Σήψη και θλίψη

.
Ο δημόσιος χώρος έχει αλλάξει χρήση και ύφος. Κάποτε εξυπηρετούσε κατά κύριο λόγο τη συνάντηση, τώρα τη συναλλαγή, τη χρεία. Σε κάθε βήμα νόμιμα ή παράνομα μαγαζάκια, πραμάτεια, διαφήμιση. Όλα τα φανάρια πια είναι πόστα, πιάτσα. Στήνονται εκεί επαγγελματίες επαίτες, ορδές εξαθλιωμένων ανθρώπων, ακρωτηριασμένων, ανήμπορων ή απατεωνίσκων, τους οποίους οι νταβατζήδες αλιεύουν και εισάγουν από κάθε γωνιά των Βαλκανίων, ώστε να στελεχώσουν την εγχώρια μπίζνα της επαιτείας. (Τα περί νταβατζήδων και οργανωμένης μπίζνας επαιτείας τα αποκάλυψε σε εκπομπή τοπικού καναλιού της Θεσσαλονίκης ο δήμαρχος Παπαγεωργόπουλος. Δεν την είδα την εκπομπή ούτε το έχω διασταυρώσει, αλλά την πληροφορία μου την έδωσε αξιόπιστη πηγή.) Εκτός από αυτούς του δύσμοιρους, στα φανάρια ενεδρεύουν και διανομείς διαφημιστικών φυλλαδίων. Αν έχεις ανοιχτό το παράθυρο, θες δε θες θα σου πετάξουν μέσα το διαφημιστικό. Μια άλλη κατηγορία είναι οι πωλητές μικροαντικειμένων, όπως χαρτομάντηλα ή στυλό. Μια άλλη οι πωλητές φαγώσιμων, όπως φρούτα ή κουλούρια. Η πιο εξοργιστικά κουτοπόνηρη τάξη αυτής της μικροκοινωνίας είναι οι νέοι και αρτιμελείς «χτυπημένοι από τη μοίρα» στελθ επαίτες. «Χτυπημένοι από τη μοίρα» δηλώνουν οι ίδιοι: πάνω στις χρωματιστές χαρτονένιες απεικονίσεις της Παναγίας ιστορούν ανορθόγραφα τα αναρίθμητα κακά της μοίρας τους, όπως έξι θάνατοι και δεκαοκτώ βαριές ασθένειες σε τετραμελή οικογένεια. Στελθ για δύο λόγους: πρώτον γιατί, ενώ στην ουσία επαιτούν, καμώνονται πώς πουλάνε και, δεύτερον, γιατί καμουφλάρουν το προϊόν: τοποθετούν στη φάτσα της στοίβας των επαιτόχαρτων διαφημιστικό φυλλάδιο με προσφορές της τάδε ηλεκτραγοράς, γνωρίζοντας ότι οι προσφορές βρίσκουν περισσότερους πρόθυμους αποδέκτες απ’ όσους η ευτελής εικόνα (συχνά ούτε καν εικόνα, σκέτη περιγραφή του προσωπικού δράματος). Μόλις κατεβάσεις το παράθυρο, αντί για το ένα και μοναδικό φυλλάδιο της βιτρίνας σου πασάρουν από τη στοίβα την Θεοτόκο πλαισιωμένη από τις βιογραφικές τους υποσημειώσεις, με την ελπίδα, υποθέτω, ότι αφού πήρες την ιερή εικόνα στα χέρια σου και εφόσον διαβάσεις το σπαραξικάρδιο βιογραφικό (σπαραξικάρδιο, στην πραγματικότητα, λόγω ανορθογραφίας και μόνο), ε, δεν μπορεί, θα φιλοτιμηθείς να δώσεις κάτι. Εσχάτως προστέθηκαν στην ομήγυρη των φαναριών και οι ζογκλέρ. Παρουσιάζουν τα κόλπα τους, γελούν προσποιούμενοι τη χαρά της ζωής, υποκλίνονται, βγάζουν το καπέλο και περνάνε για τον οβολό. Αυτά πλέον δεν είναι φανάρια, είναι μικρογραφίες εμπορικών κέντρων. Τα έχουν όλα: αντικείμενα προς πώληση, διαφήμιση, φαγητό, ψυχαγωγία, φιλανθρωπία. Και, βεβαίως, εξαπάτηση.

Παρεμπιπτόντως, μιας και αναφέρθηκα στη δημαρχάρα: πού βρίσκεται εκείνη η υπόθεση της υπεξαίρεσης από τον Δήμο Θεσσαλονίκης τριάντα (τουλάχιστον) εκατομμυρίων ευρώ; Πάει κι αυτό το σκάνδαλο, χάθηκε από το προσκήνιο της δημοσιότητας. Και πώς να μη χαθεί; Ολόκληρος κώλος Αλεξανδράτου μπήκε μπροστά. Σωστά.

Πάντως, η αγωγή του Παπαγεωργόπουλου κατά της Αράπογλου για συκοφαντική δυσφήμηση απορρίφθηκε και από το εφετείο Θεσσαλονίκης, μετά την πρώτη απόρριψη από το πρωτοδικείο. Συμβαίνουν αυτά κι έχουν τη σημασία τους – και ας μην διασαλπίζονται από τα δελτία ειδήσεων. Το δικαστήριο σημειώνει στην απόφασή του πως όσα υποστήριξε η κυρία Αράπογλου «αναφέρονται σε αληθή κατά βάση γεγονότα». Τι μου λες; Απρόσμενο. Δείτε και μόνοι σας (το σύνθημά μας είναι «Δεν ξεχνώ»):

1. Νέο χαστούκι στον Βασίλη Παπαγεωργόπουλο
2. ΔΗΜΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Σκανδαλώδεις προσλήψεις διά χειρός γραμματέα
3. ΔΗΜΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Σκάει και νέο οικονομικό σκάνδαλο

Αν οι εικόνες που βλέπει κάποιος στους δρόμους, στις τηλεοράσεις και στις εφημερίδες ενός τόπου είναι ενδεικτικές της στάθμης του λαού και του πολιτισμού σε αυτόν τον τόπο, τότε οι τέτοιες εικόνες στην Ελλάδα του σήμερα παραπέμπουν στην άβυσσο μιας γενικευμένης εξαθλίωσης. Τριάντα χρόνια αλητείας στην εξουσία, τριάντα χρόνια εκμαυλισμού της λαϊκής μάζας, έφεραν αποτελέσματα που είναι πια ορατά στους δρόμους, στις τηλεοράσεις, στις εφημερίδες, στα ραδιόφωνα. Όπου κι αν κοιτάξει κανείς, ό,τι και αν διαβάσει, ό,τι και αν ακούσει ή συζητήσει, θα βρει σήψη και θλίψη.

Στους ενόχους εσχάτης προδοσίας αποκτηνωμένους γενίτσαρους που ντρόπιασαν τον τόπο μου, εξαθλίωσαν τον λαό μου, έθαψαν στην κοπριά τον πολιτισμό μου, έχω να πω τα εξής:

Δεν πιστεύω ούτε λέξη από όσα λέτε.
Δεν ξεχνώ.
Δεν θα πάρετε ποτέ την ψήφο μου.
Εύχομαι να νιώσετε στη σάρκα σας, στα κόκαλά σας, το άθροισμα του πόνου που έχετε προκαλέσει.

Ρομπέν