Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009

Καληνύχτα και καλή τύχη

.
Όλα πια δείχνουν ότι το ΠΑΣΟΚ θα συστήσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Ας ετοιμαστούμε να υποδεχτούμε (ξανά) τον γερασμένο θίασο της θεσμικής εγκαθίδρυσης της φαυλοκρατίας.

Όλα δείχνουν ότι η αυριανή μέρα θα ξημερώσει με τιμονιέρη του έθνους τον κατά τα φαινόμενα πιο ανίκανο και πιο ενδοτικό πρωθυπουργό της μεταπολιτευτικής ιστορίας – αν όχι της σύγχρονης ιστορίας, δηλαδή από την Επανάσταση και δώθε.

Όλα δείχνουν ότι ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία θα λάβουν αθροιστικά ποσοστό των έγκυρων ψήφων που θα πλησιάζει το 80%.

Όλα δείχνουν ότι έχουν απονεκρωθεί τα ανακλαστικά αντίδρασης, στοιχειώδους αυτοσυντήρησης, των Ελλήνων ψηφοφόρων. Περήφανο, άφθαρτο, το 80% εμμόνως διατηρεί τη χώρα πάνω στο μονοπάτι της αυτοχειρίας. Μεριμνά ώστε ούτε η ελάχιστη παρέκκλιση να μη σημειωθεί από αυτό το μονοπάτι. Ο κατά τ’ άλλα πιο ασυνεπής, αδιάφορος, χαβαλετζής, αναξιόπιστος, φραπεδαραχτός λαός της Ευρώπης επιδεικνύει στο συγκεκριμένο "καθήκον" θαυμαστή προσήλωση και συνέπεια.

Αν, τουλάχιστον, το 80% έπεφτε στο 70%, θα γεννιόταν μια ελπίδα. Θα σήμαινε κάτι τέτοιο ότι ο ασθενής έχει σφυγμό, ότι η ζωή δεν έφυγε από το σώμα. Μα αν ένα πράγμα έχει συστηματικά στερήσει η νεοελληνική πραγματικότητα από τον νουνεχή Νεοέλληνα, αυτό είναι η ελπίδα. Κάποιοι, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, υποστηρίζουν ότι η εξάλειψη της ελπίδας είναι στόχος οργανωμένου σχεδίου ξένων δυνάμεων. Μπορεί.

Κυριακή 4 Οκτωβρίου, ώρα 19.04. Δύση του ήλιου. Ανατολή του πράσινου ήλιου του Γιωργάκη Παπανδρέου. Στην αντιπολίτευση ανατέλλουν τα μαύρα φεγγάρια της Ντόρας.

Καληνύχτα και καλή τύχη.

Ρομπέν

4 σχόλια:

Γιώργος είπε...

Είμαι (μόλις) 35 χρονών και νοιώθω ήδη ότι η επανάληψη της ιστορίας με έχει κουράσει. Πρέπει να ανησυχώ; μπορώ να κάνω κάτι; τι μπορώ να αντιτάξω ως επιχείρημα στους νέους 25 χρονών που επιλέγουν να ψηφίσουν τη Χρυσή Αυγή και τον Καρατζαφέρη ως ψήφο "διαμαρτυρίας"; πως κατάφερε το φαύλο σύστημα του δικομματισμού να κάνει τις "λαϊκάντζες" και τους φασίστες εκφραστές της Δημοκρατίας;
Ψηφίζω ανελλειπώς από τα 18 μου κάνοντας χρήση του δικαιώματος (υποχρέωσης;) της ψήφου. Πως με έχει ανταμείψει η δημοκρατία μέχρι τώρα; με πλήρη αξιοκρατία και δικαιοσύνη τολμώ να πω. Απλά ζω σε χώρα ηλιθίων και αμμόρφωτων ...

Ρομπέν είπε...

Φίλε Γιώργο,
Αντιλαμβάνομαι την κούρασή σου.
Δεν έχω σοφές απαντήσεις. Πρόσφατα απέκτησα την οδυνηρή επίγνωση ότι αυτή τη ζωή δεν ξέρω πώς ακριβώς πρέπει να τη ζήσω. Μπορώ μόνο να σου αραδιάσω μερικά συμπεράσματα που μου δείχνουν τον δρόμο και κάποιες υπενθυμίσεις που κάνω συνεχώς στον εαυτό μου για να τον βοηθάω να επιβιώσει:

1. Σώσε τον εαυτό σου πρώτα. Την ώρα που πνίγεσαι δεν έχει νόημα να σκέφτεσαι πώς θα βοηθήσεις τους άλλους.

2. Μη θεωρείς τίποτα δεδομένο. Έλεγχε τα πάντα. Αμφισβήτησε (γόνιμα) κάθε βεβαιότητα.

3. Ψάχνε την αλήθεια και μη διανοηθείς ποτέ ότι τη βρήκες.

4. Κλείσε την τηλεόραση και φύγε μακριά από την πόλη.

5. Μην περιμένεις ποτέ άμεσες και θεαματικές αλλαγές. Αν υπάρχει ουσιαστική ανταμοιβή, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα αργήσει. Και ότι στο μεταξύ θα πήξεις.

6. Αν αφαιρέσεις επάρσεις και ψευδαισθήσεις, αυτό που μένει είναι η δυνατότητα βάδισης σε ένα ταπεινό μονοπάτι που σχεδόν πάντα απέχει από τις κατάφωτες λεωφόρους του μεγαλείου, της δόξας και των έργων που μένουν στην αιωνιότητα. Αλλιώς μας τα παρουσίασαν οι ταινίες, οι τηλεοπτικές σειρές, ο δάσκαλος στο Δημοτικό, η μάνα μας, η θεία Ευλαμπία, ο Πάολο Κοέλιο και η ασύδοτη φαντασία μας. Αφαιρούμε από όλους αυτους βαθμούς αξιοπιστίας.

7. Ο άνθρωπος είναι κατασκευασμένος και προγραμματισμένος για σχέση, όχι για ατομική ύπαρξη. Μακριά από τη σχέση είσαι νεκρός.

8. Ο πόνος είναι δεδομένος, το ίδιο και ο θάνατος. Το δέχεσαι και μαθαίνεις.

9. Όλα κάποτε τελειώνουν. Και πάντα αρχίζει κάτι άλλο. Όλα, εκτός από τον όχλο, που είναι αναλλοίωτη συμπαντική σταθερά. Ο Einstein λογάριασε τη βλακεία του όχλου και τη βρήκε άπειρη. ("Δύο πράγματα είναι άπειρα, το Σύμπαν και η βλακεία των ανθρώπων, και για το πρώτο δεν είμαι σίγουρος", είπε.)

10. Μετά τα 30 γελάς όλο και λιγότερο. Αυτό το έλλειμμα, που μεγαλώνει αργά και ανεπαίσθητα, έχει επιπτώσεις (στην υγεία σου, στην ψυχολογία σου, στις αντοχές σου, στην οπτική σου γωνία και στις αποφάσεις σου) που ίσως μόνο μετά από πόλλά χρόνια (αν ποτέ) θα τις συνδέσεις μαζί του. Και τότε θα είναι αργά.

11. Το πιο σημαντικό είναι να έχεις γύρω σου μερικούς ανθρώπους με τους οποίους να κοινωνείς. Χωρίς αυτούς, αν έχεις το κουσούρι να σκέπτεσαι, μπορεί να σου σαλέψει καμιά ώρα.

12. Υπάρχουν βιβλία που βοηθάνε αρκετά.

Ελπίζω να μη φλυάρησα.

dudivie είπε...

kalh nuxta. kapote tha allaksei i ellada?

gelastos ypourgos -i gelastos politis i kai ta dio

Ρομπέν είπε...

ninni, ίσως κάποτε να αλλάξει.
Αλλά δε θα στοιχημάτιζα ότι αυτό θα συμβεί μέσα στην επόμενη τετραετία. Τον λόγο για τον οποίο δε θα στοιχημάτιζα μπορείς να τον διαβάσεις στη νέα (έκτακτη) καταχώρηση (Dead men walking).