πώς να παρακάμψεις τους άλλους στην ουρά, πώς να βάλεις βύσμα για να βολευτείς σε μια θέση από την πίσω πόρτα, πώς να μετάσχεις στο γενικευμένο πλιάτσικο.

Κι όσο έτσι είναι η μάζα, τέτοιοι θα είναι και οι πολιτικοί.

Κι όσο τέτοιοι είναι πολιτικοί, στα παπάρια τους η πατρίδα και η κοινωνία και η σωτηρία του τόπου και το σύμπαν ολόκληρο.

Ωστόσο, βγαίνουν κατά καιρούς κάποιοι αιρετικοί σαν τον Γκόλνα και τον Ξυδάκη και γράφουν για καινοτομίες και πατριωτισμούς. Κυριακάτικα. Έτσι, για να σου χαλάνε τη νιρβάνα, οι αιρετικοί.

Ρομπέν

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

nice to meet u π
ρομπεν

Asterios Katsifodimos είπε...

"Πατριωτισμό, λέει; Το σκεφτήκατε καλά, κύριε Ξυδάκη; Μήπως θέλετε να στιγματιστείτε σαν φασίστας;"
Πιστεύω ότι η επικόλληση εττικετών σε ανθρώπους/συγγραφείς άρθρων θα πρέπει επίσης να αποφεύγεται. Η χρήση της λέξης "πατριωτισμός" σε καμμία περίπτωση δεν χρησιμοποιείται με την έννοια που εσύ έθεσες(Παπαδόπουλος κλπ). Εγώ πιστεύω ότι η χρήση της λέξης πατριωτισμού είναι πολύ εύστοχη - φτάνει το μυαλό του αναγνώστη να μην έχει προκαταλήψεις κατά την ανάγνωση.

"Άλλες υποτροπές που πρέπει με κάθε τρόπο να αποφεύγονται είναι η θρησκεία και η οικογένεια. Αυτό το επισημαίνω ως φιλική σύσταση για τα μελλοντικά άρθρα του κ. Ξυδάκη."
Δεν χρειάζεται να αποφεύγεται καμμία λέξη και για κανέναν λόγο. Οι λέξεις αποκτούν νόημα όταν συνδυάζονται - όποιες και αν είναι αυτές. Αυτό που πρέπει να κρίνουμε είναι το νόημα και όχι "τα τεχνικά"(λεξιλόγιο, σύνταξη κλπ) του κειμένου. Τότε είναι που γίνονται οι όμορφες συζητήσεις! Το επισημάινω ως φιλική σύσταση για τα επόμενα σχόλια σου.:)

Να μπω λοιπόν στο ψητό. Ναι, θα έπρεπε να μιλάμε για πατριωτσμό, γιατί ο πατριωτισμός είναι που κάνει τους Εβραίους να συμπερισφέρονται με αυτό τον τρόπο και να προωθούν (από άκρη σε άκρη του κόσμου) τα συμφέροντα της "πατρίδας" τους.

Και θα συμφωνήσω απόλυτα με εσένα ότι: οι δικοί μας πολιτικοί, επιχειρηματίες κλπ, δεν συμπερφέρονται με "πατριωτισμό" ούτε μέσα από την Ελλάδα (πόσω μάλλον έξω από αυτή). Τέτοιο πατριωτισμό(προέλευσης Εβραϊκής) τον επικροτώ. Έχουμε πόλεμο(οικονομικό) σε καθημερινή βάση και πίστεωέ με, στον οικονομικό πόλεμο όλοι είναι πιθανοί εχθροί - ακόμη και οι συμπατριώτες σου. Άρα, ας κάνουμε την αρχή συμπεριφερόμενοι "πατριωτικά" (αγάπη για τον τόπο και τους συναθρώπους μας) και μετά βλέπουμε...

Ρομπέν είπε...

Αστέριε, νομίζω ότι δεν έπιασες τον σαρκασμό του κειμένου.
Συμφωνούμε περισσότερο από όσο νόμισες.

Asterios Katsifodimos είπε...

Τώρα που το λες, αναρωτιέμαι γιατί δεν το κατάλαβα εξ' αρχής!Μάλλον πρέπει να μελετήσω ακόμη λίγο! Όντως συμφωνούμε!